10 καλά νέα μας έχει ήδη φέρει το 2021
Σε κούρασε ο καταιγισμός κακών ειδήσεων και ψάχνεις λίγη αισιοδοξία να πιαστείς; Εμείς είμαστε εδώ. Κι έχουμε ολόκληρη λίστα.
της Ηρώς Κουνάδη
Μπορεί να κρύβονται καλά κάτω από σορούς νέων μέτρων, απαγορεύσεων και απολογισμών μια πανδημίας την οποία πέρυσι τέτοια εποχή πιστεύαμε πως θα ‘χουμε ξεφορτωθεί, όμως καλά νέα υπάρχουν. Ενίοτε ανέλπιστα, σπανίως θορυβώδη, αλλά πάντα ελπιδοφόρα. Σου τα μαζέψαμε σε μια λίστα που ίσως σου θυμίσει πως τα χειρότερα μάλλον πέρασαν.
Τα εμβόλια τραβούν την ανηφόρα
Μπορεί να το κάνουν εν μέσω τσακωμών, γκρίνιας, καθυστερήσεων και ανατροπών, σύμφωνοι. Μπορεί να αργούν, μπορεί να μη φτάνουν ακόμα για όλους, μπορεί να βάζουν κυβερνήσεις να τσακώνονται με επιστήμονες, μπορεί κάποια από αυτά να μην είναι όσο μαγικά τα είχαμε φανταστεί. Ό,τι όμως και να συμβαίνει, είναι καλύτερο από την εναλλακτική που θα είχαμε χωρίς αυτά: Ένα λοκντάουν που δεν θα τελείωνε ποτέ.
…Και υπάρχουν πια χώρες που καταγράφουν μηδέν θανάτους
Από χώρες όπου ο εμβολιασμός αγγίζει πια ποσοστά άνω του 50% των πολιτών, όπως το Ισραήλ και η Μεγάλη Βρετανία, φτάνουν τις τελευταίες μέρες τα νέα που περιμέναμε εδώ και ένα χρόνο: 24ωρα στα οποία ο κορωνοϊός δεν κατάφερε να σκοτώσει κανέναν.
Το πείραμα της Βαρκελώνης πέτυχε
Η πρώτη ιστορική συναυλία που πραγματοποιήθηκε εν μέσω πανδημίας και βαφτίστηκε από τα μίντια «το πείραμα της Βαρκελώνης» ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες πανηγυρικά μηδέν κρούσματα, δίνοντας ελπίδα σε όσους εξ ημών ζουν για την ημέρα που θα ξαναβρεθούν στη Μαλακάσα –ή στην Πλατεία Νερού, συναυλιο-shaming εδώ δεν κάνουμε.
…Και η τέχνη γενικώς συνεχίζει να αντιστέκεται
Σαν άλλο γαλατικό χωριό, κόντρα στην παντελή αδιαφορία των κρατών που δεν την στήριξαν, που της γύρισαν την πλάτη σαν να ήταν πολυτέλεια και όχι αυτό που διασφαλίζει την ψυχική υγεία όλων μας. Μέσα στους τελευταίους, δυσκολότερους μήνες ενός λοκντάουν που δεν έλεγε να τελειώσει, οι υπέροχες παραστάσεις που βλέπαμε ονλάιν αυξάνονταν και πληθύνονταν, η Λυρική απέκτησε τη δική της πλατφόρμα, το Καπνεργοστάσιο της Λένορμαν φρεσκαρίστηκε και ετοιμάζεται να υποδεχτεί τις πρώτες του εκθέσεις, η βιβλιοπαραγωγή συνεχίστηκε κόντρα στις αντίξοες συνθήκες.
Το Φεστιβάλ Αθηνών επιστρέφει
Λίγα από τα δελτία τύπου που φτάνουν στο μέιλ μας μάς έχουν κάνει να χαρούμε τόσο όσο αυτό που έλεγε ότι την Τρίτη 11 Μαΐου το Φεστιβάλ Αθηνών θα ανακοινώσει το φετινό του πρόγραμμα, και θα μας ξαναβάλει να μετράμε αντίστροφα μέρες μέχρι να ξαναβρεθούμε στην Επίδαυρο –ή στην Πειραιώς 260, ούτε θεατρο-shaming κάνουμε.
Έρχονται και φάρμακα
Θέλεις να πούμε ότι οι φαρμακοβιομηχανίες δουλεύουν για τα κέρδη τους, και πως όλα αυτά τα εκατομμύρια που έπεσαν στα εμβόλια θα έπρεπε να έχουν δοθεί εξαρχής στην έρευνα για φάρμακα; Να το πούμε. Αλλά καπιταλισμό ήθελες. Έστω και σε σειρά αντίστροφης προτεραιότητας, δύο πολύ ελπιδοφόρα φάρμακα ξεκίνησαν να δοκιμάζονται την τελευταία εβδομάδα.
Στην Ισπανία θεσπίστηκε 4ήμερη εργασία
Πριν προλάβεις να πεις «και τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται εκεί, εδώ πάνε να καταργήσουν το οχτάωρο» θα απαντήσουμε πως όλες οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας από κάπου ξεκινάνε –τα τελευταία χίλια πεντακόσια χρόνια όχι από εδώ.
Αρχίσαμε επιτέλους να μιλάμε ανοιχτά για κάθε μορφή βίας
Μπορεί να άργησε σχεδόν μια δεκαετία, όμως το ελληνικό #Metoo ήρθε για να σηκώσει επιτέλους το χαλί κάτω από το οποίο κρύβαμε όλα τα «δε μιλάμε γι’ αυτά», «και ποιος θα σε πιστέψει;», «ε μωρέ καημένε, παντού τα ίδια γίνονται». Και να βάλει το πρώτο λιθαράκι για να χτίσουμε, κάποια στιγμή στο μέλλον, μια κοινωνία με μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε μορφή κακοποίησης, παρενόχλησης, εργασιακής εκμετάλλευσης, σωματικής και λεκτικής βίας.
Μαθαίνουμε σιγά σιγά να φερόμαστε καλύτερα στον πλανήτη
Από τις ειδήσεις για τη μείωση των εκπομπών ρύπων και την ανάσα που έδωσε το πρώτο λοκντάουν στη φύση, οι οποίες κατέκλυζαν το ίντερνετ όλο το 2020, περάσαμε σε νέα όπως αυτά που δείχνουν πως αρχίζουμε σιγά σιγά να συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε άλλον πλανήτη πέρα από αυτόν. Και πως αξίζει να ξεβολευτούμε λιγάκι για να συνεχίσουμε να τον έχουμε.
Η μοναξιά δεν μας νίκησε
Κόντρα στη μιζέρια που απλώθηκε στα σόσιαλ μίντια, στον πραγματικό κόσμο, έξω στους δρόμους, το άνοιγμα της εστίασης θύμιζε γιορτή. Για κάθε «σιγά μην ξαναπληρώσω τον υπερτιμημένο καφέ τους, ενάμιση ευρώ στο χέρι και πεζούλι» που γραφόταν στο Facebook άκουγες κι ένα ειλικρινές «καλή αρχή» στις εισόδους των μαγαζιών. Και για κάθε Κασσάνδρα που προέβλεπε πως τα απανωτά λοκντάουν θα μας κάνουν όλους αντικοινωνικούς, είχες είκοσι γεμάτα τραπέζια να αποδεικνύουν πως το «μαζί» είναι κομμάτι όχι μόνο της κουλτούρας αλλά –κάτι πολύ βασικότερο– της ψυχής μας.
Μπορεί να κρύβονται καλά κάτω από σορούς νέων μέτρων, απαγορεύσεων και απολογισμών μια πανδημίας την οποία πέρυσι τέτοια εποχή πιστεύαμε πως θα ‘χουμε ξεφορτωθεί, όμως καλά νέα υπάρχουν. Ενίοτε ανέλπιστα, σπανίως θορυβώδη, αλλά πάντα ελπιδοφόρα. Σου τα μαζέψαμε σε μια λίστα που ίσως σου θυμίσει πως τα χειρότερα μάλλον πέρασαν.
Τα εμβόλια τραβούν την ανηφόρα
Μπορεί να το κάνουν εν μέσω τσακωμών, γκρίνιας, καθυστερήσεων και ανατροπών, σύμφωνοι. Μπορεί να αργούν, μπορεί να μη φτάνουν ακόμα για όλους, μπορεί να βάζουν κυβερνήσεις να τσακώνονται με επιστήμονες, μπορεί κάποια από αυτά να μην είναι όσο μαγικά τα είχαμε φανταστεί. Ό,τι όμως και να συμβαίνει, είναι καλύτερο από την εναλλακτική που θα είχαμε χωρίς αυτά: Ένα λοκντάουν που δεν θα τελείωνε ποτέ.
…Και υπάρχουν πια χώρες που καταγράφουν μηδέν θανάτους
Από χώρες όπου ο εμβολιασμός αγγίζει πια ποσοστά άνω του 50% των πολιτών, όπως το Ισραήλ και η Μεγάλη Βρετανία, φτάνουν τις τελευταίες μέρες τα νέα που περιμέναμε εδώ και ένα χρόνο: 24ωρα στα οποία ο κορωνοϊός δεν κατάφερε να σκοτώσει κανέναν.
Το πείραμα της Βαρκελώνης πέτυχε
Η πρώτη ιστορική συναυλία που πραγματοποιήθηκε εν μέσω πανδημίας και βαφτίστηκε από τα μίντια «το πείραμα της Βαρκελώνης» ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες πανηγυρικά μηδέν κρούσματα, δίνοντας ελπίδα σε όσους εξ ημών ζουν για την ημέρα που θα ξαναβρεθούν στη Μαλακάσα –ή στην Πλατεία Νερού, συναυλιο-shaming εδώ δεν κάνουμε.
…Και η τέχνη γενικώς συνεχίζει να αντιστέκεται
Σαν άλλο γαλατικό χωριό, κόντρα στην παντελή αδιαφορία των κρατών που δεν την στήριξαν, που της γύρισαν την πλάτη σαν να ήταν πολυτέλεια και όχι αυτό που διασφαλίζει την ψυχική υγεία όλων μας. Μέσα στους τελευταίους, δυσκολότερους μήνες ενός λοκντάουν που δεν έλεγε να τελειώσει, οι υπέροχες παραστάσεις που βλέπαμε ονλάιν αυξάνονταν και πληθύνονταν, η Λυρική απέκτησε τη δική της πλατφόρμα, το Καπνεργοστάσιο της Λένορμαν φρεσκαρίστηκε και ετοιμάζεται να υποδεχτεί τις πρώτες του εκθέσεις, η βιβλιοπαραγωγή συνεχίστηκε κόντρα στις αντίξοες συνθήκες.
Το Φεστιβάλ Αθηνών επιστρέφει
Λίγα από τα δελτία τύπου που φτάνουν στο μέιλ μας μάς έχουν κάνει να χαρούμε τόσο όσο αυτό που έλεγε ότι την Τρίτη 11 Μαΐου το Φεστιβάλ Αθηνών θα ανακοινώσει το φετινό του πρόγραμμα, και θα μας ξαναβάλει να μετράμε αντίστροφα μέρες μέχρι να ξαναβρεθούμε στην Επίδαυρο –ή στην Πειραιώς 260, ούτε θεατρο-shaming κάνουμε.
Έρχονται και φάρμακα
Θέλεις να πούμε ότι οι φαρμακοβιομηχανίες δουλεύουν για τα κέρδη τους, και πως όλα αυτά τα εκατομμύρια που έπεσαν στα εμβόλια θα έπρεπε να έχουν δοθεί εξαρχής στην έρευνα για φάρμακα; Να το πούμε. Αλλά καπιταλισμό ήθελες. Έστω και σε σειρά αντίστροφης προτεραιότητας, δύο πολύ ελπιδοφόρα φάρμακα ξεκίνησαν να δοκιμάζονται την τελευταία εβδομάδα.
Στην Ισπανία θεσπίστηκε 4ήμερη εργασία
Πριν προλάβεις να πεις «και τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται εκεί, εδώ πάνε να καταργήσουν το οχτάωρο» θα απαντήσουμε πως όλες οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας από κάπου ξεκινάνε –τα τελευταία χίλια πεντακόσια χρόνια όχι από εδώ.
Αρχίσαμε επιτέλους να μιλάμε ανοιχτά για κάθε μορφή βίας
Μπορεί να άργησε σχεδόν μια δεκαετία, όμως το ελληνικό #Metoo ήρθε για να σηκώσει επιτέλους το χαλί κάτω από το οποίο κρύβαμε όλα τα «δε μιλάμε γι’ αυτά», «και ποιος θα σε πιστέψει;», «ε μωρέ καημένε, παντού τα ίδια γίνονται». Και να βάλει το πρώτο λιθαράκι για να χτίσουμε, κάποια στιγμή στο μέλλον, μια κοινωνία με μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε μορφή κακοποίησης, παρενόχλησης, εργασιακής εκμετάλλευσης, σωματικής και λεκτικής βίας.
Μαθαίνουμε σιγά σιγά να φερόμαστε καλύτερα στον πλανήτη
Από τις ειδήσεις για τη μείωση των εκπομπών ρύπων και την ανάσα που έδωσε το πρώτο λοκντάουν στη φύση, οι οποίες κατέκλυζαν το ίντερνετ όλο το 2020, περάσαμε σε νέα όπως αυτά που δείχνουν πως αρχίζουμε σιγά σιγά να συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε άλλον πλανήτη πέρα από αυτόν. Και πως αξίζει να ξεβολευτούμε λιγάκι για να συνεχίσουμε να τον έχουμε.
Η μοναξιά δεν μας νίκησε
Κόντρα στη μιζέρια που απλώθηκε στα σόσιαλ μίντια, στον πραγματικό κόσμο, έξω στους δρόμους, το άνοιγμα της εστίασης θύμιζε γιορτή. Για κάθε «σιγά μην ξαναπληρώσω τον υπερτιμημένο καφέ τους, ενάμιση ευρώ στο χέρι και πεζούλι» που γραφόταν στο Facebook άκουγες κι ένα ειλικρινές «καλή αρχή» στις εισόδους των μαγαζιών. Και για κάθε Κασσάνδρα που προέβλεπε πως τα απανωτά λοκντάουν θα μας κάνουν όλους αντικοινωνικούς, είχες είκοσι γεμάτα τραπέζια να αποδεικνύουν πως το «μαζί» είναι κομμάτι όχι μόνο της κουλτούρας αλλά –κάτι πολύ βασικότερο– της ψυχής μας.
