Οι ωραιότερες διαδρομές και εξορμήσεις στον Υμηττό

Το ευκολότερα προσβάσιμο από το κέντρο της Αθήνας βουνό, ο Υμηττός είναι ό,τι κοντινότερο έχουμε σε ολόδική μας εξοχή –κανονική εξοχή, όχι κάτι που της μοιάζει. Θα το διαπιστώσεις, με το που ξεκινήσεις να περπατάς στα χωμάτινα μονοπάτια του, περνώντας πλάι σε μεσαιωνικούς πύργους, κάνοντας στάση σε αιωνόβια μοναστήρια, χαζεύοντας κάθε φορά και μια διαφορετικά φαντασμαγορική θέα της Αθήνας, και καταλήγοντας (απαξάπαντος) για ένα χορταστικό πικνίκ ανάμεσα στα τρεχούμενα νερά της Καλοπούλας. Αυτοί είναι οι καλύτεροι τρόποι να τον εξερευνήσεις.

Τα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια του Υμηττού

Δημοφιλέστερο όλων είναι το μονοπάτι νούμερο 5, που απλώνεται σε μήκος 4,3 χιλιομέτρων, διαρκεί περίπου δυόμισι ώρες και συνδυάζει δάσος, πηγές, και πανοραμική θέα της Αθήνας. Ξεκινά από την είσοδο του Αισθητικού Δάσους Καισαριανής ανηφορίζοντας μέχρι τις πηγές της Καλοπούλας (λεπτομέρειες έρχονται σε λίγο) πριν συνεχίσει προς τον πύργο της Ανθούσας και καταλήξει στην Παιανία. Χάρτης και αναλυτικές πληροφορίες εδώ.

Αν θες κάτι πιο χαλαρό, ακολούθησε τη διαδρομή από την Καλοπούλα ως το Φραγκομονάστηρο: Μια πανεύκολη ώρα περπάτημα μέσα στο δάσος, με το άρωμα του πεύκου και τη θέα του Σαρωνικού να σε συντροφεύουν. Δες την αναλυτικά εδώ. Λεπτομέρειες για τη διαδρομή εδώ.

Οι πιο προχωρημένοι φύγατε για την κυκλική διαδρομή του Άι-Γιάννη του Κυνηγού, δέκα χιλιομέτρων, που περνά από το Σπήλαιο του Λιονταριού και διασχίζει ένα τμήμα του θρυλικού μονοπατιού 10. Αν αναρωτιέσαι τι το θρυλικό έχει, να σου πούμε ότι το μονοπάτι 10 ολόκληρο διασχίζει 20 χορταστικά χιλιόμετρα: 12 ώρες πορείας ανάμεσα σε σπήλαια, ρεματιές και φαντασμαγορικά τοπία, αν το λέει η περδικούλα σου.

Διαβάστε περισσότερα – Τα ωραιότερα μονοπάτια στον Υμηττό

Αν δεν εμπιστεύεσαι τις ικανότητές σου στον προσανατολισμό, οργανωμένες πεζοπορίες στον Υμηττό κάνουν τακτικά ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηλιούπολης, η Περιπατητική Ομάδα Υμηττού και οι υπόλοιποι ορειβατικοί σύλλογοι της Αττικής.

Πύργοι, μοναστήρια και άλλα αξιοθέατα

Ο Υμηττός δεν είναι μόνο δάσος και μονοπάτια· είναι κι ένα ανοιχτό μουσείο ιστορίας, διάσπαρτο με βυζαντινά μοναστήρια, ερειπωμένους πύργους και μυστικά που μαρτυρούν αιώνες ζωής. Πρώτη στάση, η Μονή Καισαριανής: Φωλιασμένη μέσα στο πράσινο, με αυλή που μοσχοβολά δάφνη και ρίγανη, και το εκκλησάκι της στολισμένο με τοιχογραφίες του 16ου αιώνα. Πρωτοϊδρύθηκε, λένε, επάνω στα ερείπια αρχαίου ναού του 2ου αιώνα μ.Χ. και είναι σήμερα επισκέψιμη 8.30-15.00, με εισιτήριο 2€.

Σε μικρή απόσταση, η Μονή Αστερίου, κρυμμένη ανάμεσα στα κυπαρίσσια, προσφέρει απόλυτη ησυχία κι είναι από εκείνα τα μέρη που σε κάνουν να ξεχνάς πόσο κοντά βρίσκεσαι στην πόλη –το μόνο που ακούς είναι ο αέρας και τα πουλιά. Χρονολογείται κι αυτή, όπως και η Μονή Καισαριανής, από τα χρόνια του Βυζαντίου και είναι επισκέψιμη καθημερινά εκτός Δευτέρας 11.00-14.00.

Από τη Μονή Καισαριανής, ένα βατό μονοπάτι μίας ώρας θα σε οδηγήσει στο ερειπωμένο Φραγκομονάστηρο, χτισμένο πιθανότατα στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Μισογκρεμισμένοι τοίχοι, τοξωτά παράθυρα και πέτρες γεμάτες αγριολούλουδα φτιάχνουν το πιο ρομαντικό σκηνικό που θα συναντήσεις πάνω στο βουνό. Από εδώ, η Αθήνα απλώνεται μπροστά σου σαν μακέτα, κι αν πας σούρουπο, θα έχεις και το φως του ηλιοβασιλέματος να βάφει τα πάντα χρυσοπορτοκαλιά.

Κι έπειτα, ο Πύργος της Ανθούσσας. Ερειπωμένος, σχεδόν μυστηριακός, στέκει μέσα στο Αισθητικό Δάσος Καισαριανής και σπαζοκεφαλιάζει χρόνια τώρα τους μελετητές του: ποιος τον έχτισε, πότε, και γιατί; Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Κάποιοι λένε πως ήταν παρατηρητήριο, άλλοι πως πρόκειται για οθωμανικό φυλάκιο του 18ου αιώνα. Ό,τι κι αν ήταν, σήμερα είναι ένα από τα πιο φωτογενή σημεία του Υμηττού, με τη θέα να φτάνει ως τον Σαρωνικό και τα νησιά.

Η μοναδική περίπτωση της Καλοπούλας

Αν ο Υμηττός είχε καρδιά, αυτή θα ήταν η Καλοπούλα. Μια μικρή όαση ανάμεσα σε πεύκα, δάφνες και πλατάνια, με νερά που κυλούν αδιάκοπα παρέχοντας το απολύτως ζεν σάουντρακ, και χελωνίτσες που κόβουν βόλτες στις όχθες του. Το δημοτικό αναψυκτήριο της περιοχής είναι ένα από εκείνα τα σπάνια μέρη που μοιάζουν να έχουν μείνει ανέγγιχτα στον χρόνο: ξύλινα τραπεζάκια του πικνίκ, μυρωδιές από καφέ, τσιπουράκι και κεφτεδάκια, παιδικές φωνές και αίσθηση εκδρομής ένα μισάωρο μακριά από το κέντρο της Αθήνας.

Από νωρίς το πρωί, η Καλοπούλα σερβίρει καφεδάκια, ενώ όσο περνάει η ώρα παίρνει τη σκυτάλη η κουζίνα: απλά, τίμια πιάτα, με τιμές γύρω στα 6-7€, που θυμίζουν περισσότερο μαμά παρά ταβέρνα –κεφτεδάκια, γίγαντες, καγιανάς, σαγανάκια, φασολάδες. Και γίνεται καλύτερο: Ως δημοτική επιχείρηση, η Καλοπούλα στηρίζει με τα έσοδά της κοινωνικές δράσεις του δήμου Καισαριανής.

Τα πάντα εδώ θυμίζουν κάτι από τις εκδρομές των παιδικών μας χρόνων: το χώμα στα παπούτσια, το νερό που τρέχει, το φως που φιλτράρεται μέσα από τα φύλλα, τα γέλια που αντηχούν στο δάσος. Μπορείς να απλώσεις το καρό τραπεζομάντιλο, να ανοίξεις το ταπεράκι σου ή απλώς να καθίσεις με τον καφέ σου και να ακούς τα πουλιά. Ο χρόνος εδώ σταματάει –και για λίγο, μοιάζει να σταματάει και η πόλη μαζί του.