ΑΠΟΨΕΙΣTELEGOURMETDeli

Όσοι με γνωρίζετε και με (παρ)ακολουθείτε, ξέρετε ότι έχω αδυναμία στο κρέας και στο ψήσιμό του. Κάθε χρόνο περιμένω πως και πως να ανοίξει ο καιρός και να ξεκινήσει η "σεζόν" του μπάρμπεκιου, αν και τελευταία δημιούργησα ειδική πατέντα στο σπίτι μου για να μπορώ να ψήνω όλο το χρόνο.

Υπάρχουν κάποιες γεύσεις που, σε όσες διαφορετικές μορφές, συσκευασίες ή συνταγές και αν τα δοκιμάσεις, αν δεν δεις που και πώς δημιουργούνται θα έχεις πάντα μισή εικόνα. Αυτό το λέω για το κρασί, για παράδειγμα, γι αυτό και παροτρύνω συνεχώς τον κόσμο να επισκεφθεί ένα οινοποιείο και να δει τις διαδικασίες και τους ανθρώπους που το οδηγούν από το αμπέλι στο ποτήρι του. Κάτι αντίστοιχο σκεφτόμουν και για την τρούφα, όμως. Είναι ένα φυσικό προϊόν που λατρεύω, αισθανόμουν όμως ότι όσα ξέρω, έχω δει, διαβάσει και δοκιμάσει γύρω από αυτήν, δεν ήταν αρκετά. Έτσι, στο τελευταίο ταξίδι μου στην Τοσκάνη, τον περασμένο Φεβρουάριο, πήγα ο ίδιος για κυνήγι τρούφας.

Το γεγονός ότι μου έφτιαξε espresso με τα χεράκια του ο Francesco Illy, στην κουζίνα του σπιτιού του, στην Τοσκάνη, είναι από τα πράγματα που θα λέω και στα εγγόνια μου (γιατί κι εκείνα τότε Illy καφέ θα πίνουν). Και που να τους πω, δηλαδή, ότι μου έφτιαξε τρεις εσπρέσο κιόλας, με διαφορετικές μηχανές, για να μου εξηγήσει διαφορές ανάμεσα σε τεχνολογίες και τεχνικές! Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Μαγειρεύω πολύ και τακτικά. Περισσότερο ίσως από τις όποιες συνταγές, δίνω βάρος στις πρώτες ύλες, για να απολαμβάνουν οι φίλοι μου κι εγώ γεύσεις καθαρές και αυθεντικές. Πρέπει να ομολογήσω, βέβαια, ότι επειδή το μεγάλο μου καμάρι σε κάθε τέτοιο γεύμα είναι το εκλεκτό κρέας, αλλά και τα πιάτα που το συνοδεύουν, η σαλάτα έρχεται στο τραπέζι "εθιμοτυπικά" και μόνο, είναι πάντα λιτή (συνήθως ρόκα, ντομάτα και ίσως φρέσκο κρεμμυδάκι ή σχοινόπρασσο) και "ντύνεται" με ό,τι πιο απλό: ελαιόλαδο, ανθό αλατιού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Έχουν "βουήξει" τα κλαδικά (και όχι μόνο) ΜΜΕ σχετικά με τη μειωμένη παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου φέτος. Το φαινόμενο εντοπίζεται βασικά στην Ισπανία και την Ιταλία - τις υπερδυνάμεις του χώρου - και οφείλεται κυρίως στις πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες της χρονιάς. Μία εύλογη ερώτηση λοιπόν είναι "Η Ελλάδα, ως ελαιοπαραγωγός χώρα, μπορεί να αξιοποιήσει αυτή την κατάσταση προς το συμφέρον της; Κι αν ναι, με ποιο τρόπο";

Ήθελα από καιρό να ασχοληθώ με το θέμα "λάδι τρούφας", και τελικά το έκανα γιατί τελευταία μου δίνονται πολλές αφορμές. Πρόκειται για ένα υλικό "ντελικατέσεν" που πολλοί έχουμε στην κουζίνα μας (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) και χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά. Στην περίπτωση ημών των ερασιτεχνών μαγείρων τα πράγματα είναι σχετικά απλά, αν και θέλουν κι εκεί λίγο προσοχή. Στην περίπτωση των επαγγελματιών Chef, ωστόσο, το θέμα είναι λίγο πιο περίπλοκο...

Έχω συνειδητοποιήσει - κι αν κάποιος διαφωνεί, ευχαρίστως να το συζητήσουμε - ότι τελικά ξέρουμε πολύ λιγότερα πράγματα για το ελαιόλαδο, απ' ότι για το κρασί. Μπορεί το λάδι να μη λείπει από καμία κουζίνα, κανένα σπιτικό, κανένα καλάθι νοικοκυράς, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό όμως το έχουμε πάρει ως κάτι δεδομένο και καθημερινό, και δεν το ψάχνουμε όσο θα μπορούσαμε. Συμπεριλαμβάνω, βεβαίως, και τον εαυτό μου σε αυτή την παρατήρηση. Γι αυτό και βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την πρωτοβουλία της ένωσης "Ελληνίδες του Κρασιού" να διοργανώσουν μια εκδήλωση για να μας μάθουν κάποια από τα μυστικά που κρύβει το ελαιόλαδο.

Σας ενημερώνω μία εβδομάδα πριν, για να έχετε χρόνο είτε να προετοιμαστείτε ψυχολογικά, είτε να ακολουθήσετε δίαιτα χαμηλών λιπαρών. Γιατί την άλλη Δευτέρα, θα δοκιμάσουμε 70 και πλέον από τα καλύτερα Ευρωπαϊκά τυριά της Ελληνικής αγοράς! Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε...