Ένας γάμος, ένα τραγούδι και η γιορτή του καφέ

της Αγάπης Μαργετίδη

Αν σας πω ότι μου πήρε δυο χρόνια για να βρω το τραγούδι που ήθελα να ακούσουμε σήμερα, θα το πιστέψετε; Κι όμως, έτσι έγινε, θυμηθείτε τι είχα γράψει πέρυσι (δείτε εδώ).

Γι’ αυτό είμαι πολύ χαρούμενη που φέτος είμαι απίκο στο ραντεβού με τον καφέ. Βρήκα το τραγούδι, το υπέροχο αυτό τραγούδι του ξακουστού Eddie Palmieri από το Puerto Rico και όσο εσείς το ακούτε (εδώ), θα σας διηγηθώ μια άκρως ρομαντική και συνάμα σουρεαλιστική ιστορία. Θα φτιάξω κι ένα γλυκό, όλο καφέ.

Πρέπει να ήταν το καλοκαίρι του 1999 ή του 2000, δεν θυμάμαι ακριβώς, όταν πήγα σε έναν γάμο στα Σύβοτα της Ηπείρου. Παντρευόταν ο αγαπημένος παλιός μου φίλος Victor από το El Salvador της Κεντρικής Αμερικής με την Στέλλα από τα Σύβοτα. Είχαν γνωριστεί και αγαπηθεί στο Παρίσι, όπου έμεναν και μένουν ακόμη.

Φωτογραφίες από τον γάμο δεν έχω, τα θυμάμαι όμως όλα. Το μικρό ξωκλήσι ψηλά με θέα τα κρυστάλλινα νερά του Ιονίου. Τους ηλικιωμένους γονείς του Victor που είχαν διανύσει τη μισή γη για να φθάσουν από το El Salvador στην Ήπειρο. Εύθραυστοι, λεπτοί σαν μίσχοι, ντυμένοι στα λευκά, όπως στα λευκά ήταν ντυμένος και ο γαμπρός. Παναμέζικα καπέλα οι δύο κύριοι. Η νύφη, πανέμορφη κι εκείνη, με λευκό μεταξωτό φόρεμα χωρίς φιοριτούρες. Λινά και μετάξια. Ήλιος και σκιά. Γάμος απέριττος, πανέμορφος.

Και μετά το γλέντι. Ένα γλέντι αξέχαστο σε μια ταβέρνα του χωριού. Χωρίς φιοριτούρες κι αυτό. Φαγητό ντόπιο και καταπληκτικό. Τούρτα παλιακή. Και ο χορός. Τι χορός! Άνοιξε με το ζευγάρι να χορεύει στον αισθησιακό ρυθμό του “Café”. Συνέχισε με ένα Ηπειρώτικο τραγούδι. Μετά μια merengue, καπάκι ένας κοφτός. Να και μια rumba, να κι ένας συρτός. Κάπου στη μέση η παρέα μας χόρεψε κι ένα madison. Το είχαμε προβάρει καμιά πενηνταριά φορές, και λίγες λέω, με αρχηγό και δασκάλα την ανεπανάληπτη Elisabeth. Πού το βρήκε το madison, έναν ξεχασμένο χορό των φίφτις; Έλα μου ντε! Από την περίφημη ταινία “Hairspray” του John Waters με την θρυλική Divine. Σουρεάλ;

Στην αρχή οι Έλληνες χόρευαν τα δικά τους τραγούδια και οι ξένοι τα δικά τους. Αυτά, μόνο στην αρχή. Μετά έγινε το χάος! Θέλετε να μάθετε και πού καταλήξαμε; Σε ένα karaoke bar έξω από τα Σύβοτα (πού βρέθηκε το karaoke bar στα Σύβοτα, ένας θεός το ξέρει), όπου, όταν πια ακούσαμε και είδαμε τον Ζαγκόρ (τον απίθανο σύζυγό μου) να τραγουδάει με το εκρού του λινό κοστούμι το “Strangers in the Night”, με το ένα χέρι στην τσέπη, φτυστός ο Frankie, τον πετάξαμε στη θάλασσα και πέσαμε κι εμείς, και πάνε και τα λινά, πάνε και τα μετάξια! Πιο σουρεάλ πεθαίνεις!

Όπως σας είπα, φωτογραφίες δεν έχω, είναι καταχωνιασμένες σε κάποιο κουτί στο Παρίσι, στο σπίτι της ξαδέλφης μου. Χρυσή την έχω κάνει να τις βρει. Πού θα πάει; Κάποια μέρα θα τις βρει και θα μου τις στείλει. Μέχρι τότε, θα ακούω το τραγούδι στο YouTube και θα θυμάμαι αυτόν τον απίθανο γάμο, τον πιο απίθανο που έχω πάει ποτέ.

Προς τιμήν λοιπόν της παγκόσμιας ημέρας του καφέ, είμαι σήμερα σε θέση να σας κεράσω ένα γλυκό με άρωμα καφέ. Είναι μια panna cotta με espresso, βελούδινη και δροσερή. Πανεύκολη και καθόλου μπελαλίδικη. Για να βρω τις αναλογίες παιδεύτηκα αρκετά γιατί το μυστικό της σωστής panna cotta είναι στην υφή. Γι’ αυτό η ποσότητα της ζελατίνας αλλά και οι αναλογίες του γάλακτος με την κρέμα πρέπει να είναι τέτοιες, που το αποτέλεσμα να μην είναι σκληρό σαν ζελέ, αλλά απαλό σαν χάδι. Νομίζω πως τα κατάφερα και δεν έχετε παρά να την δοκιμάσετε και να μου πείτε εάν έχω δίκιο. Ιδού η συνταγή.

ESPRESSO PANNA COTTA ΜΕ ΣΙΡΟΠΙ ESPRESSO
Για 6 άτομα.

Η κρέμα : Σε ένα μπολ με πολύ παγωμένο νερό βάζουμε φύλλα ζελατίνας συνολικού βάρους 10 γρ. για να μαλακώσουν για περίπου 15΄ (βλ. tips). Φτιάχνουμε ½ φλ. τσ. δυνατό espresso (βλ. tips). Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε 100 γρ. ζάχαρη, 1 ¾ φλ. τσ. γάλα, 1 ¾ φλ. τσ. κρέμα γάλακτος και τον καφέ. Ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά και μόλις το μίγμα αρχίσει να βγάζει καπνό, πριν όμως βράσει, το αποσύρουμε από την φωτιά, στύβουμε πολύ δυνατά τα μαλακωμένα φύλλα τις ζελατίνας, τα ρίχνουμε στο μίγμα και ανακατεύουμε πολύ καλά για να λιώσει και να ενσωματωθεί στην εντέλεια. Μοιράζουμε σε 6 ποτήρια, αφήνουμε να κρυώσουν καλά οι κρέμες σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και κατόπιν τις βάζουμε στο ψυγείο για να πήξουν. Θα χρειαστούν τουλάχιστον 6 ώρες στο ψυγείο, ακόμα καλύτερα μια νύχτα.

Το σιρόπι : Φτιάχνουμε ¾ φλ. τσ. δυνατό espresso (βλ. tips) και τον βάζουμε σε μία μικρή κατσαρόλα με 2 κοφτές κ.σ. ζάχαρη. Φέρνουμε σε ελαφρύ βρασμό σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για περίπου 10΄, μέχρι να πήξει ελαφρά (βλ. tips). Τον αφήνουμε να κρυώσει και τον μοιράζουμε στα ποτήρια πάνω από την κρέμα όταν έχει ήδη πήξει εντελώς.

Tips

Τα 12 φύλλα ζελατίνας στη συσκευασία που βρίσκουμε σε πολλά σουπερμάρκετ ζυγίζουν 20 γρ., επομένως, κάθε φύλλο ζυγίζει 1,67 γρ. και θα χρειαστούμε 6 τέτοια φύλλα. Επειδή όμως υπάρχουν πολλές μάρκες με διαφορετικό βάρος κάθε φύλλου και δεν μπορώ να γνωρίζω ποια από όλες έχετε, ζυγίστε τα φύλλα για να έχετε τα 10 γρ. που χρειάζονται για τη συνταγή.
Όσον αφορά την ποσότητα του καφέ, στη δική μου καφετιέρα με τις ρυθμίσεις που έχω επιλέξει για την ποσότητα του νερού ανά κάψουλα, χρειάστηκα 2 κάψουλες για την κρέμα και 3 για το σιρόπι. Επειδή όμως δεν είναι όλες οι μηχανές ίδιες, ούτε όλες με κάψουλα, πιο σίγουρη είναι η μέτρηση με τα φλιτζάνια του τσαγιού.
Τα 10΄ σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για το πήξιμο του σιροπιού είναι κατά τη γνώμη μου αρκετά για ένα σχετικά αραιό σιρόπι. Αν το θέλετε πιο πηχτό, επιμηκύνετε τον χρόνο, με προσοχή όμως, για να μην γίνει καραμέλα, ούτε να καεί ο καφές και πικρίσει άσχημα.
Μπορείτε να αντικαταστήσετε το σιρόπι με λικέρ καφέ, το οποίο, είτε θα βάλετε όπως είναι, είτε θα πήξετε ελαφρά σε μέτρια φωτιά.

Φωτογραφίες : Μόνικα Κρητικού