Φλου αρτιστίκ

Η Αγάπη παίζει με ασιατικά υλικά και φτιάχνει μια σούπερ νόστιμη φλου αρτιστίκ συνταγή!
Φλου αρτιστίκ

της Αγάπης Μαργετίδη

Μια από τις πιο φλου αρτιστίκ κουζίνες που γνωρίζω είναι η ασιατική.  Τι σημαίνει όμως ασιατική κουζίνα;  Όλα κι απολύτως τίποτα.  Η Ασία είναι η μεγαλύτερη ήπειρος ετούτης της γης, με λαούς εντελώς ανόμοιους και κουζίνες που χωρίζονται σε χώρες, αλλά και περιοχές μέσα στην ίδια χώρα. Δεν υπάρχει πιο φλου αρτιστίκ χαρακτηρισμός κουζίνας εστιατορίου, από το γενικό και αόριστο «ασιατική κουζίνα».  Εδώ η μικρή Ελλαδίτσα κι έχει τόσες τοπικές κουζίνες, δεν θα’ χε κοτζάμ Ασία;  Μην μασάτε αγαπητοί μου, φροντίστε πριν πάτε να καταθέσετε τα ωραία σας ευρουλάκια, που λίγο πολύ όλοι τα μετράμε σήμερα (ευτυχώς θα συμπληρώσω), να ενημερωθείτε τι ακριβώς και από πού θα σας πασάρουν το φαγητό που θα φάτε. Κάποτε αυτά τα εστιατόρια τα ονομάζαμε πολυεθνικά και το τι μούλτι κούλτι μπαρούφες τρώγαμε, δεν περιγράφεται. Βλέπετε, ήταν κι αυτό μέρος του προγράμματος «Ξεβλάχεμα» με Ξ κεφαλαίο.

Παρόλα αυτά, να πούμε πως σε πραγματικά πολυπολιτισμικές χώρες, όπως η Αμερική και η Αυστραλία, που έχουν δεχθεί εκατομμύρια μετανάστες από την Ασία, δημιουργήθηκε η λεγόμενη fusion cuisine, αυτή δηλαδή που προέρχεται από το πάντρεμα των κουζινών των χωρών προέλευσης με την κουζίνα της χώρας υποδοχής, αλλά επίσης και από το πάντρεμα των κουζινών των μεταναστών μεταξύ τους.  Τρανό παράδειγμα η κουζίνα nikkei που γνωρίζει πιένες πολλές τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, που προέρχεται από την αλληλεπίδραση της κουζίνας του Περού με αυτήν της Ιαπωνίας, λόγω του μεγάλου μεταναστευτικού κύματος των Ιαπώνων προς το Περού τον 19ο αιώνα (θυμάστε τον πρώην πρόεδρο του Περού Alberto Fujimori; Ήταν ακριβώς αυτή η περίπτωση, απόγονος Ιαπώνων μεταναστών με περουβιάνικο μικρό όνομα και ιαπωνικό επίθετο0.

Για να είναι όμως το fusion πετυχημένο κι όχι απλώς αχταρμάς, υπάρχουν πολλές, ων ουκ έστι αριθμός, προϋποθέσεις. Δεν θα το αναλύσω πιο πολύ, θα χρειαζόμουν πολλές σελίδες, θα επιστρέψω όμως στο φλου αρτιστίκ που είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε στο σπίτι μας, αφού εκεί δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.  Κι έτσι, η φλου αρτιστίκ σημερινή  συνταγή, από τη μια βασίζεται σε ασιατικά υλικά, ενώ από την άλλη έχει πολύ χώρο για αυτοσχεδιασμό.  Είναι πολύ εύκολη, αρκετά υγιεινή, ελαφριά και κυρίως νόστιμη.  Για όσα υλικά δεν αναγράφεται ποσότητα, παίξτε κι εσείς στο ίδιο φλου αρτιστίκ μοτίβο, με μια γενική οδηγία : να προσθέτετε τα αλμυρά, ξινά και καυτερά υλικά σταδιακά.
 

ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΑΠΟ ΦΙΣΤΙΚΟΒΟΥΤΥΡΟ 
& ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ NOODLES ΡΥΖΙΟΥ
Για 6 άτομα. 

Η σάλτσα         Σε ένα μπολ ανακατεύουμε ¾ φλ. τσ. φιστικοβούτυρο με λεπτοτριμμένο ginger από 1 μεγαλούτσικο κομμάτι ίσο με 2 δάχτυλα περίπου, 1 σκ. σκόρδου πολτοποιημένη, 1 κ.σ. σκούρα καφέ ζάχαρη, τον χυμό από 2 μοσχολέμονα (limes), fish sauce, soy sauce, λίγες σταγόνες sesame oil, λίγο γάλα καρύδας και 1-2 ψιλοκομμένες πιπερίτσες chili. Ανακατεύουμε πολύ καλά μέχρι να λιώσει εντελώς η ζάχαρη.

Το κοτόπουλο             Ζητάμε από τον κρεοπώλη μας να ξεκοκαλίσει 2-3 μπούτια κοτόπουλου.  Τα κόβουμε με ένα κοφτερό μαχαίρι σε λωρίδες πάχους περίπου 2 εκ.  Αλατοπιπερώνουμε και αλείφουμε με ελάχιστο ελαιόλαδο (ναι μεν στην Ασία είναι άγνωστο, όμως εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να χρησιμοποιήσομε τα άνοστα σπορέλαια.  Άλλωστε χρειαζόμαστε τόσο λίγο, που δεν θα επηρεάσει τη γέυση).  Περνάμε το κρέας σε ξύλινα καλαμάκια.  Ζεσταίνουμε πολύ καλά ένα τηγάνι ή σχαροτήγανο και ψήνουμε τα σουβλάκια. Όταν ψηθούν και πριν τα αποσύρουμε από την φωτιά, τα ραντίζουμε με λίγη soy sauce.

Η σαλάτα         Μαγειρεύουμε 1 πακέτο noodles ρυζιού της επιλογής μας σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία και τα αφήνουμε να κρυώσουν (βλ. tips).  Κόβουμε σε πολύ λεπτές λωρίδες σαν σπίρτα, 2 καρότα, 3 μικρά αγγούριa (μόνο το εξωτερικό μέρος με την φλοίδα)  και 2 φρέσκα κρεμμυδάκια.  Ψιλοκόβουμε μπόλικο φρέσκο κόλιανδρο (ή μαϊντανό για όσους δεν τον αγαπούν).  Ετοιμάζουμε το dressing : πρώτα καβουρδίζουμε ελαφρά 1 μεγάλη χούφτα σουσάμι.  Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τον χυμό από 2 limes με 1 κ.σ. σκούρα καφέ ζάχαρη, soy sauce, ξύδι από ρύζι, λίγες σταγόνες sesame oil, ένα μεγαλούτσικο κομμάτι ginger τριμμένο στον λεπτό τρίφτη και τη μεγαλύτερη ποσότητα από το καβουρδισμένο σουσάμι.  Ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει εντελώς η ζάχαρη.  Ανακατεύουμε πολύ καλά τα noodles με τα λαχανικά και το dressing.

Σερβίρισμα      Σε μια μεγάλη πιατέλα βάζουμε στη μέση τη σαλάτα και την πασπαλίζουμε με το υπόλοιπο καβουρδισμένο σουσάμι και προαιρετικά λίγο μαυροσούσαμο που δίνει το δικό του, ιδιαίτερο άρωμα, λίγο έξτρα φρέσκο κόλιανδρο και φέτες lime.  Γύρω γύρω τοποθετούμε τα σουβλάκια, τα περιχύνουμε με λίγη σάλτσα φιστικοβούτυρου και σερβίρουμε την υπόλοιπη σε ξεχωριστό μπολάκι.     

Tips

  • Αυτά τα εξωτικά υλικά που είναι και τα πιο συνηθισμένα, τα βρίσκουμε πλέον πανεύκολα σε όλα τα μεγάλα σουπερμάρκετ.
  • Αντί για φιστικοβούτυρο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταχίνι, με διαφορετικό βεβαίως γευστικό αποτέλεσμα.  Όποιο από τα δύο κι αν επιλέξετε, καλό θα είναι να προτιμήσετε μια βιολογική μάρκα. 
  • Μπορείτε να αντικαταστήσετε το μπούτι με στήθος κοτόπουλου, αν και το μπούτι είναι σίγουρα πιο ζουμερό και νόστιμο και γι’ αυτό, πιο κατάλληλο για τους μη έμπειρους ψήστες.  Επίσης, αντί για λωρίδες, μπορείτε να κόψετε το κοτόπουλο σε κύβους, σαν κλασσικό σουβλάκι.
  • Το sesame oil έχει υπέροχο άρωμα καβουρδισμένου σουσαμιού, είναι όμως πολύ έντονο, γι αυτό το χρησιμοποιούμε με μέτρο.  Μην το μπερδέψετε με το ελληνικό σησαμέλαιο, δεν μοιάζουν σε τίποτε.
  • Υπάρχουν πολλών ειδών noodles, διαλέξτε όποιο σας αρέσει.  Εγώ προτιμώ τα πλατιά ή τα λεπτά noodles ρυζιού και τα διαφανή glass noodles.  Το σημαντικότερο όλων σε όλα τα noodles είναι, αφού τα μαλακώσουμε με το βραστό νερό για όση ώρα υποδεικνύουν οι οδηγίες στη συσκευασία, να τα ξεπλύνουμε αμέσως με άφθονο κρύο νερό και να τα ξεκολλήσουμε μεταξύ τους πριν τα ανακατέψουμε με τα υπόλοιπα υλικά.  Εάν δεν τα καταφέρουμε με τη λαβίδα ή το πιρούνι, επιστρατεύουμε τα δάχτυλά μας που θα κάνουν τέλεια τη δουλειά. 
Πολύ το διασκεδάζω όταν μαγειρεύω σε φλου αρτιστίκ τέμπο.  Κάπως σαν τους μουσικούς που τζαμάρουν σε γκαράζ και αποθήκες. Αραδιάζω διάφορα υλικά που νομίζω ότι ταιριάζουν και αρχίζω τη σύνθεση.  Στο κάτω κάτω δεν σκοπεύω να σας βάλω να πληρώσετε το φαγητό σας, οπότε ούτε τύψεις έχω, ούτε την κριτική φοβάμαι.   
 
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v