Η Λάρισα όπως δεν την έχεις ξαναδεί
Αν λανθασμένα υπέθετες πως Λάρισα είναι μονάχα η πεδιάδα, αυτό το κείμενο δηλώνει εξίσου έκπληκτο με αυτά που έχει να σου αναφέρει.
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
"Το ήξερες ότι η Λάρισα έχει 42 χιλιόμετρα ακτογραμμή;"
Δύο στους δέκα το ήξεραν, αλλά παραδέχτηκαν ότι θα έπρεπε να είναι πιο ευρέως γνωστό. Επειδή όταν σκέφτεσαι διακοπές στην θάλασσα, η Λάρισα δεν είναι το πρώτο μέρος που σου έρχεται στο μυαλό. Και για βουνό να ψάχνεσαι, όμως, πάλι η Λάρισα είναι ευρέως γνωστή για την επιπεδοσύνη της.
Κι όμως, γύρω από την Λάρισα έχει βουνά, χωριά, ακτές και περισσότερα χωριά. Και ακριβώς επειδή δεν είναι οι πιο δημοφιλείς προορισμοί, πρόκειται για χωριά και τοποθεσίες που δεν έχουν μπει ακόμα στην κρεατομηχανή του τουρισμού. Και, ναι, αυτό μπορεί να είναι ένα ταξιδιωτικό κείμενο αλλά παρακάτω θα διαβάσεις για περιοχές που είναι αλήθεια πολύ ωραίες όπως ήδη είναι. Θα ήταν τέλειο να τις επισκεφτείς, αλλά θα ήταν ακόμα πιο τέλειο να σεβαστείς το σύμπαν τους και να μην αναγκάσεις ακόμα ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας να μεταμορφώσει τον εαυτό του σε ένα hashtag, οκέι;
Πού ήμασταν; Απείραχτη φύση, που λες.
Τρεις διαφορετικές τοποθεσίες είναι αυτά, δεν κλέβω.
Στην πρώτη φωτογραφία είμαστε ακόμα καθ' οδόν για το ορεινό χωριό Μελίβοια, το οποίο είναι από εκείνα τα μέρη που κάπως έχει παγώσει ο χρόνος. Πέτρα, καλντερίμι, πράγματα που στον μέσο ταξιδιώτη της πόλης (όπως και εγώ, ας μη κρυβόμαστε) σηματοδοτούν μια αγνότητα, ένα "πίσω στα παλιά" πολύ ρομαντικό, ώσπου βλέπεις μπροστά σου μια κόκκινη βέσπα και επιστρέφεις στην πραγματικότητα. Η Μελίβοια είναι το είδος χωριού που η κόκκινη βέσπα μπορεί να είναι ακόμα statement, σκέφτομαι, και μετά σκέφτομαι ότι είμαι μέρος του προβλήματος.
Κάποιες φορές μια βέσπα είναι μια βέσπα, αλλά δίπλα της εμφανίζεται ξαφνικά ένα εστιατόριο τόσο παράταιρο με το υπόλοιπο χωριό, με τζαμαρία παντού και μέσα στυλ... βιομηχανικό; Η ταμπέλα γράφει La Gantem και θα έπρεπε να είναι μια παραφωνία μέσα στις ασβεστωμένες πέτρες και τα καφενεία, αλλά όχι. Ίσες δόσεις σπέσιαλ και διακριτικό, το La Gantem δεν είναι διαφορετικό από την κλασική, αγαπημένη από τους ντόπιους ταβέρνα. Απλά σε αυτό το χωριό η ταβέρνα τυχαίνει να είναι ιδιαίτερα σικ. Ρωτήστε για το όνομα, επίσης.
Στα του φαγητού, οπωσδήποτε πρέπει να πάρετε την καπνιστή μπριζόλα. Ο μπάτζος σαγανάκι είναι δωράκι-έκπληξη αν είσαι κι εσύ τύπος που κάθε φορά ξενερώνει όταν το σαγανάκι δεν είναι αρκετά σκληρό για να σου γυμνάσει σαγόνια. Που, επί του θέματος, ο πιο παράξενος χαλβάς που έχω δοκιμάσει στο επιδόρπιο. Δεν το λέω αρνητικά. Ακόμα δεν είμαι σίγουρος πώς το λέω. Μαζί με κρασί ή ντόπιο τσίπουρο από σύκα, ο λογαριασμός θα βγει περί τα 25-30€ το άτομο. Το τσίπουρο από σύκα ήταν ωραίο και δυνατό.
Έχεις όμως και άλλη επιλογή διαδρομής προτού φτάσεις στην Μελίβοια - εκτός κι αν θες να την ξεκινήσεις από τις 6 το πρωί, για να φτάσεις γύρω στις 8.30 στην παραλία. Ένα μονοπάτι που ενώνει σπίτια, γειτονιές, κτήματα αλλά και μπορείς να το περπατήσεις ολόκληρο - με μίνιμουμ απαιτήσεις για ακροβατικά. Όχι πολλή ώρα αφού ξεκινήσεις την διαδρομή, ανταμοίβεσαι αμέσως με αυτό εδώ:
Η δροσιά, η ηρεμία και η δυνατότητα να κάτσεις εκεί με τις ώρες και να μην σκέφτεσαι επιτέλους τίποτα από αυτά που σου χαλάνε την ζωή πίσω στην πόλη σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο αξίζουν ολόκληρο το ταξίδι. Πέτα τον κυνισμό από πάνω σου και διαλογίσου μέχρι να αδειάσεις το μυαλό σου, δεν θα σε κρίνει κανείς. Μόνο μην πετάξεις σκουπίδια και μην ενοχλήσεις τους ντόπιους που χρησιμοποιούν τα ίδια μονοπάτια στην καθημερινή τους ζωή.
Εντάξει, λοιπόν. Θα κοιτάξουμε με σεβασμό, πού θα μείνουμε όμως; Είκοσι λεπτά μακριά από την Μελίβοια υπάρχει το Μεταξοχώρι. Το οποίο είναι σαν την φωτογραφία αυτό από πάνω: Πράσινοι βράχοι και τρεχούμενο νερό. Και πολλά εκκλησάκια. Το Μεταξοχώρι είναι λιγότερο παγωμένο στον χρόνο από τους γείτονές του (που όλοι ανήκουν στον Δήμο Αγιάς), που σημαίνει ότι εδώ στήνουμε ορμητήριο πιο άνετα.
Και μπορούμε να κλείσουμε σε ένα από τα πανέμορφα - κάποια από αυτά έχουν μίνι σοφίτα - δωμάτια στον Ξενώνα Σουλιώτη. Είναι ένα παλιό αρχοντικό που αναστηλώθηκε, όπως πολλά κτίρια της περιοχής, και βρίσκεται στο τέλειο σημείο για να αγναντεύεις και να κανονίζεις διαδρομές από την κορυφή μέχρι την θάλασσα. Τα δωμάτια ξεκινούν από 75€ και φτάνουν μέχρι τα 100€ την βραδιά, ανάλογα με το μέγεθος.
Κάνεις, λοιπόν, μια πρωινή και δροσερή βόλτα στο Μεταξοχώρι, πίνεις καφεδάκι στην τεράστια πλατεία και αποφασίζεις να κατεβείς στην θάλασσα. Έχεις επιλογή παραθαλάσσιων χωριών, μεταξύ των οποίων η Κάτω Σωτηρίτσα, η οποία έχει μπόλικη ελεύθερη παραλία, ο Αγιόκαμπος που είναι το λιμάνι και μπορείς να πιείς καφέ ή να ναυλώσεις φουσκωτό – αν θες να δεις κι εσύ τα 42 ασταμάτητα χιλιόμετρα παραλίας με τα μάτια σου. Πιο χαμηλά, στον Ρακοπόταμο, υπάρχει η μία παραλία (σχεδόν) γυμνιστών της περιοχής, που προσφέρεται και για ελεύθερο κάμπινγκ.
Δεν είναι αναγκαστικά προορισμός για εβδομάδα, και είναι αρκετά κοντά για να μην νιώσεις πως χαράμισες ένα σαββατοκύριακο στο πήγαινε-έλα. Και ίσως το σαββατοκύριακο είναι ό,τι καλύτερο για μια περιοχή σαν κι αυτή. Πηγαίνεις εκεί, τονίζουμε, στην πιο ξακουστά φλατ πόλη της Ελλάδας, και μπορείς να έχεις το πλήρες πακέτο βουνό-ηρεμία-παραλία μέσα σε ένα σουκού. Και φεύγεις προτού η παρουσία σου αρχίσει να γίνεται ενοχλητική.
Και αν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να μάθουμε καλύτερα σχετικά με την παράδοση, αυτό είναι το πότε πρέπει να την αφήνουμε στην ησυχία της.
"Το ήξερες ότι η Λάρισα έχει 42 χιλιόμετρα ακτογραμμή;"
Δύο στους δέκα το ήξεραν, αλλά παραδέχτηκαν ότι θα έπρεπε να είναι πιο ευρέως γνωστό. Επειδή όταν σκέφτεσαι διακοπές στην θάλασσα, η Λάρισα δεν είναι το πρώτο μέρος που σου έρχεται στο μυαλό. Και για βουνό να ψάχνεσαι, όμως, πάλι η Λάρισα είναι ευρέως γνωστή για την επιπεδοσύνη της.
Κι όμως, γύρω από την Λάρισα έχει βουνά, χωριά, ακτές και περισσότερα χωριά. Και ακριβώς επειδή δεν είναι οι πιο δημοφιλείς προορισμοί, πρόκειται για χωριά και τοποθεσίες που δεν έχουν μπει ακόμα στην κρεατομηχανή του τουρισμού. Και, ναι, αυτό μπορεί να είναι ένα ταξιδιωτικό κείμενο αλλά παρακάτω θα διαβάσεις για περιοχές που είναι αλήθεια πολύ ωραίες όπως ήδη είναι. Θα ήταν τέλειο να τις επισκεφτείς, αλλά θα ήταν ακόμα πιο τέλειο να σεβαστείς το σύμπαν τους και να μην αναγκάσεις ακόμα ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας να μεταμορφώσει τον εαυτό του σε ένα hashtag, οκέι;
Πού ήμασταν; Απείραχτη φύση, που λες.
Τρεις διαφορετικές τοποθεσίες είναι αυτά, δεν κλέβω.
Στην πρώτη φωτογραφία είμαστε ακόμα καθ' οδόν για το ορεινό χωριό Μελίβοια, το οποίο είναι από εκείνα τα μέρη που κάπως έχει παγώσει ο χρόνος. Πέτρα, καλντερίμι, πράγματα που στον μέσο ταξιδιώτη της πόλης (όπως και εγώ, ας μη κρυβόμαστε) σηματοδοτούν μια αγνότητα, ένα "πίσω στα παλιά" πολύ ρομαντικό, ώσπου βλέπεις μπροστά σου μια κόκκινη βέσπα και επιστρέφεις στην πραγματικότητα. Η Μελίβοια είναι το είδος χωριού που η κόκκινη βέσπα μπορεί να είναι ακόμα statement, σκέφτομαι, και μετά σκέφτομαι ότι είμαι μέρος του προβλήματος.
Κάποιες φορές μια βέσπα είναι μια βέσπα, αλλά δίπλα της εμφανίζεται ξαφνικά ένα εστιατόριο τόσο παράταιρο με το υπόλοιπο χωριό, με τζαμαρία παντού και μέσα στυλ... βιομηχανικό; Η ταμπέλα γράφει La Gantem και θα έπρεπε να είναι μια παραφωνία μέσα στις ασβεστωμένες πέτρες και τα καφενεία, αλλά όχι. Ίσες δόσεις σπέσιαλ και διακριτικό, το La Gantem δεν είναι διαφορετικό από την κλασική, αγαπημένη από τους ντόπιους ταβέρνα. Απλά σε αυτό το χωριό η ταβέρνα τυχαίνει να είναι ιδιαίτερα σικ. Ρωτήστε για το όνομα, επίσης.
Στα του φαγητού, οπωσδήποτε πρέπει να πάρετε την καπνιστή μπριζόλα. Ο μπάτζος σαγανάκι είναι δωράκι-έκπληξη αν είσαι κι εσύ τύπος που κάθε φορά ξενερώνει όταν το σαγανάκι δεν είναι αρκετά σκληρό για να σου γυμνάσει σαγόνια. Που, επί του θέματος, ο πιο παράξενος χαλβάς που έχω δοκιμάσει στο επιδόρπιο. Δεν το λέω αρνητικά. Ακόμα δεν είμαι σίγουρος πώς το λέω. Μαζί με κρασί ή ντόπιο τσίπουρο από σύκα, ο λογαριασμός θα βγει περί τα 25-30€ το άτομο. Το τσίπουρο από σύκα ήταν ωραίο και δυνατό.
Έχεις όμως και άλλη επιλογή διαδρομής προτού φτάσεις στην Μελίβοια - εκτός κι αν θες να την ξεκινήσεις από τις 6 το πρωί, για να φτάσεις γύρω στις 8.30 στην παραλία. Ένα μονοπάτι που ενώνει σπίτια, γειτονιές, κτήματα αλλά και μπορείς να το περπατήσεις ολόκληρο - με μίνιμουμ απαιτήσεις για ακροβατικά. Όχι πολλή ώρα αφού ξεκινήσεις την διαδρομή, ανταμοίβεσαι αμέσως με αυτό εδώ:
Η δροσιά, η ηρεμία και η δυνατότητα να κάτσεις εκεί με τις ώρες και να μην σκέφτεσαι επιτέλους τίποτα από αυτά που σου χαλάνε την ζωή πίσω στην πόλη σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο αξίζουν ολόκληρο το ταξίδι. Πέτα τον κυνισμό από πάνω σου και διαλογίσου μέχρι να αδειάσεις το μυαλό σου, δεν θα σε κρίνει κανείς. Μόνο μην πετάξεις σκουπίδια και μην ενοχλήσεις τους ντόπιους που χρησιμοποιούν τα ίδια μονοπάτια στην καθημερινή τους ζωή.
Εντάξει, λοιπόν. Θα κοιτάξουμε με σεβασμό, πού θα μείνουμε όμως; Είκοσι λεπτά μακριά από την Μελίβοια υπάρχει το Μεταξοχώρι. Το οποίο είναι σαν την φωτογραφία αυτό από πάνω: Πράσινοι βράχοι και τρεχούμενο νερό. Και πολλά εκκλησάκια. Το Μεταξοχώρι είναι λιγότερο παγωμένο στον χρόνο από τους γείτονές του (που όλοι ανήκουν στον Δήμο Αγιάς), που σημαίνει ότι εδώ στήνουμε ορμητήριο πιο άνετα.
Και μπορούμε να κλείσουμε σε ένα από τα πανέμορφα - κάποια από αυτά έχουν μίνι σοφίτα - δωμάτια στον Ξενώνα Σουλιώτη. Είναι ένα παλιό αρχοντικό που αναστηλώθηκε, όπως πολλά κτίρια της περιοχής, και βρίσκεται στο τέλειο σημείο για να αγναντεύεις και να κανονίζεις διαδρομές από την κορυφή μέχρι την θάλασσα. Τα δωμάτια ξεκινούν από 75€ και φτάνουν μέχρι τα 100€ την βραδιά, ανάλογα με το μέγεθος.
Κάνεις, λοιπόν, μια πρωινή και δροσερή βόλτα στο Μεταξοχώρι, πίνεις καφεδάκι στην τεράστια πλατεία και αποφασίζεις να κατεβείς στην θάλασσα. Έχεις επιλογή παραθαλάσσιων χωριών, μεταξύ των οποίων η Κάτω Σωτηρίτσα, η οποία έχει μπόλικη ελεύθερη παραλία, ο Αγιόκαμπος που είναι το λιμάνι και μπορείς να πιείς καφέ ή να ναυλώσεις φουσκωτό – αν θες να δεις κι εσύ τα 42 ασταμάτητα χιλιόμετρα παραλίας με τα μάτια σου. Πιο χαμηλά, στον Ρακοπόταμο, υπάρχει η μία παραλία (σχεδόν) γυμνιστών της περιοχής, που προσφέρεται και για ελεύθερο κάμπινγκ.
Δεν είναι αναγκαστικά προορισμός για εβδομάδα, και είναι αρκετά κοντά για να μην νιώσεις πως χαράμισες ένα σαββατοκύριακο στο πήγαινε-έλα. Και ίσως το σαββατοκύριακο είναι ό,τι καλύτερο για μια περιοχή σαν κι αυτή. Πηγαίνεις εκεί, τονίζουμε, στην πιο ξακουστά φλατ πόλη της Ελλάδας, και μπορείς να έχεις το πλήρες πακέτο βουνό-ηρεμία-παραλία μέσα σε ένα σουκού. Και φεύγεις προτού η παρουσία σου αρχίσει να γίνεται ενοχλητική.
Και αν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να μάθουμε καλύτερα σχετικά με την παράδοση, αυτό είναι το πότε πρέπει να την αφήνουμε στην ησυχία της.
