Nana Princess Hotel: Απολογισμός χρονιάς με ένα αλησμόνητο δείπνο

Μόλις πριν από λίγες μέρες το πολυτελές ξενοδοχείο Nana Princess στο Ηράκλειο της Κρήτης έκλεισε για τη σεζόν 2023 και με την ευκαιρία της επίσκεψής μου εκεί στο μέσον του προηγούμενου μήνα για να παρευρεθώ στην αποχαιρετιστήρια βραδιά γαστρονομίας, την τρίτη κατά σειρά της χρονιάς, γράφω αυτό το άρθρο για να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου.

 

Θα αρχίσω από το ξενοδοχείο, λέγοντας πως έχει όλα τα στοιχεία που συνιστούν αυτό που στη σημερινή εποχή ονομάζεται ξεχωριστή εμπειρία διαμονής. Αρκετά μεγάλο σε μέγεθος (102 σουίτες και βίλλες) αλλά καθόλου ογκώδες. Η μαύρη Κρητική πέτρα κυριαρχεί και συνδυάζεται έξυπνα και κομψά με τα υπόλοιπα σύγχρονα δομικά υλικά. Τα δωμάτια είναι αμφιθεατρικά χτισμένα, όλα έχουν ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα, ενώ οι φυτεμένες ταράτσες δίνουν την αίσθηση ότι κάθε δωμάτιο έχει μπροστά του έναν μικρό κήπο. Η ιδιωτική πισίνα με τα άνετα sunbeds, καθώς και το γεγονός πως δεν μπορεί να σε δει κανείς, μεταφράζονται στην απόλυτη ιδιωτικότητα και άνεση που ψάχνει κάθε επισκέπτης. Η ευρυχωρία των δωματίων, ο ήσυχος διάκοσμος και το υψηλό επίπεδο του εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα βασικά, όπως τα κρεβάτια, τα μαξιλάρια και τα κλινοσκεπάσματα και πηγαίνοντας προς τις μικρές ή μεγαλύτερες εκπλήξεις, όπως τα καλλυντικά Hermès, η χρωματοθεραπεία και η οθόνη αφής στον καθρέφτη του μπάνιου, κάνουν τη διαμονή αξέχαστη. Όλα αυτά αφορούν και την πιο «απλή» πρόταση διαμονής, ενώ οι βίλλες με δυνατότητα φιλοξενίας πολλών ατόμων προσφέρουν μια σειρά ακόμα πιο ιδιαίτερου εξοπλισμού και tailor made υπηρεσιών.

 

Η απόλυτη ευεξία συνεχίζεται στο εντυπωσιακό spa των 1.500 τ.μ., με εσωτερική μεγάλη θερμαινόμενη πισίνα, γυμναστήριο με όργανα εκγύμνασης, ξεχωριστές αίθουσες pilates και yoga, προσωπικούς γυμναστές και ένα μεγάλο εύρος υπηρεσιών ομορφιάς και περιποίησης. Όσο για τους ανθρώπους που απαρτίζουν το προσωπικό ολόκληρου του resort, διαθέτουν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, κατάρτιση και επαγγελματισμό, ευγένεια και προθυμία, σε άριστες δοσολογίες.

Όπως είναι φυσικό, η γαστρονομία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο‧ άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε στην Κρήτη. Αυτή έχει δοθεί στα ικανά χέρια του executive chef Κωνσταντίνου Καραπαναγιώτη και εκφράζεται τόσο στο πρωινό, όσο και στα γεύματα που προσφέρουν τα δύο εστιατόρια του ξενοδοχείου. Με ιδιαίτερη έμφαση στα ντόπια υλικά και στην εποχικότητα, έχοντας, επίσης, αφομοιώσει σύγχρονες τεχνικές, ο σεφ και οι ομάδες του ετοιμάζουν εδέσματα που φωνάζουν φρεσκάδα, νοστιμιά και καλαισθησία, αλλά και το στοιχείο της έκπληξης, χωρίς όμως αυτό να είναι περιττά φλύαρο. Η λέξη «ισορροπία», αν και λίγο πεζή, περιγράφει, εν τούτοις, μονολεκτικά την εμπειρία της γαστρονομίας στο Nana Princess, αφού συνδυάζει την παράδοση με το τώρα και αφορά όλες τις αισθήσεις‧ την όραση, την όσφρηση, την αφή και τη γεύση.

 

Τα Nights of Gastronomy, τουτέστιν οι βραδιές γαστρονομίας που οργανώθηκαν το φετινό καλοκαίρι για πρώτη φορά σε τρεις ξεχωριστές βραδιές με ισάριθμους καλεσμένους chefs, συνετέλεσαν σε ακόμη περισσότερη έμφαση στη βαρύτητα που δίνει το Nana Princess στη γεύση. Οι δύο πρώτες βραδιές είχαν καλεσμένους τον Ασημάκη Χανιώτη από το Pied à Terre του Λονδίνου (ένα αστέρι Michelin) και τον Παύλο Κυριάκη από το Aθηναϊκό The Zillers (ένα αστέρι Michelin) και, όπως έμαθα, είχαν μεγάλη επιτυχία, γεγονός που ουδόλως με παραξένεψε.

Επάνω αριστερά ο Κωνσταντίνος Καραπαναγιώτης, επάνω δεξιά ο Στέλιος Σακαλής και κάτω οι δύο chefs με την μπριγάδα τους

Όπως έγραψα στην αρχή αυτού του άρθρου, είχα τη χαρά να παραστώ στην τρίτη βραδιά με καλεσμένο τον Στέλιο Σακαλή από το Ιταλικό εστιατόριο Il Pievano, βραβευμένο κι αυτό με ένα αστέρι Michelin. Το εστιατόριο είναι κομμάτι του πολυτελούς μπουτίκ ξενοδοχείου Castello di Spaltenna που στεγάζεται σε ένα μοναστήρι του 10ου αιώνα στο χωριό Gaiole στο Chianti της μυθικής Τοσκάνης.

Πέρα από τη δικαίως αναμενόμενη άψογη τεχνική, φινέτσα και νοστιμιά των πιάτων του, ο Στέλιος Σακαλής έχει κότσια και χιούμορ. Πώς αλλιώς, αν όχι Ouzo Boom Boom θα βαφτιζόταν η σπαρταριστή, μαριναρισμένη σε ούζο γαρίδα και πώς αλλιώς το αλμυρό μακαρόν θα είχε γέμιση τζατζίκι; Πώς θα σερβιριζόταν το ευφυές σε όνομα και γεύση Stelicious-pasta e fagioli, με παχουλά ζυμαρικά φτιαγμένα από φασόλια, μέσα σε βελουτέ φασολιών αρωματισμένο με προσούτο από μαγιάτικο, αν όχι σαν ράμεν μέσα σε χάρτινο ποτήρι street food με το αμίμητο tongue & lips logo των Rolling Stones; Πώς θα σκεφτόταν να φτιάξει μία από τις πιο νόστιμες σπαγκετάδες που έχω φάει στη ζωή μου με βούτυρο αρωματισμένο με Vermouth και πούδρα από Campari και πορτοκάλι; Αν το όνομα του φαγητού Spaghetto Sbagliato παραπέμπει σε σφάλμα (sbagliato σημαίνει λάθος στα Ιταλικά), μόνο λανθασμένο δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω! Και, τέλος, πώς θα μπορούσε αλλιώς να κλείσει το αξέχαστο αυτό δείπνο αν όχι με ένα ανατρεπτικό επιδόρπιο φτιαγμένο με τα υλικά του πιάτου-συμβόλου της Κρήτης, τον ντάκο, ως ιδιόχειρη αφιέρωση στον τόπο που τον προσκάλεσε και τον υποδέχτηκε;

 

Αφού ευχαριστήσω τους οικοδεσπότες μου για τη θερμή υποδοχή και φιλοξενία και την κυρία Δήμητρα Παρασχάκη της εταιρίας δημοσίων σχέσεων Travelworks για την άψογη διοργάνωση του ταξιδιού, εύχομαι οι βραδιές γαστρονομίας του Nana Princess που ξεκίνησαν φέτος να είναι η αφετηρία για μια μακροχρόνια γιορτή της γεύσης.