Μια σούπα ακόμα...

Αχ αυτές οι σούπες, ατέλειωτες είναι. Στα τόσα χρόνια που τις φτιάχνω, κάθε φορά θα βγει και λίγο, έως πολύ, διαφορετική. Μα θα είναι τα λογιών λογιών υλικά και οι δεκάδες συνδυασμοί τους, οι διαφορετικές υφές ή τα άπειρα γαρνιρίσματα, σχεδόν ποτέ δεν γευόμαστε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Άλλωστε, αυτό ακριβώς είναι ο σκοπός και η αιτία που με βάζουν κάθε φορά στην κουζίνα.

Σαφώς, σαφέστατα και αναντίρρητα, κάποια φαγητά, διαφορετικά για τον κάθε έναν από μας, μένουν για πάντα στην καρδιά μας γιατί κάτι πολύτιμο μας θυμίζουν, κάτι που μας συγκινεί βαθιά, ομολογημένο ή ανομολόγητο, φανερό ή κρυφό. Αυτά δεν τα πειράζουμε, τα αφήνουμε στην ησυχία τους γιατί η δύναμή τους όχι μόνο δεν σβήνει, αντιθέτως πολλαπλασιάζεται, όσο τα χρόνια περνούν.

Μιλώντας για σούπες, έχω δυο-τρεις από αυτές, τις παλιές, που με ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο. Η γιορτινή κρεατόσουπα του θείου μου που όμοιά της δεν έχω γευτεί ποτέ και πουθενά αλλού (σας έχω δώσει τη συνταγή εδώ κι αν δεν την έχετε ακόμα φτιάξει κάντε το και θα με θυμηθείτε). Η χορτόσουπα της μαμάς μου που τρώγαμε ανυπερθέτως μια φορά την εβδομάδα τον χειμώνα. Η περαστή στον μύλο των λαχανικών, σαν βελουτέ, φασολάδα της την οποία έκανε έτσι για να την χωνεύει εύκολα το ευαίσθητο στομάχι του μπαμπά. Δεν ξέρω πώς της ήρθε αυτή η πρωτοποριακή για εκείνα τα χρόνια ιδέα, αφού οι βελουτέ απείχαν δεκαετίες από το να μπουν στη ζωή μας.

Αν, λοιπόν, εξαιρέσουμε τις συνταγές-θησαυρούς, οι υπόλοιπες σούπες σηκώνουν άπειρες παραλλαγές και αυτοσχεδιασμούς. Μια τέτοια συνταγή θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας που αφορά μία πολύ νόστιμη πατατόσουπα, βάλσαμο για τον χειμώνα που ίσως εμφανιστεί τις επόμενες μέρες, αν και χλωμό το βλέπω. Είναι πανεύκολη και γίνεται αρκετά γρήγορα. Δείτε πώς θα την φτιάξετε.

ΣΟΥΠΑ ΠΑΤΑΤΑΣ ΒΕΛΟΥΤΕ ΜΕ ΡΟΚΦΟΡ & ΚΡΟΥΤΟΝ

Για 6-8 άτομα.

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά 2 κ.σ. αγελαδινό βούτυρο και σοτάρουμε 1 μεγάλο πράσο ψιλοκομμένο (το λευκό και το ανοιχτό πράσινο μέρος) και 1 τρυφερό κοτσάνι σέλερι ψιλοκομμένο. Τα βοηθάμε με λίγο αλάτι, ενδεχομένως και ελάχιστο νερό, για να βγάλουν τα υγρά τους και να μαλακώσουν χωρίς να πάρουν χρώμα. Προσθέτουμε 1 κ. πατάτες κομμένες σε κύβους και 2 κλωνάρια φρέσκο θυμάρι. Αλατοπιπερώνουμε και σκεπάζουμε με σπιτικό ζωμό λαχανικών ή κότας. Φέρνουμε σε βρασμό, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσουν οι πατάτες. Προς το τέλος του μαγειρέματος προσθέτουμε 1 ξινόμηλο καθαρισμένο και κομμένο σε κύβους. Αφαιρούμε το θυμάρι και πολτοποιούμε τη σούπα με το ραβδομπλέντερ ή σε κλασικό μπλέντερ. Προσθέτουμε 50 γρ. ροκφόρ κομμένο σε μικρά κομμάτια και 100 ml κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε καλά, μέχρι να λιώσει εντελώς το τυρί. Ελέγχουμε την πυκνότητα και, εάν χρειαστεί, συμπληρώνουμε με λίγο ζωμό ή νερό. Ελέγχουμε και τη γεύση και διορθώνουμε το αλατοπίπερο, εάν χρειαστεί.

Όση ώρα μαγειρεύεται η σούπα ετοιμάζουμε τα κρουτόν. Κόβουμε φέτες από μπαγιάτικο ψωμί σε κύβους μεγέθους μπουκιάς και τους τηγανίζουμε σε τηγάνι με λίγο βούτυρο μέχρι να χρυσίσουν. Εάν το ψωμί είναι φρέσκο, έχουμε φροντίσει να το κόψουμε σε κύβους αρκετές ώρες πριν και να τους αφήσουμε να ξεραθούν στον αέρα ή να τους ξεράνουμε σε χαμηλό φούρνο, προσέχοντας να μην πάρουν χρώμα. Κατόπιν τους τηγανίζουμε όπως γράφω πιο πάνω.

Μοιράζουμε τη σούπα σε βαθιά πιάτα και γαρνίρουμε με τα κρουτόν, λίγο ακόμα τυρί και φυλλαράκια φρέσκου θυμαριού. Απολαμβάνουμε όσο η σούπα είναι πολύ ζεστή.

Tips

Μην παρασυρθείτε και βάλετε περισσότερο ροκφόρ γιατί η δυνατή του γεύση θα σκεπάσει όλα τα υπόλοιπα αρώματα.
Αντί για ροκφόρ μπορείτε να βάλετε κάποιο άλλο μπλε τυρί (το stilton ταιριάζει στην εντέλεια) ή, εάν δεν τα αγαπάτε καθόλου, διαλέξτε ένα ώριμο, νόστιμο κίτρινο τυρί. Σε αυτή την περίπτωση θα το τρίψετε στον λεπτό τρίφτη για να λιώσει μέσα στη σούπα και για το γαρνίρισμα θα το τρίψετε στον χοντρό τρίφτη ή θα βγάλετε flakes με τον αποφλοιωτή.
Όπως είχα γράψει σε προηγούμενη συνταγή, βρήκα ένα κόλπο αντικατάστασης του σπιτικού ζωμού, αρωματίζοντας το νερό, όση ώρα βράζουν τα υλικά της σούπας, με τα κομμάτια των λαχανικών που θα πετάγαμε (στη συγκεκριμένη περίπτωση τα εξωτερικά φύλλα του πράσου και το κάτω σκληρό μέρος του σέλερι), τυλιγμένα σε γάζα ή τουλπάνι μαζί με αρωματικά και κόκκους πιπεριού. Αφαιρούμε τη γάζα στο τέλος.
Εάν περισσέψει, επειδή οι πατάτες θα πήξουν αρκετά τη σούπα μέσα στο ψυγείο, θα την αραιώσετε με λίγο νερό και θα τη ζεστάνετε σε χαμηλή φωτιά.
Το ξινόμηλο δεν είναι απαραίτητο αλλά βρίσκω πως ακριβώς αυτό το ελαφρύ υπόξινο άρωμά του εξισορροπεί τη γλύκα της πατάτας και προσθέτει δροσιά στη σούπα.
Αν θέλετε να κάνετε ακόμη πιο πλούσια τη γεύση της σούπας, μπορείτε στην αρχή να σοτάρετε λίγο ψιλοκομμένο μπέικον ή πανσέτα και είτε θα το αφήσετε μέσα στη σούπα όπου θα πολτοποιηθεί με τα υπόλοιπα υλικά είτε θα το αφαιρέσετε για να το χρησιμοποιήσετε στο τέλος σαν έξτρα γαρνιτούρα. Και πάλι, το προσωπικό μου γούστο συμφωνεί απολύτως με τη σοφή ρήση «ουκ εν τω πολλώ το ευ», αλλά υπάρχει και το «περί ορέξεως», κι έτσι καταλήγω στο κάντε όπως νομίζετε.