Ποιες καρδιακές παθήσεις αντιμετωπίζονται πλήρως;

Επεμβατικές και χειρουργικές μέθοδοι εγγυώνται πώς η πλειοψηφία των καρδιαγγειακών παθήσεων αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.

Η εξέλιξη της επεμβατικής καρδιολογίας και της καρδιοχειρουργικής τα τελευταία χρόνια αφήνει ελάχιστες πλέον περιπτώσεις καρδιοπαθών χωρίς θεραπεία.

Σύμφωνα με τον κ. Αθανάσιο Μαγγίνα, Διευθυντή Επεμβατικής Καρδιολογίας, στο Mediterraneo Hospital, το 90% των παθήσεων της καρδιάς αφορά τη στεφανιαία νόσο (60%) και τις βαλβιδοπάθειες, όπως την στένωση ή ανεπάρκεια αορτής, την στένωση μιτροειδούς και την ανεπάρκεια μιτροειδούς (30%).

Οι επεμβάσεις που πραγματοποιούνται για την πλήρη αντιμετώπιση αυτών των δύο νοσημάτων, είναι το bypass, για τη στεφανιαία νόσο και η αντικατάσταση των βαλβίδων την καρδιάς στις περιπτώσεις των βαλβιδοπαθειών.

Στην πρώτη περίπτωση, στο bypass, παρακάμπτεται το «αποφραγμένο» τμήμα της αρτηρίας και χρησιμοποιούνται είτε φλεβικά μοσχεύματα (η μείζων σαφηνής φλέβα των κάτω άκρων) είτε αρτηριακά μοσχεύματα.

Στη δεύτερη, αντικαθίστανται οι «χαλασμένες» βαλβίδες της καρδιάς που μπορεί να παρουσιάζουν στενώσεις ή ανεπάρκεια με νέες βαλβίδες. Την τελευταία πενταετία μάλιστα, σε συγκεκριμένο πληθυσμό παθόντων, μπορεί να γίνει και «διόρθωση» τους, χωρίς εγχείρηση, με τη λεγόμενη διακαθετηριακή διόρθωση βαλβίδων, μια πρωτοποριακή για την εξέλιξη της καρδιολογίας επεμβατική μέθοδο.

Η στεφανιαία νόσος αντιμετωπίζεται, επίσης, σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό με αγγειοπλαστική και τοποθέτηση ενδονάρθηκα (stent) μέσα στο αγγείο για υποστήριξη του τοιχώματός του, ώστε να το διατηρήσει ανοικτό σε περιπτώσεις στένωσης.

Τέλος, η στεφανιαία νόσος μπορεί να σταθεροποιηθεί, όχι όμως να αντιμετωπιστεί πλήρως, με τη χρήση φαρμάκων.

Το υπόλοιπο 10% των παθήσεων που προσβάλλουν την καρδιά, σύμφωνα με τον κ. Μαγγίνα αφορά πιο ασυνήθιστες εγχειρήσεις ρουτίνας, οι οποίες πραγματοποιούνται πλέον και μη χειρουργικά, δηλαδή με διακαθετηριακή θεραπεία:

* Η διόρθωση ανευρύσματος αορτής είτε επειδή η αορτή διαχωρίζεται ("σκίζεται εσωτερικά") και πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση επειγόντως (διόρθωση οξέος διαχωρισμού) ή το πιο σύνηθες, η διόρθωση του χρόνιου ανευρύσματος, το οποίο παρακολουθείται από τον καρδιολόγο και σε κάποια χρονική στιγμή προτείνεται να γίνει η λεγόμενη διόρθωση του. Στην τελευταία, το ανεύρυσμα αντικαθίσταται προληπτικά, πριν σκιστεί.

* Η αφαίρεση μυξώματος της καρδιάς, ενός καλοήθη όγκου ο οποίος αναπτύσσεται συνήθως στους κόλπους της καρδιάς και καμία φορά αποφράσσει τα στόμια των βαλβίδων, δίνοντας την εντύπωση ότι η βαλβίδα είναι στενωμένη.

* Η ανευρυσματεκτομή αριστερής κοιλιάς, η οποία αντιμετωπίζει το ανεύρυσμα που εμφανίζεται στην αριστερή κοιλία της καρδιάς και όχι στην αορτή όπως αναφέρεται παραπάνω.

* Οι αρρυθμίες, αντιμετωπίζονται τα τελευταία χρόνια με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας με την κατάλυση (ablation) αρρυθμιών, μια επαναστατική επέμβαση κατά την οποία με ειδικούς καθετήρες εντοπίζεται και καταστρέφεται η αρρυθμιογόνος εστία. Κάποιες λιγότερο σοβαρές αρρυθμίες αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με φάρμακα εφ’ όρου ζωής.

* Η καρδιακή ανεπάρκεια, τέλος, αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά με φάρμακα, τα οποία όμως πρέπει να λαμβάνονται εφ’ όρου ζωής.

Νικόλας Γεωργιακώδης


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v