Στον κήπο του Zohόs στην Πλάκα, οι βραδιές είναι γλυκές και ελληνικά νόστιμες

Κήποι στο κέντρο της πόλης υπάρχουν αρκετοί, το ίδιο και κήποι-εστιατόρια. Δεν γνωρίζω, όμως, πολλούς άλλους κήπους που να είναι μέρος ξενοδοχείου αλλά να είναι και ανεξάρτητοι από αυτό, ούτε κήπους με γυάλινη σέρα στρωμένη με τραπέζια για να τρως περιτριγυρισμένος από φυτά, βότανα κι έναν τεράστιο φοίνικα, όντας συγχρόνως προστατευμένος όταν ο καιρός τα χαλάει. Αυτός είναι ο κήπος του εστιατορίου Zohόs σε ένα από τα πιο κλασικά ξενοδοχεία της Αθήνας, το Electra Palace στην οδό Ναυάρχου Νικοδήμου, τον ιστορικό δρόμο μεταξύ Πλάκας και Πλατείας Συντάγματος. Το Zohόs με δική του, ξεχωριστή είσοδο, έχει και μια κυρίως σάλα με ανοιχτή την κουζίνα που έχει στηθεί στο τυπικό σπιτάκι που συναντάμε συνήθως σε κάθε κήπο, διακοσμημένη κομψά, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς, για να αφήνει τον πρώτο ρόλο στην απόλαυση του φαγητού. Αν προσθέσω και τα όμορφα σερβίτσια, τα άνετα καθίσματα και τις σωστές αποστάσεις μεταξύ των τραπεζιών, τον τέλειο φωτισμό και την όσο πρέπει χαμηλή σε ένταση αλλά υψηλή σε ποιότητα, αποκλειστικά ελληνική μουσική, έχω ήδη βάλει άριστα στο περιβάλλον.

Οι ζοχοί, τα αγαπημένα άγρια χόρτα, τρυφερά και ντελικάτα από τη μια, στακάτα από την άλλη, που έδωσαν το όνομά τους στο εστιατόριο, σηματοδοτούν την ελληνική ταυτότητα των γεύσεών του. Ο Σάκης Βενέτης, Executive Chef του ομίλου ξενοδοχείων Electra Palace, με καταγωγή από τη Μάνη και αξιοσημείωτη πορεία και εμπειρία πολλών ετών στη χώρα μας κι εκτός αυτής, μας δείχνει εδώ τον δρόμο για την ελληνική κουζίνα της εποχής μας. Που είναι πρώτα από όλα η φύση της χώρας, τα εκλεκτά προϊόντα και οι μαγειρικές συνήθειες της κάθε περιοχής, που έχουν πρωταρχικό σκοπό τον σεβασμό της ίδιας της φύσης και την ατόφια γεύση που αυτή τόσο απλόχερα χαρίζει. Που είναι, κατόπιν, η τέχνη να φέρεις όλα αυτά στο σήμερα, αισθητικά και γευστικά, κατορθώνοντας, όχι μόνο να μην αλλοιώσεις την ουσία αλλά να την υπογραμμίσεις. Που είναι, τέλος, να δώσεις χαρά στον καλεσμένο σου σαν να τον είχες μουσαφίρη στο σπίτι σου.

Αυτά τα πολύ σημαντικά καταφέρνει ο Σάκης Βενέτης και η ομάδα του στο Zohόs, μέσα από παντρέματα εξαιρετικών υλικών, μελετημένες τεχνικές, τοπικές μαγειρικές και πιάτα με αντιθέσεις γεύσεων, αρωμάτων και χρωμάτων, όπως στις δύο σαλάτες: την πρώτη με παλαμίδα, τις εντυπωσιακές μαύρες φακές μπελούγκα, ξιδάτη μπάμια και πιπεριά Φλωρίνης, τη δεύτερη με παντζάρια, χόρτα, μανταρίνι και ένα από τα πιο σπάνια, εκπληκτικά τυριά της χώρας, το καρίκι από την Τήνο που ωριμάζει μέσα σε νεροκολοκύθες. Στις φίνες κροκέτες με καπνιστό χέλι, μαγιονέζα με λεμόνι τουρσί και ελληνικό χαβιάρι, στα μοσχοβολιστά χορτοπιτάκια που τα συνοδεύει «αληθινό» πρόβειο γιαούρτι. Στους αφράτους, έξτρα αρωματικούς ψητούς λαχανοντολμάδες, στην πεντανόστιμη κρεμμυδόπιτα Καρπάθου με προσούτο προβατίνας και πηχτή σάλτσα, σαν μους, από αμύγδαλα. Στον κόκορα-σουβλάκι στα κάρβουνα με σάλτσα από ολόγλυκα κρεμμύδια. Στο σοκολατένιο καρυδάτο, κάπως σαν καρυδόπιτα, που χωρίς να χάνει τη ρουστίκ του υπόσταση, ανεβαίνει σε γεύση και άρωμα από την ευωδιά του δενδρολίβανου και την ελαφριά αλμύρα της καραμελένιας σος. Στα τέλεια τηγανισμένα ξεροτήγανα με παγωτό βανίλια, πασπαλισμένα με καρύδια και λουσμένα με αρωματική σάλτσα πορτοκαλιού. Όλα τα πιάτα του Zohos είναι φτιαγμένα για μοίρασμα, με γενναιόδωρες μερίδες και απόλυτα φιλικές τιμές (το ακριβότερο πιάτο κοστίζει 18 ευρώ).

Ο Σάκης Βενέτης, όμως, είναι και πολύ αγαπητός στους συναδέλφους του κι έτσι, κατά καιρούς, οργανώνει νόστιμα ντουέτα για ιδιαίτερες βραδιές, όπως τα δύο που είχα τη χαρά να απολαύσω πρόσφατα, το πρώτο με τον Συριανό Αλέξανδρο Καρακατσάνη και το δεύτερο με τον Αρακλειανό Γιάννη Γαβαλά. Και στις δύο αυτές νόστιμες συναντήσεις, τα ντουέτα κέντησαν σταυροβελονιά και παρουσίασαν μια σειρά από πιάτα που θα θυμάμαι για πολύ καιρό. Αυτή την εποχή οι μαγειρικές συναντήσεις κάνουν διάλειμμα για το καλοκαίρι και θα ξαναρχίσουν τη φθινοπωρινή σεζόν.

Από την πρώτη φορά που πήγα στο Zohόs μέχρι και την πιο πρόσφατη τρίτη, σκεφτόμουν ποια θα ήταν η λέξη που θα μπορούσε, από μόνη της, να περιγράψει αυτόν τον καταπληκτικό κήπο και τα όσα απολαμβάνει με όλες του τις αισθήσεις όποιος περνά την πόρτα του. Πολλές είναι αυτές, μα νομίζω πως η γλύκα τα περιέχει όλα, σαν τις γλυκές βραδιές που χάρηκα εκεί.