Eurovision: Οι κιτς στιγμές που αγαπήσαμε

της Ηρώς Κουνάδη 

Όσο η Eurovision χρόνο με τον χρόνο σοβαρεύει, κι οι μπαλάντες γίνονται ο κανόνας αντί για το διάλειμμα για να παραγγείλεις πίτσες σε κάθε τελικό, τόσο περισσότερο μας λείπουν οι ρόμποκοπ του Ρακιντζή και η Verka Serduchka με το αλουμινένιο αστέρι στο κεφάλι να τραγουδάει «ζίμπεν ζίμπεν, άι λουλού». Παρακάτω συγκεντρώνουμε όλες εκείνες τις συμμετοχές στις οποίες εμείς θα δίναμε «ντουζ πουά», αφήνοντας τα φαβορί με τις κορώνες τους να χτυπιούνται.

Verka Serduchka, Ουκρανία 2007
Κονταροχτυπήθηκε με τη νυσταλέα «Προσευχή» της κατά τα άλλα συμπαθέστατης Marija Serifovic από τη Σερβία, και έχασε στο νήμα. Θα είναι, όμως, πάντα πρώτη στις καρδιές μας.

Buranovskiye Babushki, Ρωσία 2012

Εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε πώς υπήρξε κόσμος που δεν συμπάθησε τις πιο γλυκές γιαγιάδες που πέρασαν ποτέ από τη σκηνή της Eurovision, για να μας θυμίσουν ότι τα πάρτι είναι για όλους –και δεν έχουν ηλικία.

Μιχάλης Ρακιντζής, Ελλάδα 2002
«Σέι δε παζγουόρντ» τραγουδά ο Μιχάλης Ρακιντζής και μπαίνει δικαιωματικά σε κάθε –μα κάθε– λίστα με τις πιο cult Eurovision-ικές στιγμές όλων των εποχών.

Rodolfo Chikilicuatre, Ισπανία 2008
Το πολύχρωμο πανηγύρι της Ισπανίας είχε πολιτικό σχόλιο για τον βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος, αλλά ανάμεσα στα «Περέα Περέα» και τα «Τσίκι Τσίκι» και την απόλυτα cult περσόνα του τραγουδιστή του, κανείς δεν το πρόσεξε.

Dschinghis Khan, Γερμανία 1979
Ναι, αν κάτι σας θυμίζει είναι ακριβώς το ίδιο με το Τζένγκις Χαν του Λάκη Τζορντανέλλι –ή του Τόνυ Σφήνου, αν προτιμάτε, που έχει και τα «ου-χα» στην αρχή. Αλλά η αμφίεση των Μογγόλων-Γερμανών πάνω στη σκηνή το κάνει ακόμα καλύτερα.

Teapacks, Ισραήλ 2007
Μας αρέσουν σχεδόν πάντα οι συμμετοχές του Ισραήλ στη Eurovision –είναι σταθερά ανάμεσα σε αυτούς που παίρνουν τον εαυτό τους λιγότερο στα σοβαρά. Κι όσοι δε μας πιστεύετε, δεν έχετε ακούσει ακόμα το φετινό τους τσιφτετέλι με τον επικό στίχο “and before I leave/ let me show you Tel Aviv”.

Kreisiraadio, Εσθονία 2008
Το κωμικό γκρουπ της Εσθονίας ήταν επίτηδες κιτς και αστείο –δυστυχώς γι’ αυτούς, οι γλώσσες που χρησιμοποίησαν (σέρβικα ανακατεμένα με φιλανδικά) δεν βοηθούσαν για να περάσει το αστείο σε πολύ κόσμο, και κάπως έτσι πέρασαν για πάντα στο πάνθεον των συμπαθητικών χαμένων.

Dustin the Turkey, Ιρλανδία 2008

Το 2008 θα το θυμόμαστε ως σούπερ καλτ χρονιά. Θα το θυμόμαστε, επίσης, σαν την χρονιά που ανέβηκε… μια γαλοπούλα για πρώτη φορά στη σκηνή της Eurovision.

Zdob si Zdub, Μολδαβία 2011
Ένα μικρό τσίρκο, με ξωτικά, ζογκλέρ και μονότροχο ποδήλατο έγινε η σκηνή της eurovision, για χάρη του επιτυχημένου συγκροτήματος της Μολδαβίας που κατάφερε –συνδυάζοντας παραδοσιακή μουσική με στοιχεία hip hop και χιουμοριστικούς στίχους– να τερματίσει στην έκτη θέση.

Les Fatals Picards, Γαλλία 2007
Μια φορά είπε η Γαλλία να απαρνηθεί τις γλυκανάλατες μπαλάντες της, και τερμάτισε (εντελώς άδικα, αν θέλετε τη γνώμη μας) στην προτελευταία θέση. Εξακολουθούμε να βρίσκουμε τους Fatals Picards υπέροχους, μέχρι σήμερα –κι ας ήταν μια από τις πιο κιτς εμφανίσεις εκείνης της χρονιάς, αν όχι της ιστορίας της Eurovision συλλήβδην.

Βοηθήστε μας να μεγαλώσουμε τη λίστα: Εσείς ποιες cult συμμετοχές της Eurovision αγαπήσατε;