ΑΠΟΨΕΙΣTELEGOURMETFood and Wine Harmony

Λοιπόν εγώ το έχω ξαναπεί και με χαρά το ξαναλέω: τους συναδέλφους στο Αμερικάνικο περιοδικό Wine & Spirits πραγματικά να τους έχει ο Θεός καλά! Όχι μόνο γιατί έχουν ένα πολύ καλό και ουσιαστικό περιοδικό κρασιού ευρείας διεθνούς κυκλοφορίας, αλλά και επειδή δεν χάνουν ευκαιρία να αναδεικνύουν τα κρασιά μας και τις γεύσεις μας. Ξεφυλλίζοντας το τεύχος του Ιουνίου, "έπεσα" σε ένα μεγάλο άρθρο με τίτλο "GREAT GREEK CHEESES αnd wines to match". Το άρθρο παρουσιάζει μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά μας τυριά, αναλύοντας την καταγωγή αλλά και την πολυπλοκότητα της γεύσης τους, αλλά δεν περιορίζεται μόνο εκεί: προχωράει σε προτάσεις συνδυασμών με κρασιά, και μάλιστα με αρκετή φαντασία, όπως π.χ. Φέτα με το ροζέ 14-18h από το Κτήμα ΓΑΙΑ, Κεφαλογραβιέρα με Κυδωνίτσα Βατίστα από την Μονεμβασιά, Βλαχοτύρι με Fumé Blanc Γεροβασιλείου, Μανούρι...

Πολλοί νομίζουν ότι οι πιο ταιριαστοί συνδυασμοί φαγητού-κρασιού αφορούν σε περίπλοκα πιάτα με σπάνια συστατικά. Η δική μου ταπεινή άποψη ( και ελπίζω ότι δεν είμαι ο μόνος ) είναι ότι το κρασί, το οποίο είναι φτιαγμένο για να συνοδεύει φαγητό και όχι για να δοκιμάζεται μόνο υπό συνθήκες επαγγελματικής γευσιγνωσίας, μπορεί και πρέπει να αναδεικνύεται σε συνδυασμό με οποιοδήποτε πιάτο - από το πιο καθημερινό μέχρι το πιο σύνθετο.

Πολλοί με ρωτήσατε πριν το Πάσχα τι κρασιά θα σας συμβούλευα να επιλέξετε για το Πασχαλιάτικο τραπέζι. Παρότι σας συμβούλεψα (ελπίζω) όσο πιο καλά μπορούσα, ομολογώ πως μέχρι τελευταία στιγμή δεν είχα αποφασίσει τι κρασιά θα πάρω ο ίδιος μαζί μου στις διακοπές στην Πάρο... Τώρα που πλέον έχω γυρίσει και οι Πασχαλινές διακοπές αποτελούν μία όμορφη ανάμνηση, με χαρά μοιράζομαι τα κρασιά που στόλισαν το τραπέζι μας τις μέρες που μας πέρασαν (και... δεν είναι λίγα!). Η επιλογή, λοιπόν, είχε ως εξής: - Για τα θαλασσινά της νηστείας (λέμε τώρα...): Ρομπόλα Gentilini 2007. Όμορφη και δροσερή, γιατί ήθελα να δώσω μία Κεφαλονίτικη νότα στο φετινό τσιμπούσι. - Για την ultimate γαριδομακαρονάδα: Αυτό που διαβάσατε στο προηγούμενο post, οι Ροζέ Επιλογές 2007 (Grenache Rouge - Syrah) από τον Αμπελώνα Τριανταφυλλοπούλου στην Κω. Μία φίνα, καινούρια γεύση...

Καλησπέρα σας και Χριστός Ανέστη! Πίσω στα γνωστά λημέρια μετά από ένα Πασχαλινό mini-break στην Πάρο με πολύ φαγητό και κρασί. Και όσο είναι νωπή ακόμα στη μνήμη μου , καταγράφω για εσάς την συνταγή για την ultimate Γαριδομακαρονάδα, όπως την ετοιμάσαμε και την απολαύσαμε τη Μεγάλη Παρασκευή. Τώρα που καλοκαιριάζει, ελπίζω ότι θα την τιμήσετε δεόντως. Και για να είμαι δίκαιος, πρέπει να σας πω ότι η συνταγή που ακολουθεί εκτελέστηκε (στην εντέλεια) με τη συνεργασία (και στο σπίτι) του φίλου μου του Νικόλα, ο οποίος μας φιλοξένησε στο όμορφο παραθαλάσσιο σπίτι του στην Πάρο. Έχουμε και λέμε λοιπόν... Θα χρειαστείτε: - 2 μεγάλα κρεμμύδια - 6 σκελίδες σκόρδο - Ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα - 1 καλαθάκι ντοματάκια cherry, όσο πιο ώριμα βρείτε - 1 μεγάλη συσκευασία/κονσέρβα φρέσκια ντομάτα τριμμένη - 2 πακέτα linguini - 1 κιλό μεγάλες γαρίδες...

Μία από τις βασικές αρχές της οινογαστρονομίας είναι ότι το κρασί υπάρχει για να συνδυάζεται με το φαγητό. Ο βασικός λόγος για τον οποίον ειδικοί και γευσιγνώστες δοκιμάζουν μεγάλο αριθμό κρασιών σε συγκριτικές, τυφλές, κάθετες, οριζόντιες και λοιπές δοκιμές, φτύνοντας, στροβιλίζοντας και όλα τα συναφή, είναι (θεωρητικά) για να αποκτήσουν την εμπειρία και την σφαιρική άποψη που χρειάζεται ώστε να συμβουλεύουν καλύτερα τον καταναλωτή ως προς την απόλαυση του κρασιού στο σωστό συνδυασμό με φαγητό. Όλοι έχουμε ακούσει πολλά γύρω από την αρμονία φαγητού και κρασιού. Ότι το κόκκινο κρέας θέλει κόκκινο κρασί, το λευκό κρέας θέλει λευκό κρασί, και πάει λέγοντας. Κάποιοι από αυτούς τους κανόνες που έχουμε ακούσει ευσταθούν, γιατί αιτιολογούνται χημικά. Άλλοι έχουν πια αναιρεθεί, ενώ αρκετοί ισχύουν υπό προϋποθέσεις. Εγώ πιστεύω στο ρητό "περί ορέξεως...

Μια και μιλούσαμε πρόσφατα περί τυριών, θα έχετε σίγουρα αντιληφθεί (και, ελπίζω, δοκιμάσει) την γαστρονομική τάση συνδυασμού τυριού με μέλι. Γενικά, ο συνδυασμός αλμυρών και γλυκών τροφίμων είναι ιδιαίτερα νόστιμος, γιατί δημιουργεί όμορφες γευστικές αντιθέσεις στο στόμα.Εσείς το έχετε δοκιμάσει; Για παράδειγμα εμένα μου αρέσει φοβερά να συνδυάζω (και σας το προτείνω) μία αλμυρή γραβιέρα (Κρήτης, ας πούμε, που τη μελετούσαμε) με μέλι. Μπορείτε επίσης να συνδυάσετε εξαιρετικά κάποια πιο κρεμώδη τυριά (gorgonzola, brie, camembert) με μαρμελάδες τύπου fruit jelly (καλύτερα όχι τις πολύ παραδοσιακές που είναι συμπυκνωμένες με μπόλικη έξτρα ζάχαρη). Τέλος, συνιστώ και τον συνδυασμό λευκών τυριών (μανούρι, μυζήθρα, ανθότυρο - καλύτερα όχι φέτα) με μέλι, αλλά και με ένα όχι πολύ έντονα φρουτένιο γλυκό του κουταλιού.Όλα αυτά μπορείτε να τα φάτε...

Το χτεσινό δείπνο στου Πέτρου και της Μαριάννας ήταν θεσπαίσιο - όχι ότι περίμενε κανείς κάτι λιγότερο... Καλή παρέα, καλό κρέας, καλό κρασί, τί άλλο να ζητήσει κανείς;... Όταν λέω καλό κρέας, εννοώ ότι ξεκινήσαμε τσιμπολογώντας ένα απίστευτο χωριάτικο λουκάνικο Μάνης και συνεχίσαμε με ένα τρυφερό αρνάκι γάλακτος που χτες το πρωί ακόμα έβοσκε στα εύφορα λιβάδια της Αταλάντης, κάποια στιγμή συνέβη το μοιραίο και βρέθηκε να σιγο-ψήνεται στη σούβλα όλη μέρα, για να καταλήξει τελικά το βράδυ στα πιάτα μας. Νόστιμο; Ότι και να σας πω θα το αδικήσω. Αυτά βέβαια ήταν για το μεζέ, όχι το κύριο πιάτο. Γιατί εκείνο ήταν ένα ζουμερό και διαλεκτό μοσχαρίσιο φιλέτο (όλο το μπαστούνι), ψημένο στην εντέλεια και σερβιρισμένο με δύο διαφορετικές σάλτσες (κόκκινο κρασί και μανιτάρια). Πώς σας ακούγεται αυτή η κρεατοφαγία; (Γιατρούλη μου, εκεί ψηλά που είσαι...

Λίγοι το γνωρίζουν γενικώς, αλλά χτες ήταν η γιορτή μου. Όχι, δεν ήταν των Αγίων Θεοδώρων, αλλά του Θεοδώρου του Στρατηλάτου, μία λιγότερο γνωστή, αλλά η μόνη σταθερή γιορτή που μπορεί να έχει κάποιος που ονομάζεται Θόδωρος. Έτσι, σε μία μοναδική έκλαμψη προγραμματισμού και οργάνωσης, εδώ και κάποιες δεκαετίες, έχω αποφασίσει να γιορτάζω κάθε χρόνο στις 8 Φεβρουαρίου. Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως. Όπως φαντάζεστε, λόγω της ημέρας, αποφασίσαμε να βγούμε έξω για (τί άλλο;) φαγητό. Επειδή λοιπόν εγώ είμαι απλός άνθρωπος, επιθύμησα να πάμε κάπου που να συνδυάζει όμορφο περιβάλλον, καλό κρέας και καλό κρασί. Κι έτσι το εορταστικό δείπνο έλαβε χώρα στο Τηλέμαχος Barbecue Club, στην Κάτω Κηφισιά, ένα εστιατόριο για το οποίο σας έχω μιλήσει με διθυράμβους ουκ ολίγες φορές. Ακριβώς γι αυτό το λόγο δεν θα επεκταθώ στα του φαγητού, αν και πρέπει...