Η τέχνη του open house και μια γιορτινή συνταγή

Πάντα μου άρεσαν τα ανοιχτά καλέσματα στο σπίτι, αυτά που ξεκινούν μέρα και τελειώνουν αργά μέσα στη νύχτα, με καλεσμένους συχνά ασύνδετους, από πολλές διαφορετικές παρέες και φυλές. Φίλοι καρδιακοί, περιστασιακοί, αγαπημένοι συγγενείς, νέοι και λιγότερο νέοι, παιδιά, ενίοτε και μωρά. Οι αφορμές πολλές και διάφορες, συχνά για κάποια γιορτή, αλλά όχι απαραίτητα. Με ουδεμία απαίτηση πρωτοκόλλου και ωράριο χαλαρό, ώστε το κουδούνι να χτυπά σε κάθε πιθανή και απίθανη ώρα. Άλλοι έρχονται νωρίς, φεύγουν κατά το απόγευμα και κάποιοι ξαναέρχονται φέρνοντας κι άλλους μαζί τους. Άλλοι φθάνουν πρώτοι και φεύγουν τελευταίοι κι ενδιάμεσα γίνεται το έλα να δεις!

Και τι τους ταΐζουμε όλους αυτούς; Ακούστε, δεν είναι δύσκολο, γιατί το ανοιχτό σπίτι πάει πακέτο με την ανοιχτή καρδιά. Μια άλφα οργάνωση χρειάζεται οπωσδήποτε, αυτό που λέμε πως δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο, αλλά τελικά η επιχείρηση είναι πιο απλή από όσο φαντάζεστε ή φοβάστε. Επίσης, μη σταματήσετε στο οικονομικό σκέλος‧ υπάρχει και η λύση του ρεφενέ, τουλάχιστον μεταξύ των στενών φίλων.

Ξεκινώ από τα ποτά: Ένα τραπέζι-μπαρ στο οποίο αραδιάζουμε ποτήρια, ανοιχτήρια για το κρασί και τη μπίρα, παγοθήκη - και πολλά παγάκια στην κατάψυξη κι αν ξεμείνουμε να ‘ναι καλά τα βενζινάδικα - κρασιά, ποτά και αναψυκτικά, μπολάκια με φέτες λεμόνι, πορτοκάλι κι ό,τι άλλο νομίζουμε, καθώς και τα βασικά εργαλεία για κοκτέιλ, όπως shaker κι αναδευτήρα. Δεν διστάζουμε να ζητήσουμε από τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους κάποιο ποτό για να μην ξεμείνουμε, ακόμα και τη βοήθειά τους στο σερβίρισμα, αν και το self-service εξυπακούεται.

Το φαγητό είναι, βεβαίως, σε μπουφέ και το πιο εύκολο για λιγότερη λάτρα είναι οι μπουκιές κι ό,τι άλλο δεν χρειάζεται πιάτα και μαχαιροπήρουνα, στον ρόλο των οποίων επιστρατεύονται οδοντογλυφίδες και χαρτοπετσέτες, τις οποίες φροντίζουμε να έχουμε διάσπαρτες σε κάθε γωνιά, τραπέζι και περβάζι. Αν χρειάζονται οπωσδήποτε πιάτα, δεν διστάζουμε να αγοράσουμε μιας χρήσεως, μιας και τη σήμερον ημέραν βρίσκουμε πολύ χαριτωμένα τέτοια είδη. Για τα ποτήρια δεν το συνιστώ γιατί το οποιοδήποτε ποτό, εκτός από τα αναψυκτικά, χάνει παραπάνω από τη μισή του χάρη όταν μπαίνει σε πλαστικό ή χάρτινο ποτήρι. Αν δεν έχουμε αρκετά, μας φέρνουν περισσότερα οι φίλοι.

Πάμε τώρα στο δια ταύτα του φαγητού. Σαντουιτσάκια και μπόμπες, ωμά λαχανικά και ντιπ, πλατό τυριών και αλλαντικών στολισμένα με φρούτα φρέσκα και αποξηραμένα, πατέ και συνοδευτικά chutneys, ελιές και τουρσιά διαφόρων ειδών, καπνιστά ψάρια και αυγά ψαριών, γεμιστά μισά αυγά, ομελέτες φούρνου και τάρτες κομμένες σε κομμάτια μεγέθους μπουκιάς, ταρτάκια γεμιστά με διάφορα αλείμματα χειροποίητα ή αγοραστά, ποικιλία από ψωμιά, κράκερς και κριτσίνια, αλμυρά κέικ, αλλά και τσιπς και ξηροί καρποί. Ακόμα και σούπα μπορούμε να σερβίρουμε σε σφηνάκια. Κι αν η νύχτα προχωρήσει πολύ, φτιάχνουμε και μια μακαρονάδα για τους ξενύχτηδες, μα αν τα πόδια μας δεν μας βαστάνε, παραγγέλνουμε πίτσες, γιατί όχι;

Δείτε εδώ κάποιες ιδέες από παλιότερα άρθρα:

Για τα γλυκά τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Τώρα τις γιορτές έχουμε τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες, τις δίπλες, τα ξεροτήγανα. Τα ιταλικά panettone και pandoro, τα πολίτικα τσουρέκια. Τα μικρά κομψά γλυκάκια-μπουκιές ή γλυκά σε ποτηράκια από τα αγαπημένα μας ζαχαροπλαστεία. Σοκολατάκια κι άλλα κεράσματα. Και πάλι δεν διστάζουμε να ζητήσουμε από τους πιο κοντινούς μας φίλους, ή σε όποιους μας ρωτήσουν, να φέρουν κάτι από αυτά. Φροντίζουμε να έχουμε και καφέ γιατί όλο και κάποιος θα τον χρειαστεί, αλλά και τσάι και λοιπά αφεψήματα.

Φέτος, όπως το συνηθίζει κάθε χρόνο, η κολλητή μου φίλη Νίκη, που κατέχει καλά την τέχνη του open house, μας είχε καλέσει πριν από λίγες μέρες για το περίφημο στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου της. Ο μπουφές ήταν έτοιμος, τα ποτά επίσης. Το δέντρο μάς περίμενε ήδη φωτισμένο με την απίθανη συλλογή των στολιδιών σε καλάθια. Αφού φάγαμε, ήπιαμε κι ευθυμήσαμε, βάλαμε ο καθένας από τουλάχιστον ένα στολίδι. Ξαναφάγαμε, ξαναήπιαμε κι όταν πια φύγαμε το βράδυ, οι καρδιές μας ήταν ορθάνοιχτες και το κέφι ανεβασμένο.

Σ’ αυτό το κάλεσμα της Νίκης βρήκα ευκαιρία να ξαναφτιάξω το γλασαρισμένο ζαμπόν που σχεδόν κάθε χρόνο επιστρατεύω στα μεγάλα καλέσματα γιατί είναι εντυπωσιακό, εξαιρετικά νόστιμο, πανεύκολο στην ετοιμασία του και φτουράει. Κι όχι μόνο φτουράει, αλλά δεν χαλάει για πολλές μέρες. Θέλετε να δείτε πώς γίνεται; Ιδού.

ΖΑΜΠΟΝ ΓΚΛΑΣΕ

Αγοράζουμε ένα ολόκληρο μπούτι καπνιστό ζαμπόν με την πέτσα του (βλ. tips). Το χαράζουμε διαγώνια σε ρόμβους (όπως τον μπακλαβά) από την πάνω μεριά και τα πλαϊνά, όχι πολύ βαθιά μέσα στη σάρκα, περίπου 1 εκ. Παράλληλα προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180ο C στη λειτουργία του αέρα.

Ετοιμάζουμε τα υλικά του γλάσου ανακατεύοντας σε μπολ 2 κ.σ. καστανή ζάχαρη, 1 φλ. τσ. πετιμέζι από ρόδι ή από σταφύλια (βλ. tips), 2 γεμάτες κ.σ. καυτερή μουστάρδα και 1 με ολόκληρους σιναπόσπορους (βλ. tips), τον χυμό από 1 πορτοκάλι ή 2 μανταρίνια και 1 κ.σ. τζίντζερ σε σκόνη. Ανακατεύουμε καλά. Αλείφουμε γενναιόδωρα με πινέλο όλες τις πλευρές του. Στις κορυφές κάθε ρόμβου μπήγουμε 1 καρφάκι γαρύφαλλο.

Καθαρίζουμε έναν μεγάλο ώριμο ανανά. Αν διαθέτουμε το ειδικό εργαλείο, αφαιρούμε με αυτό το μεσαίο σκληρό κομμάτι. Κόβουμε τον ανανά σε χοντρουλές φέτες και κάθε φέτα σε 4 κομμάτια. Εάν δεν έχουμε το εργαλείο, κόβουμε πρώτα τις φέτες, κατόπιν την κάθε φέτα στα 4 και από κάθε τεταρτημόριο αφαιρούμε με μαχαίρι το σκληρό κεντρικό μέρος. Αφήνουμε προς το παρόν στην άκρη.

Φουρνίζουμε το κρέας και κάθε δεκάλεπτο περίπου το αλείφουμε με το γλάσο, συμπληρώνοντας και από όσο έχει μείνει στο μπολ. Περίπου στο μισάωρο το γλάσο θα έχει αρχίσει να πήζει και να καραμελώνει. Αραδιάζουμε τα κομμάτια του ανανά δίπλα στο ζαμπόν, τα αλείφουμε με γλάσο, ξαναβάζουμε στον φούρνο και ψήνουμε για άλλη μισή ώρα περίπου, ίσως και λίγο παραπάνω, συνεχίζοντας να αλείφουμε το κρέας και τα φρούτα με γλάσο ανά δεκάλεπτο. Στο τελευταίο δεκάλεπτο προσθέτουμε στο ταψί και όσο γλάσο έχει περισσέψει. Όταν η επιφάνεια του ζαμπόν ροδοκοκκινίσει και καραμελώσει και το γλάσο έχει πήξει σαν πηχτό σιρόπι, βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο.

Τοποθετούμε το ζαμπόν και τις φέτες του ανανά σε μεγάλη πιατέλα και αδειάζουμε σε μπολ όλο το καραμελωμένο γλάσο. Τοποθετούμε δίπλα τη μεγάλη πιρούνα και το μεγάλο κοφτερό μαχαίρι του σερβιρίσματος. Κόβουμε σταδιακά το κρέας σε όσο πιο λεπτές φέτες μπορούμε. Συνοδεύουμε με ποικιλία από μουστάρδες και chutneys, καθώς και με το γλάσο στο μπολ.

Tips

· Οπωσδήποτε το ολόκληρο ζαμπόν είναι εντυπωσιακό στο τραπέζι κι επειδή είναι ψημένο, αλατισμένο και καπνισμένο, διατηρείται στο ψυγείο για πολλές μέρες. Παρόλα αυτά, εάν δεν είστε πολλά άτομα, θα πάρετε μισό.

· Στις αμερικάνικες και αγγλικές συνταγές βάζουν μελάσα ή/και μέλι κι έτσι το είχα φτιάξει την πρώτη φορά αλλά η συνολική γεύση είναι πολύ γλυκιά. Κάπως έτσι δοκίμασα το πετιμέζι και δη του ροδιού γιατί είναι αρκετά πιο άγλυκο από αυτό του σταφυλιού. Αυτό, όμως, που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το προϊόν να είναι βιολογικό και άθερμο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει ανακατευτεί με καραμελόχρωμα ή άλλα πρόσθετα.

· Αυτό που έχει, κατά την άποψή μου, ενδιαφέρον στη γεύση είναι ο συνδυασμός του γλυκού με το καυτερό που κάνει αντίθεση με το αλμυρό καπνισμένο κρέας, εξ ου και διαλέγω πάντα την πιο καυτερή μουστάρδα που μπορώ να βρω. Αν δεν έχετε τόσο καυτερή, μπορείτε να προσθέσετε λίγο μπούκοβο. Συμπληρώνω την καυτερή μουστάρδα με αυτή με τους ολόκληρους σιναπόσπορους οι οποίοι, όταν σκάνε στο δόντι, κάνουν ωραίο παιχνίδι στο στόμα.

· Αν δεν βρείτε ωραίο και αρωματικό φρέσκο ανανά, θα τον αντικαταστήσετε αναγκαστικά με ανανά σε κονσέρβα. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να τον σουρώσετε πολύ καλά από το σιρόπι.

· Με όσο ζαμπόν περισσέψει φτιάχνουμε ωραιότατα σάντουιτς, συμπληρώνοντας και με άλλα υλικά όπως τυρί, τουρσιά, φύλλα σαλάτας, κ.λπ. Άλλη ιδέα, εάν έχετε αρκετή ποσότητα που δεν έχει κοπεί σε φέτες, είναι να φτιάξετε ένα νοστιμότατο αυτοσχέδιο δείπνο της στιγμής ως εξής: θα κόψετε το ζαμπόν σε κύβους, θα τους ζεστάνετε στο τηγάνι μαζί με το γλάσο και θα συνοδέψετε το φαγητό με ρύζι και πράσινη σαλάτα.

Καθώς φέτος θα λείπουμε για τις γιορτές, το δικό μου ανοιχτό κάλεσμα θα γίνει για το κόψιμο της πίτας, κάπου μέσα στον Ιανουάριο. Μέχρι τότε, σας εύχομαι να είστε καλά και να περάσετε όμορφες γιορτές με τους αγαπημένους σας. Ανοίξτε τα σπίτια σας, μόνο καλό φέρνει αυτό. Ραντεβού του χρόνου!