Πώς παραμένουν κάποιοι άνθρωποι αισιόδοξοι;

Βλέπεις κόσμο να αισιοδοξεί, και αναρωτιέσαι τι πίνει; Είμαστε εδώ για να σου αποκαλύψουμε πώς το κάνουν –και πώς να το κάνεις κι εσύ.
Πώς παραμένουν κάποιοι άνθρωποι αισιόδοξοι;
Σε κάποιους ανθρώπους είναι έμφυτο. Δεν το κάνουν επίτηδες, δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν καν, έπεσαν στη χύτρα με την αισιοδοξία όταν ήταν μικροί, σαν άλλοι Οβελίξ. Πριν, όμως, απωλέσεις κάθε ελπίδα, είμαστε εδώ για να σου πούμε ότι δεν χρειάζεται να είσαι φύσει αισιόδοξος/η για να μην τρελαθείς με όλα αυτά που συμβαίνουν. Και να σου αποκαλύψουμε τα μυστικά των ανθρώπων που καταφέρνουν να παραμένουν αισιόδοξοι ακόμα και όταν ο κόσμος γύρω τους καταρρέει.

Δεν πολυσκέφτονται το μέλλον

Είναι οι άνθρωποι που αν τους ρωτήσεις πού βλέπουν τον εαυτό τους σε 5 χρόνια θα γελάσουν και θα σου πουν ότι δεν ξέρουν πού βλέπουν τον εαυτό τους ούτε σε 5 εβδομάδες. Ακριβώς επειδή δεν κάνουν σχέδια έχουν εμπιστοσύνη στη ζωή. Θεωρούν ότι κάπου καλά θα τους πάει. Σκέψου το και έτσι: Το να μην έχεις μεγαλεπήβολα σχέδια είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να μην απογοητεύεσαι. Και το να μην έχεις περάσει μεγάλες απογοητεύσεις είναι η ασπίδα σου ενάντια στην απαισιοδοξία.

Θυμούνται περισσότερο τα καλά και λιγότερο τα άσχημα

Αν δεν καταλαβαίνεις πώς γίνεται αυτό, δοκίμασέ το σαν άσκηση: Γράφε κάθε μέρα σε μια λίστα κάτι που σε έκανε να χαμογελάσεις. Μπορεί να είναι κάτι τελείως ασήμαντο, τύπου η πρώτη ανθισμένη αμυγδαλιά που είδες στον δρόμο, ή κάτι σούπερ σημαντικό, όπως μια ερωτική εξομολόγηση, ή μια προαγωγή στη δουλειά. Όσο θα μεγαλώνει αυτή η λίστα και θα την ξαναδιαβάζεις, τόσο θα ξεγελάς το μυαλό σου ότι στατιστικά σου συμβαίνουν περισσότερα καλά πράγματα απ’ ό,τι καταστροφές. Και αν η αισιοδοξία δεν είναι, βασικά, στατιστική, τι άλλο είναι;

Δεν παίρνουν τα πράγματα πολύ προσωπικά

Αυτό ίσως να είναι το μεγαλύτερο μυστικό απ’ όλα: Οι άνθρωποι που είναι καλοί με τα προβλήματα, είναι καλοί μόνο όταν τα προβλήματα δεν είναι δικά τους. Ή δεν τα νιώθουν δικά τους. Και πριν βιαστείς να πεις «χαίρω πολύ, χωρίς έγνοιες ήξερα κι εγώ να είμαι αισιόδοξος», σκέψου πως για παράδειγμα η πανδημία είναι ένα πρόβλημα που μας επηρεάζει όλους. Το πόσο προσωπική σου υπόθεση την θεωρείς, πόσο βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του τραγικότερου ήρωα αυτής της ιστορίας, είναι αντιστρόφως ανάλογο του πόσο αισιόδοξα βλέπεις την εξέλιξή της.

Βρίσκουν τρόπους να ξεχνιούνται

Δεν το πολυαναλύουν, αν το προτιμάς διαφορετικά. Είναι πολύ απασχολημένοι να βλέπουν ταινίες/ παίζουν επιτραπέζια/ κάνουν μαραθώνιους σειρών/ στέλνουν 6άρια στο 13033/ κάνουν σεξ, οπότε δεν μένει χρόνος να σκεφτούν το μέλλον και το πόσα διαφορετικά καταστροφικά σενάρια θα μπορούσε να γεννήσει η πανδημία. Το βράδυ διαβάζουν βιβλία μέχρι να τους πάρει ο ύπνος με τον σελιδοδείκτη στο μαξιλάρι, και στο ντους φτιάχνουν νοερά λίστες για το σούπερ μάρκετ. Δεν λέμε ότι είναι υγιές να μην αφήνεις το μυαλό σου να φτιάχνει σενάριο, αλλά «πώς παραμένουν κάποιοι άνθρωποι αισιόδοξοι;» ρώτησες, όχι «πώς θα είμαι και αισιόδοξος και ψυχικά ισορροπημένος;».

Δίνουν μεγάλη σημασία στους ανθρώπους

Όταν θεωρείς τις σχέσεις σου (φιλικές, ερωτικές, οικογενειακές) το σημαντικότερο πράγμα που έχεις, την πηγή από την οποία αντλείς δύναμη ό,τι και αν συμβαίνει, μοιραία βάζεις τους ανθρώπους σε πρώτο πλάνο. Και πιστεύεις σε αυτούς. Όχι εθελοτυφλώντας απέναντι στα ελαττώματά τους, απλά έχοντας εμπιστοσύνη στα προτερήματα που τελικά θα υπερτερήσουν. Μην κοιτάς την οθόνη με ύφος δυσπιστίας, αν η Άννα Φρανκ έγραφε «παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ακόμα πως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καλοί», σίγουρα μπορείς κι εσύ. Η πίστη στην ανθρωπότητα είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την αισιοδοξία.

Είναι ερωτευμένοι

Αν δεν το σκέφτηκες ήδη με το που έκανες κλικ σε αυτόν τον τίτλο, έχεις εμφανώς πολύ καιρό να ερωτευτείς. Κι έχεις ξεχάσει πως είναι οι ορμόνες να κάνουν πάρτι στον εγκέφαλό σου, και να σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν πειράζει πολύ η πανδημία, ούτε το λοκντάουν, γενικώς τίποτα δεν πειράζει πολύ, γιατί η ζωή είναι μοναδικά, φαντασμαγορικά, ασύγκριτα ωραία. Ναι, είναι το ίδιο εφέκτ που κάνουν τα ναρκωτικά. Γι’ αυτό η φύση έχει φροντίσει να περνάει γρήγορα, αλλιώς θα καταλήγαμε όλοι τρελοί.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v