Ξεπροβοδίζοντας την άνοιξη με ένα κερασένιο γλύκισμα

Να που έφτασε και φέτος η ώρα του αποχαιρετισμού της άνοιξης. Αύριο, τέτοια ώρα, θα έχουμε μπει στο καλοκαίρι και θα ζήσουμε τη μεγαλύτερη και φωτεινότερη μέρα του χρόνου. Μέχρι τότε, όμως, αποφάσισα να ξεπροβοδίσω την άνοιξη με ένα γλύκισμα που δοξάζει ένα από τα πιο αγαπημένα μου φρούτα, τα κεράσια. Αν και φέτος είναι ιδιαίτερα ακριβά γιατί, όπως μου είπαν, μεγάλο μέρος της παραγωγής στην Έδεσσα καταστράφηκε από καταιγίδες, δεν άντεξα στον πειρασμό κι έχω αγοράσει αρκετές φορές, με κάποια φειδώ, όμως. Τουλάχιστον όσα σώθηκαν είναι υπερτέλεια, βαθιά μαβιά στο χρώμα, τραγανά και ζουμερά.

Ένα cherry cobbler έφτιαξα με μια λίγο διαφορετική και πιο απλή συνταγή που βρήκα στο διαδίκτυο και η οποία είχε μεγάλη επιτυχία, αν και ένα λάθος στο μέγεθος του σκεύους είχε σαν αποτέλεσμα η ζύμη να μην φουσκώσει όπως έπρεπε και να γίνει πιο συμπαγής από όσο ήθελα. Παρόλα αυτά, η γεύση και το άρωμα ήσαν εκεί και μια χαρά το τσακίσαμε. Πιο κάτω στη συνταγή θα γράψω όλες τις λεπτομέρειες για να το πετύχετε στην εντέλεια.

Ας εξηγήσω, όμως, τι είναι ακριβώς το cobbler, για όσους από εσάς δεν το γνωρίζετε. Είναι ένα γλυκό που συνδυάζει ώριμα φρούτα με ένα είδος ζύμης κέικ, πιο αραιής από τη συνήθη. Τα φρούτα μπαίνουν στον πάτο ενός πυρίμαχου σκεύους, από πάνω μπαίνει η ζύμη και καθώς το σύνολο ψήνεται και η ζύμη φουσκώνει, τα φρούτα καλύπτονται σχεδόν εντελώς από αυτήν. Καθώς, δε, ψήνονται, βγάζουν τα ζουμιά τους που καραμελώνουν. Η ζύμη δεν είναι συμπαγής, αντιθέτως το γλυκό στην όψη μοιάζει με τα λιθόστρωτα καλντερίμια, εξ ου και το όνομα cobbler (cobblestones ονομάζονται οι πέτρες που χρησιμοποιούνται για το στρώσιμο των καλντεριμιών).

CHERRY COBBLER (ΨΗΤΑ ΚΕΡΑΣΙΑ ΜΕ ΖΥΜΗ)

Για 8 άτομα

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180ο C στη λειτουργία του αέρα. Πλένουμε και αφαιρούμε τα κουκούτσια από 500 γρ. κεράσια. Αυτή είναι η μοναδική χρονοβόρα και μπελαλίδικη εργασία. Σας συνιστώ να την κάνετε μέσα στον νεροχύτη σε βαθύ μπολ για να μην κάνετε την κουζίνα γης μαδιάμ. Αν, δε, όπως με συμβούλευσε μια φίλη, καταψύξτε τα κεράσια για 3-4 ώρες, η δουλειά γίνεται ακόμη πιο καθαρά και με λιγότερο κόπο.

Ετοιμάζουμε τη ζύμη ανακατεύοντας με το σύρμα 240 ml γάλα, 125 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (δεν χρειάζεται κοσκίνισμα), 100 γρ. ζάχαρη (βλ. tips), 1 κ.γλ. baking powder και μια πρέζα αλάτι. Προσθέτουμε προαιρετικά ένα σφηνάκι kirsch (απόσταγμα από κεράσια το οποίο αρωματίζει απαραιτήτως το πλέον, ίσως, εμβληματικό γλυκό με κεράσια, το περίφημο black forest) ή κάποιο άλλο αλκοόλ, όπως μπράντι ή ρούμι. Αυτή ήταν δική μου προσθήκη που έδωσε στο γλυκό ένα υπέροχα φίνο άρωμα. Αν δεν θέλουμε αλκοόλ, μπορούμε να αρωματίσουμε το γλυκό με βανίλια. Ανακατεύουμε καλά. Το μίγμα θα είναι αραιό σαν χυλός για pancakes γι’ αυτό καλό θα είναι να το βάλουμε σε κανάτα με στόμιο για να το ρίξουμε εύκολα πάνω από τα κεράσια.

Όση ώρα ετοιμάζουμε τη ζύμη τοποθετούμε στον φούρνο ένα πυρίμαχο σκεύος διαμέτρου 25 εκ., στο οποίο έχουμε βάλει 80 γρ. αγελαδινό βούτυρο για να λιώσει (προσέχουμε να μην καεί). Το βγάζουμε από τον φούρνο, αραδιάζουμε τα κεράσια και από πάνω ρίχνουμε τη ζύμη η οποία, επειδή είναι αραιή, θα απλωθεί ανάμεσα από τα φρούτα (βλ. tips). Ψήνουμε για περίπου 50΄- 60΄, μέχρι να ψηθεί, να φουσκώσει και να χρυσίσει η ζύμη και τα κεράσια να καραμελώσουν. Το μαχαίρι που βάζουμε συνήθως για να ελέγξουμε το ψήσιμο της ζύμης θα πρέπει να βγει στεγνό μεν, αλλά τα ψίχουλα θα πρέπει να είναι ορατά.

Απολαμβάνουμε το γλυκό χλιαρό και το συνοδεύουμε, εάν θέλουμε, με παγωτό βανίλια ή καϊμάκι. Εάν περισσέψει το φυλάμε στο ψυγείο και το ζεσταίνουμε ελαφρώς σε ήπιο φούρνο.

Tips

• Επειδή μου αρέσουν τα άγλυκα γλυκά, επειδή, επίσης, τα μαύρα κεράσια είναι αρκετά γλυκά από μόνα τους, ελάττωσα τη ζάχαρη σε 100 αντί για τα 150 γραμμάρια που έλεγε συνταγή. Μπορείτε να παίξετε με την ποσότητα αναλόγως του γούστου σας. Αν έβαζα πετροκέρασα που είναι λιγότερο γλυκά θα αύξανα την ποσότητα της ζάχαρης σε 120 γρ.
• Στην κλασική συνταγή του cobbler το βούτυρο μπαίνει στη ζύμη παγωμένο και κομμένο σε κύβους και ενσωματώνεται σε αυτήν με τα δάχτυλα. Εδώ λιώνουμε το βούτυρο στον φούρνο στον πάτο του σκεύους κι αυτό κάνει τη δουλειά ακόμη πιο εύκολη και γρήγορη. Είναι μία τεχνική που θα κρατήσω.
• Οι διαστάσεις του σκεύους είναι πολύ σημαντικές για οτιδήποτε μαγειρεύουμε, ακόμη περισσότερο για τα γλυκά. Το λάθος που έκανα ήταν ότι στο μικρότερο σκεύος που χρησιμοποίησα, τα κεράσια στριμώχτηκαν πολύ και δεν επέτρεψαν στη ζύμη να απλωθεί και να φουσκώσει. Είναι εμφανές στις φωτογραφίες. Όμως, όπως έγραψα ήδη, το γλυκό ήταν πεντανόστιμο. 

Καλή όρεξη και καλό καλοκαίρι!