Τα Αθηναϊκά στέκια του (Δεκαπεντ)αύγουστου
Η Αγάπη έψαξε και βρήκε 13 από τα αγαπημένα της στέκια στην Αθήνα που θα μείνουν ανοιχτά τον Δεκαπενταύγουστο και άλλα 11 που θα κλείσουν για πολύ λίγες μέρες.
γράφει:
γράφει:
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που για να βρεις ανοιχτό εστιατόριο τον Αύγουστο στην Αθήνα, έπρεπε να κάνεις χιλιόμετρα, κι αν ήσουν τυχερός. Για το Δεκαπενταύγουστο, δεν το συζητώ καν. Καθότι συνήθως φεύγω για διακοπές προς το τέλος του μήνα, το έχω ζήσει στο πετσί μου. Απελπισία ήταν. Σιγά σιγά αυτό άλλαξε, λίγο λόγω των ξένων επισκεπτών που μένουν κάποιες μέρες στην Αθήνα πριν ή μετά από τις εξορμήσεις τους στα νησιά, αλλά και μετά από τις κλεισούρες των λοκντάουν, όταν ο κόσμος δεν κρατιόταν άλλο μέσα.
Φέτος είπα να κάνω μια έρευνα για να δω πόσα και ποια από τα δικά μου αγαπημένα Αθηναϊκά εστιατόρια θα μείνουν ανοιχτά το Δεκαπενταύγουστο και ποια θα κλείσουν για λίγες μέρες. Με μεγάλη μου χαρά έχω να σας πω πως η επιλογή είναι μεγάλη, σε σημείο που δεν θα ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω. Θέλετε να τα δούμε μαζί; Πριν όμως από αυτό, πρέπει να διευκρινίσω δύο πράγματα: Πρώτον, δεν έχω συμπεριλάβει ούτε τα παραλιακά μαγαζιά, ούτε τα εξαιρετικά εστιατόρια στα μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης, γιατί αυτά εννοείται πως παραμένουν ανοιχτά. Δεύτερον, επειδή δεν είναι στις προθέσεις μου, ούτε και στις δυνατότητές μου άλλωστε, να φτιάξω έναν πλήρη οδηγό πόλης συμπεριλαμβάνοντας όλη τη γκάμα των εστιατορίων/μπαρ/ταβερνών κλπ., οι λίστες αντιπροσωπεύουν τις δικές μου επιλογές, κι αυτές όχι σε όλη τους την έκταση, γιατί αλλιώς θα χρειαζόμουν πολλές μέρες κι ακόμα περισσότερες σελίδες. Κατά κάποιον τρόπο, αυτά είναι μερικά μόνο από τα μέρη που έχω ξεχωρίσει κατά καιρούς.
Σημ.: Πατήστε πάνω σε κάθε τίτλο και συνδεθείτε στην ιστοσελίδα του κάθε εστιατορίου για να πάρετε περισσότερες πληροφορίες.
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ
Με τον έξοχο κήπο του, τον κόσμο που το έχει αγαπήσει εδώ και δέκα χρόνια από την ημέρα που άνοιξε, το νόστιμο φαγητό που μας φιλεύει ο Δημήτρης Δημητριάδης, υψηλής γαστρονομίας και comfort μαζί, ελληνικότατο και άκρως εφευρετικό, τη θερμή υποδοχή που ξεκινάει από τους δύο ιδιοκτήτες, τον Φώτη Σεργουλόπουλο και τον Βαγγέλη Γερασίμου και απλώνεται σε όλους τους ανθρώπους του service, το Artisanal είναι παράδειγμα και υπόδειγμα για το πώς ένα μέρος προχωράει στον χρόνο κι εξελίσσεται διαρκώς, ενώ παραμένει, συγχρόνως, πιστό στις αρχές του.
Όταν το μακρινό, πλέον, 2009 έκλεισε ένα από τα μαγαζιά που έχουν γράψει ιστορία στην Αθηναϊκή διασκέδαση, το Bar Guru Bar της Πλατείας Θεάτρου, είχαμε όλοι αισθανθεί κάπου μετέωροι. Να όμως, που ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης έκανε και πάλι το θαύμα του και το 2014 (πώς πέρασαν κιόλας δέκα σχεδόν χρόνια!) έστησε το Buba Bistrot Exotique, στην Κηφισιά αυτή τη φορά, κατορθώνοντας να φτιάξει ένα εξωτικό-όσο-δεν-πάει μέρος σε ένα τυπικό νεοκλασικό σπίτι! Εδώ έρχεσαι για τα πάντα, για την μπροστά και την πίσω αυλή με τα δεκάδες χρώματα και τις εκπλήξεις στην κάθε γωνιά, για τα ποτά και τις απίθανες μουσικές, για το σέξι Thai φαγητό, για την διάθεσή σου που ανεβαίνει κατακόρυφα στη στιγμή.
Κάθε φορά που επιστρέφω σε αυτό το εστιατόριο κάτι καινούργιο νόστιμο θα ανακαλύψω και φαίνεται πως δεν είμαι η μόνη, αφού ο κήπος –ανοιχτός για το καλοκαίρι και σκεπασμένος για τον χειμώνα– σφύζει από ζωή κι έχει γίνει στέκι για πολλούς καλοφαγάδες της περιοχής και όχι μόνο. Ο Μυστικός Κήπος έχει χτίσει τη φήμη του σιγά και σιγανά, χωρίς ταρατατζούμ, κι αυτό έχει μεγάλη αξία.
Δεν νομίζω πως χρειάζονται συστάσεις για ένα μαγαζί που έχει υφάνει τη ζωή του με τη δική μας εδώ και τόσο πολλά χρόνια. Σε μια πόλη σαν την Αθήνα η οποία με μεγάλη, δυστυχώς, ευκολία γκρεμίζει τα μέρη που έχουμε αγαπήσει, είναι θαύμα πώς το Balthazar είναι ακόμη εδώ, για πάνω από τριάντα χρόνια, αν και θαρρώ πως όπου να ‘ναι θα κλείσει τα σαράντα (Γιώργο και Ανδρέα Πιτσιλή, περιμένουμε πάρτι τρικούβερτο!). Κι εμείς θα ανταποδίδουμε, επιστρέφοντας ξανά και ξανά σε έναν από τους ομορφότερους αστικούς κήπους, για καλοκαιρινές βραδιές γεμάτες από το χαρούμενο βουητό του κόσμου, για τους φίλους που είναι σίγουρο πως θα συναντήσουμε χωρίς να έχουμε δώσει ραντεβού, για τη μπάρα με τα εξαιρετικά ποτά και για το απίθανα νόστιμο φαγητό του Χριστόφορου Πέσκια.
Στο By the Glass πρωτοπήγα από την αρχή που μας συστήθηκε, εδώ και πάνω από 10 χρόνια πλέον. Η πανέμορφη στοά της οδού Σουρή τον χειμώνα είναι σημείο συνάντησης πάρα πολλών Αθηναίων, σε βαθμό που όλο και κάποιον γνωστό σου θα πετύχεις. Σε αυτό παίζει τεράστιο ρόλο η Φωτεινή Παντζιά η οποία, ακόμα και τις λίγες φορές που δεν είναι εκεί, στέλνει σε κύματα το ασύγκριτο ταπεραμέντο της, το καταπληκτικό της ένστικτο και το διαχρονικό της πάθος για το κρασί. Οι δε καλοκαιρινές βραδιές στα τραπεζάκια που στήνονται απέναντι, στην Πλατεία της Ρώσικης εκκλησίας, είναι τόσο απολαυστικές, όσο το ποτό και το φαγητό, που δεν μπορώ να σας περιγράψω με περισσότερα λόγια. Πηγαίνετε και μου λέτε μετά.
Σημ.: Το By the Glass, θα είναι μεν ανοιχτό στις 14 και στις 15/8, όμως θα κλείσει για τις επόμενες δύο ημέρες (16 και 17). Κι ένα νέο της τελευταίας στιγμής: Περιμένετε λίγο ακόμη γιατί το φθινόπωρο καταφτάνουν δύο απανωτές εκπλήξεις από τον σίφουνα που ονομάζεται Φωτεινή.
Άλλο ένα εστιατόριο που έχω αγαπήσει πολύ και το οποίο έχω ακολουθήσει από τα πρώτα του βήματα, κοντά μια εικοσαετία τώρα. Ήταν πολύ θαρραλέο εκείνη την εποχή –ακόμη και σήμερα, για να λέμε την αλήθεια–, να φτιάξεις ένα σύγχρονο εστιατόριο στον τόσο τουριστικό δρόμο της Αδριανού όπου τα περισσότερα από τα υπόλοιπα κινούνται στο τρίπτυχο λίγο κρασί (χύμα…), λίγος μεζές και λίγο παράφωνο μπαγλαμαδάκι. Ο Άρης Τσανακλίδης, ο πρώτος που τόλμησε το fusion στις αρχές των νάιντις, εξακολουθεί να μαγειρεύει πολύ μα πολύ νόστιμα και κάποια από τα πιάτα του είναι πλέον τόσο κλασικά, που αισθάνεσαι σαν να πηγαίνεις στη μαμά σου για το Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι που ξεφεύγει, όμως, από τα αναμενόμενα γιατί το στιλ του σεφ είναι αμίμητο. Η ταράτσα του Kuzina είναι μικρούλα και τόσο ρομαντική κι αέρινη, ενώ ποτέ δεν χορταίνω να ακούω και να βλέπω στις ράγες τα τρένα του ηλεκτρικού που περνούν, όταν κάθομαι στα κάτω τραπέζια του πεζόδρομου.
HYTRA – ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ/ΛΕΩΦ. ΣΥΓΓΡΟΥ
Η θέα πανοραμική, φέρνει γλυκιά ζαλάδα και κύματα ευφορίας. Η ατμόσφαιρα χαλαρωτική και κοσμοπολίτικη μαζί. Το service άψογο αλλά καθόλου «ξύλινο». Το φαγητό απογειωτικό, με ελληνικές ρίζες. Τα ποτά παραπάνω από ευφάνταστα που μάλιστα παντρεύονται με finger food σε μια σειρά αναπάντεχων συνδυασμών γι’ αυτούς που προτιμούν τη μπάρα από το δείπνο σε τραπέζι. Η έλξη για το Hytra παραμένει δυνατά αναλλοίωτη.
Η ταράτσα του Point A δεν μοιάζει με καμία άλλη, αφού δεν είναι τόσο η θέα της Ακρόπολης που, ούτως ή άλλως, σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό όσες φορές και από όποια πλευρά την δεις, αλλά τα γλυπτά του Παρθενώνα που σε χαιρετούν από τις τζαμαρίες του Μουσείου Ακρόπολης, μιας και το εστιατόριο είναι ακριβώς απέναντί του. Όταν, με τα πολλά, καταφέρεις να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από αυτά, θα απολαύσεις μια μοναδική βραδιά, είτε επιλέξεις το μπαρ για ποτό και τσιμπητό φαγητό, είτε ένα τραπέζι για να γευτείς τη νόστιμη κουζίνα που κινείται γύρω από τη Μεσόγειο.
Η Gargaretta είναι αδελφάκι, κατά κάποιον τρόπο, του Point A, αφού ανήκει στην ίδια οικογένεια των αδελφών Τσιμιδοπούλου η οποία είναι γνωστή για την φροντίδα που προσφέρει τόσα χρόνια στα ξενοδοχεία και τα εστιατόριά της. Αγαπώ τη Gargaretta για την απλή κομψότητά της, για τις νόστιμες μπουκιές της, για τα κρασιά της και για την προσωπική υποδοχή και περιποίηση που επιφυλάσσει σε όλους, όντας ο ορισμός της φιλοξενίας.
Τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν την, σε κάθε περίπτωση, όμορφη ταράτσα με την γοητευτική θέα του μικρού ομώνυμου ξενοδοχείου είναι η φινέτσα, η περιποίηση και η προσοχή στις λεπτομέρειες. Αν σε αυτά προσθέσεις το νόστιμο φαγητό, μαγειρεμένο με φαντασία που συνδυάζει συχνά αναπάντεχα αλλά σε αρμονία, άριστα ελληνικά και μεσογειακά υλικά και την άψογα μελετημένη λίστα των κρασιών, η βραδιά που θα περάσεις εκεί θα είναι μια από αυτές που θα θυμάσαι.
Ταράτσα κι εδώ, αλλά τι ταράτσα! Σαν αυλή σπιτιού κάποιας παλιάς γειτονιάς, από αυτές που σπανίζουν πια στην πόλη μας. Μελετημένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια μα χωρίς άχρηστη επιτήδευση, όπως συμβαίνει και σε ολόκληρο το ομώνυμο ξενοδοχείο-μπιζού, γεγονός από μόνο του θαυμαστό. Με τα βοτάνια της, τα φυτά και τα λουλούδια της, την απλή κουζίνα με τον ξυλόφουρνο που έχει στηθεί και τις μυρωδιές από τις εξαίσιες πίτσες που ψήνονται δίπλα σου, τα πρωτότυπα κοκτέιλ και τις συχνά-πυκνά μουσικές ξεσηκωτικές βραδιές που μαζεύουν ωραίο κόσμο, η ευεξία που θα νιώσεις είναι εγγυημένη.
Είτε καθίσεις κάτω στην αυλή, την τόσο όμορφη αυλή, για νόστιμο φαγητό και ποτό, είτε ανέβεις στην ταράτσα με τα λαμπιόνια για πιο πολύ ποτό και τσιμπητό φαγητό, να ξέρεις πως θα ξεχάσεις πως είσαι στην Αθήνα καταμεσής του Αυγούστου γιατί θα είναι σαν να βρίσκεσαι σε διακοπές. Η θετική ενέργεια και το χιούμορ που ξεχειλίζουν ακόμα και στις τουαλέτες (τρελαίνομαι να πηγαίνω στην τουαλέτα στο Λοκάλι, δεν αστειεύομαι!) και το πολύβουο πλήθος νέων, κυρίως, ανθρώπων, υπόσχονται αβίαστη διασκέδαση.
Είναι πολλά αυτά που κάνουν το Line Athens μοναδικό στο είδος του. Αν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω με δύο όρους, αυτοί είναι η πρωτοτυπία και το zero waste, αμφότερα πραγματικά, όχι κατ’ επίφαση. Φιλοσοφία που φαίνεται σε οτιδήποτε ακουμπάει αυτό το μέρος: στον χώρο, βιομηχανικό και έξτρα ατμοσφαιρικό, τόσο μέσα όσο και στην εξωτερική αφτιασίδωτη αυλή, στα απαράμιλλα κοκτέιλ, τα πολύ ιδιαίτερα «κρασιά» που φτιάχνονται όχι από σταφύλια, αλλά από τη ζύμωση φρούτων και στο φαγητό που εκτός από αληθινά νόστιμο είναι και εξαιρετικά εφευρετικό. Αν και μετράει λιγότερα από δύο χρόνια ζωής, έχει ήδη μαζέψει σπουδαία τρόπαια, το πιο πρόσφατο των οποίων είναι η παρασημοφόρησή του ως Καλύτερο Νέο Μπαρ στον κόσμο. Βασίλη Κυρίτση και Νίκο Μπακούλη, συνεχίστε έτσι!
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΕΚΤΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΥΣΗ ΛΙΓΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
MONZU – ΚΗΦΙΣΙΑ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-23/8)
Ο πραγματικά υπέροχος, κομψός κήπος του μας συντροφεύει εδώ και πολλά χρόνια, προσφέροντάς μας γενναιόδωρα τη δροσιά και τα θετικά του vibes, ενώ στην κουζίνα ο Γιάννης Λιόκας κάνει τα μαγικά του σε ό,τι κι αν διαλέξεις.
HIDE & SEEK – ΧΑΛΑΝΔΡΙ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-17/8)
Κυριολεκτικά στο βάθος ο πανέμορφος, αθέατος από την είσοδο, κήπος σε προ(σ)καλεί να τον ξετρυπώσεις από την κρυψώνα του. Χαρούμενο κι ανεπιτήδευτο μέρος, είναι και νόστιμο, αφού κι εδώ την κουζίνα επιμελείται ο Γιάννης Λιόκας, ενώ ένα από τα μεγάλα του ατού είναι τα κοκτέιλ.
FUGA – ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-20/8)
Η δροσιά και το ευ ζην σε έναν από τους ωραιότερους κήπους της Αθήνας, η εξαιρετική μπάρα και το μοναδικό φαγητό που απλώνεται στην Ιαπωνία, την Ιταλία και την Ισπανία, κάνουν την Fuga όαση πραγματική καταμεσής του κέντρου της πόλης.
TSIFTIS – ΙΛΙΣΙΑ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-17/8)
Αν και έχω πάει μία μόνο φορά μέχρι σήμερα, οι πολύ ιδιαίτερες μα καθόλου «ψεύτικες» γεύσεις των πιάτων του Σήφη Μανουσέλη με –και μας– κέρδισαν μεμιάς. Αν σε αυτά προσθέσεις τον πολύ όμορφο εξωτερικό χώρο στον πεζόδρομο της οδού Σεβαστείας και την θετική του αύρα, θα ξαναπάς και μάλιστα πολύ σύντομα.
NIKKEI – ΚΟΛΩΝΑΚΙ/ΠΛ. ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-17/8)
Ταξίδι στο Περού, στις εκθαμβωτικές ομορφιές του, στις εκμαυλιστικές γεύσεις της κουζίνας του, στους παιχνιδιάρικους συνδυασμούς των ποτών του. Όλα αυτά μαζί θα τα ζήσετε σε μια βραδιά εξωτικής έκρηξης χρωμάτων, ήχων, γεύσεων και αρωμάτων.
NICE N EASY + FRANKIE – ΚΟΛΩΝΑΚΙ (ΚΛΕΙΣΤΑ 13-17/8)
Δεν είναι μόνο δίπλα το ένα από το άλλο, είναι και αδέλφια. Με διαφορετικά είδη κουζίνας μεν (πιο συμπεριληπτικά Μεσογειακή το πρώτο και αποκλειστικά Ιταλική το δεύτερο), με κοινό παρονομαστή δε τις οικείες γεύσεις (αυτό που λέμε comfort), την προσοχή στα υλικά και την άνεση που αισθάνεσαι σε όποιο από τα δύο κι αν καθίσεις.
ΚΑΦΕ ΑΒΥΣΗΝΙΑ – ΠΛ. ΑΒΥΣΗΝΙΑΣ/ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ (ΚΛΕΙΣΤΟ 14-16/8)
Ιστορικό μαγαζί, εδώ και κοντά σαράντα χρόνια, με την παρέα μου λέγαμε «πάμε στην Καίτη» κι εδώ που τα λέμε, πάντα στην Καίτη επιστρέφουμε, αφού ναι μεν η ίδια η Καίτη Κουφονικόλα έχει δώσει τα κλειδιά στον γιο της Νικόλα, θα είναι όμως για πάντα το ίσον στην εξίσωση. Το μέρος είναι όπως ήταν, συν την υπέροχη καλοκαιρινή ταράτσα, τα περισσότερα πιάτα είναι δικά της (αχ αυτή η σαλάτα του κηπουρού, αχ αυτά τα γιαπράκια, αχ αυτή η ταραμοσαλάτα!), η ατμόσφαιρα απείραχτη, τα μεσημεριανά γλέντια μυθικά.
WINE WITH ELENI – ΚΟΥΚΑΚΙ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-21/8)
Ένα από τα πιο γλυκά, ρομαντικά μέρη της Αθήνας είναι το wine bar της Ελένης Κεφαλοπούλου που έχει στηθεί σε ένα παρκάκι της γειτονιάς. Εδώ έρχεσαι πρωτίστως για την ίδια γιατί ξέρεις πως όχι μόνο θα πιείς εξαιρετικά και συχνά άγνωστα κρασιά, αλλά θα μάθεις και πολλά πράγματα γι’ αυτά, αφού η Ελένη μιλάει για το κρασί με λέξεις που καταλαβαίνεις, χωρίς στόμφο και εξειδικευμένη ορολογία. Το φαγητό είναι δευτερεύον μεν, συνοδεύει δε άριστα το κρασί χωρίς σπαζοκεφαλιάσματα, αφού αφορά τυριά και αλλαντικά, αμφότερα άριστης ποιότητας.
BOCAS MEZE – Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ (ΚΛΕΙΣΤΟ 13-17/8)
Μεζεδοπωλείο που ξεφεύγει εντελώς από αυτά που ξέρουμε, έχει καταφέρει να κλέψει την καρδιά των κατοίκων της ιστορικής αυτής Αθηναϊκής γειτονιάς, και ημών των υπολοίπων, βεβαίως. Ο πάντα παρών Μίλτος Αρμένης, μισός Ισπανός και μισός Κερκυραίος, έχει παντρέψει τις γεύσεις των δύο πατρίδων του σε εκρηκτικούς μεζέδες με άποψη.
BASE GRILL – ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ (ΚΛΕΙΣΤΟ 12-16/8)
Νομίζω πως κι εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ποιος από όσους αγαπούν το καλό κρέας, το σωστά σιτεμένο και ψημένο, το περιποιημένο, δεν έχει πάει και ξαναπάει στο Base Grill των αδελφών Λιάκου; Και ποιος δεν έχει λαχταρίσει και ματαλαχταρίσει τα περίφημα αυγά μάτια που φωλιάζουν στις πιο-τραγανές-δεν έχει τηγανιτές πατάτες; Κι αν υπάρχουν κάποιοι, κακό του κεφαλιού τους!
Ελπίζω οι λίστες να σας φανούν χρήσιμες κι αν, όπως κι εγώ, είστε ακόμη εδώ ή έχετε ήδη επιστρέψει, ίσως και να συναντηθούμε. Ζήτω το summer in the city!
