Rick's: Ένα steakhouse στην Κηφισιά για σινεφίλ (και όχι μόνο)

Τη θρυλική ταινία Casablanca την είχα δει στα πρώτα χρόνια της νιότης μου κι όπως είναι φυσικό, τη θυμάμαι σαν σε όνειρο. Το λευκό σμόκιν του Ρικ, ο καπνός από τα τσιγάρα του, τα σκαλωτά μαλλιά της Ίλσα και η περήφανη κορμοστασιά της, ένα τους βλέμμα, ένα τους άγγιγμα, ένα φιλί. Το we will always have Paris που σπάραξε την τρυφερή μου εφηβική καρδιά. Τον Σαμ και το As Time Goes By.

Όλες αυτές οι σκόρπιες αναμνήσεις ξύπνησαν μέσα μου όταν πήγα στου Ρικ, το καινούργιο steakhouse στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς, μέλος του Ομίλου S | One Hospitality, ο οποίος δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Δεν ήξερα τι να πρωτοκοιτάξω. Την ατμοσφαιρική σάλα με τις βαθυκόκκινες δερμάτινες μπανκέτες και το μικρό μαύρο πιάνο, τους αρ ντεκό καθρέφτες και το ταβάνι, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των ηθοποιών του παλιού Χόλιγουντ. Το υπέροχο πάτιο και την βεράντα που θυμίζουν terrasse γαλλικού μπιστρό. Τα κολλαριστά ολόλευκα τραπεζομάντηλα και τα πιάτα που γράφουν Rick’s, τις μακριές λευκές ποδιές των σερβιτόρων μιας άλλης, κομψής, εποχής, μαζί και την υποδειγματική τους μα καθόλου «δήθεν», εξυπηρέτηση.

Όμως, όπως κι αν διαλέξεις να παίξεις το σενάριο, κάτι διαφορετικό θα πάρεις από το Rick’s κάθε φορά‧ κάπου αλλού θα σε ταξιδέψει. Από τη Νέα Υόρκη στο Χόλιγουντ, κατόπιν στο Παρίσι κι από ‘κει στην Casablanca των ταραγμένων χρόνων του πολέμου. Κι αν πετύχεις ένα βράδυ τον πιανίστα, σίγουρα θα σιγοτραγουδήσεις you must remember this, a kiss is just a kiss, a sigh is just a sigh, the fundamental things apply as time goes by.

Στο ίδιο μοτίβο κινείται και το φαγητό. Ο executive chef Δημήτρης Σταμούδης έχει σχεδιάσει το μενού δίνοντας τον κύριο τόνο ενός κλασικότατου αμερικανικού steakhouse‧ άλλωστε το υποδηλώνει σαφώς και το όνομα του εστιατορίου. Στην εκτέλεση βρίσκεται ο Άγγελος Ανδριανάκης ο οποίος φροντίζει με τη μπριγάδα της κουζίνας να είναι όλα όπως πρέπει. Εδώ παρελαύνουν διάσημα πιάτα της αμερικανικής κουζίνας, όπως τα θεϊκά νόστιμα στρείδια Rockefeller (€ 8/τεμ.) γκρατιναρισμένα με βούτυρο, σπανάκι, μαϊντανό και τραγανά ψίχουλα, τα crab cakes (€ 24) όπως τα φτιάχνουν στο Maryland αλλά που στην εκδοχή του Ρικ μιλάνε και λίγα γαλλικά με τη sauce remoulade που τους πάει πολύ, οι γαρίδες κοκτέιλ (€ 17) που τις συνοδεύουν αβοκάντο, lime και κόλιανδρος σε μια πιο σύγχρονη και πιο δροσερή εκδοχή.

Το έξοχο βοδινό κόκκαλο (€ 10) με καψαλισμένο μεδούλι αρωματισμένο με μαντζουράνα έρχεται μαζί με λεπτές φέτες τοσταρισμένης μπαγκέτας και σε μια μπουκιά γεύεσαι τη νοστιμιά του κόσμου. Όπως είχε δηλώσει ο Anthony Bourdain, αυτό και μόνο αυτό θα ήθελε, αν μπορούσε να διαλέξει, να είναι το τελευταίο του γεύμα πάνω στη γη‧ το ίδιο κι εγώ. Η αστεράτη Caesar’s salad (€ 18) στην αυθεντική της εκτέλεση, ο αστακός (€ 130/κιλό) με το σκορδάτο βούτυρο.

Να όμως που κάπου μπαίνει και η Γαλλία γιατί τι θα ήταν ένα porterhouse (€ 14/100 γρ.) χωρίς pommes frites (οι τηγανιτές πατάτες γαλλιστί), χωρίς sauce béarnaise, χωρίς σπανάκι σοτέ; Πώς θα μπορούσε να λείπει η mignonette από τα ωμά όστρακα fines de claire, ή η καψαλισμένη μπαγκέτα από το άψογα κομμένο και αρτυμένο steak tartare (€ 21);

Η χαριστική βολή ήρθε με τον κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό και λίαν αμαρτωλά νόστιμο πύργο από τα τραγανά, γεμισμένα με παγωτό, choux περιχυμένα με αλμυρή καραμέλα, έργο του pastry chef Θανάση Σταμούδη (αδελφού του Δημήτρη), που το ονομάζει croquembouche. Το όνομα προέρχεται από την ένωση των λέξεων croque-en-bouche που σημαίνουν αυτό που είναι τραγανό στο στόμα, και έτσι ονομάζεται το -παρόμοιο με κάποιες διαφορές- κλασικό γαλλικό γλυκό που σερβίρουν συχνά στους γάμους αντί για τούρτα. Αντικρύζοντάς το, αυθόρμητα αναφώνησα here’s looking at you kid!

Ξαναφέρνοντας στη μνήμη μου, για να μπορέσω να σας τα περιγράψω, όσα γεύθηκα στου Ρικ, μου ήρθε μια άλλη ανάμνηση από ένα από τα πλέον διάσημα steakhouses του Manhattan, το περίφημο Smith’s & Wollensky. Εκεί λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που συνδύασα τον αστακό με steak, κάτι που συνηθίζεται πολύ στην Αμερική και που εδώ μάλλον ξενίζει. Έχω να σας πω πως όχι μόνο ξετρελάθηκα, αλλά το σημειώνω για την επόμενη φορά που θα βρεθώ στο Rick’s. Θα παραγγείλω μισό αστακό, ένα steak, μια-δυο γαρνιτούρες, καλό κρασί και το croquembouche, εξάπαντος. Ποιος θέλει να τα μοιραστεί μαζί μου;