Oscar 2010: Οι υποψηφιότητες, τα φαβορί και τα outsider

του Λουκά Τσουκνίδα

Την Κυριακή 7 Μαρτίου θα παρακολουθήσουμε τη φετινή απονομή των βραβείων Όσκαρ, την πρώτη με 10 ταινίες υποψήφιες για το τελευταίο αγαλματάκι της βραδιάς. Ευτυχώς για όλους, ο Σάσα Μπάρον Κοέν δε θα παρουσιάσει την τελετή κι έτσι θα αποφευχθούν φαινόμενα τύπου Κρις Ροκ, που διαταράσσουν την αδιαπραγμάτευτη σοβαροφάνειά της. Την τιμή αυτή θα έχουν ο Άλεκ Μπάλντουιν με τον Στιβ Μάρτιν, συμπρωταγωνιστές σε μία απ' τις χειρότερες, λιγότερο αστείες κωμωδίες της χρονιάς (It's Complicated).

Καλύτερη ταινία θα ανακυρηχθεί στο τέλος του σόου μια εκ των “Avatar”, “The Hurt Locker”, “Up in the Air”, “Precious”, “Up”, “Inglourious Basterds”, “An Education”, “District 9”, “The Blind Side”, “A Serious Man”.

Το “Up” θα πάρει το βραβείο καλύτερων κινουμένων σχεδίων, το “District 9” ήταν μια καλή ιδέα για υπόγεια κοινωνική κριτική, αλλά κατρακυλά γρήγορα στο “βούρκο” της ωμής δράσης, ενώ το “Inglourious Basterds” είναι απλώς μια διασκεδαστική ταραντινιά. Το “The Blind Side” είναι μια στερεοτυπική αθλητική παραβολή για ένα άθλημα που δεν ενδιαφέρει κανέναν εκτός ΗΠΑ, το “A Serious Man” δε συγκρίνεται με τις βραβευμένες δουλειές των Κοέν, ενώ Το “Up in the Air”, αν και συνδέεται συνειρμικά με την κρίση, δεν προσφέρει καμία διορατική ματιά προς αυτή την κατεύθυνση, και παρ' ότι είναι μια καλή ταινία, δεν έχει καμία πραγματική ελπίδα.

Το “An Education” είναι ένα χαμηλών τόνων αουτσάιντερ, μια ήπια ταινία με δυνατές στιγμές, ενδιαφέροντες προβληματισμούς και άψογη κεντρική ερμηνεία. Θα κονταροχτυπηθεί γι' αυτό το ρόλο με το “Precious” που σίγουρα συγκινεί περισσότερο, αλλά είναι και τραβηγμένο απ' τα μαλλιά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μάχη θα γίνει μεταξύ των δύο πρώην (αν και δύο χρόνια ίσον κανένα), του Τζέιμς Κάμερον και της Κάθριν Μπίγκελοου. Το “The Hurt Locker” είναι μια καλή ταινία για την πραγματικότητα του Ιράκ, αλλά και γενικότερα του πολέμου, με τρεις υπέροχες ερμηνείες, όμως δεν προσθέτει τίποτε νέο στο θέμα και το είδος της. Τελικά, το “Avatar” είναι φτιαγμένο για το ρόλο του πρώτου.

Κομπλέ με το επίκαιρο μύνημα κι όλες τις δηλώσεις περί αλλαγής της κινηματογραφικής εμπειρίας και της εκ νέου μαζικής έλξης του κοινού στην αίθουσα αντί για την, μολυσμένη απ' την πειρατεία, οθόνη του υπολογιστή του. Νομίζω ότι η μάχη είναι άνιση και οι 9 υποψήφιοι είναι απλώς καραγκιόζηδες στην τσόχα του Κάμερον.

Το δυσάρεστο συμπέρασμα; Απ' όλη την περσινή κινηματογραφική παραγωγή, δεν υπάρχουν ούτε 10 ταινίες, που να είναι αρκετά καλές ώστε να δημιουργήσουν ένα σχετικό σασπένς. Εντάξει, ίσως υπάρχουν και περισσότερες από 10, όμως δεν είναι μέσα στο γκρουπ απ' το οποίο μοιάζει να επιλέγει η “ακαδημία”. Κάτι που θα φανεί χοντρά αν γίνουν 10 και οι ξενόγλωσσες. Όχι βέβαια ότι κι εκεί δεν υπάρχουν επιλογές που προκαλούν απορία για τους εκλέκτορες. Φέτος πάντως, η μάχη θα δοθεί μεταξύ Ζακ Οντιάρ (A Prophet) και Μίκαελ Χάνεκε (The White Ribbon), δηλαδή μεταξύ δύο εκ των καλύτερων ταινιών της δεκαετίας. Μεγάλο αουτσάιντερ, το αργεντίνικο “The Secret in Their Eyes” του Χουάν Χοσέ Καμπανέγια.

Στους άνδρες πρωταγωνιστές τώρα, όπου ο Τζορτζ Κλούνι (Up in the Air) με τον Μόργκαν Φρίμαν (Invictus) είναι οι πιο αμφίβολοι, ο Τζεφ Μπρίτζες (Crazy Heart) θα χτυπηθεί με τον Κόλιν Φερθ (A Single Man), αφού ο νεοφερμένος Τζέρεμι Ρένερ, είχε δυο τρομερούς συμπρωταγωνιστές (Άντονι Μάκι και Μπράιαν Γκέρατι) στο “The Hurt Locker”. Στις γυναίκες, η Μέριλ Στριπ (Julie & Julia) αποκλείεται γιατί δεν κάνει τίποτε διαφορετικό απ' ότι ξέρουμε, η Σάντρα Μπούλοκ φέρεται ως δυνατή υποψήφια, ενώ η Έλεν Μίρεν έχει πάρει πρόσφατα το αγαλματάκι της. Κατά τη γνώμη μου η μάχη θα έπρεπε να γίνει μεταξύ Γκάμπι Σιντιμπέ (Precious) και Κάρι Μάλιγκαν (An Education), δυο νεαρές ηθοποιούς που σήκωσαν τις ταινίες τους στις πλάτες τους.

Όσο για το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, δε νομίζω ότι χρειάζεται ανάλυση. Η βραδιά ανήκει στον Κάμερον κι όχι στην πρώην του, ενώ ο μεγάλος χαμένος θα είναι μάλλον ο Λι Ντάνιελς (Precious).

Καλά αποτελέσματα!