Οι οάσεις της αθηναϊκής ησυχίας

της Ηρώς Κουνάδη

Θέλετε θάλασσα; Έχει. Θέλετε χαμηλά σπιτάκια και γειτονιές απαλλαγμένες από τον θόρυβο της κίνησης; Έχει. Θέλετε πράσινο; Κι απ’ αυτό έχει –εντάξει, σίγουρα λιγότερο απ’ ότι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά σίγουρα περισσότερο από το «καθόλου» στο οποίο ορκιζόμαστε κάθε φορά που έχουμε διάθεση να γκρινιάξουμε. Θέλετε λίμνες; Μην παίρνετε ύφος συνοφρυωμένης δυσπιστίας, σας βλέπουμε: κι όμως, έχει. Την επόμενη φορά που θα νιώσετε την ανάγκη να γκρινιάξετε για αυτήν την πόλη, την τσιμεντένια, που σας πνίγει, βγείτε μια βόλτα μέχρι τις όμορφες γωνιές της που επιμένουμε να ξεχνάμε. Γιατί η ομορφιά μπορεί να βρίσκεται στο βλέμμα αυτού που την κοιτά, αλλά κι αυτό το βλέμμα χρειάζεται μια σωστή οπτική γωνία, πού και πού.

(Ευγενική υπενθύμιση προς όσους σκεφτούν ότι όσα ακολουθούν δεν βρίσκονται μέσα στην Αθήνα: Ο Δήμος Αθηναίων αριθμεί 655.780 κατοίκους. Τα «τέσσερα εκατομμύρια» που δηλώνετε αβίαστα στους ξένους φίλους που σας ρωτούν τι πληθυσμό έχει η Αθήνα, είναι ενδεικτικό του μέχρι πού πιστεύετε ότι φτάνει η πόλη)

Διομήδειος Βοτανικός Κήπος

Αν σας ρωτούσαν πού βρίσκεται ο μεγαλύτερος βοτανικός κήπος της Ελλάδας, το πιθανότερο είναι ότι θα απαντούσατε τις ακριβείς συντεταγμένες του βοτανικού κήπου της γεωπονικής σχολής, που έδωσε το όνομά του και στην περιοχή που τον φιλοξενεί… Και θα κάνατε λάθος. Ο Διομήδειος Βοτανικός Κήπος, στο λόφο Χαϊδαρίου, σχεδόν δίπλα στη Μονή Δαφνίου, είναι ο μεγαλύτερος/ ομορφότερος/ εντυπωσιακότερος και άλλα υπερθετικά βοτανικός κήπος της Ανατολικής Ευρώπης.

Είναι, επίσης, ο μόνος βοτανικός κήπος στον κόσμο που διαθέτει «ιστορικό τμήμα», που φιλοξενεί φυτά που αναφέρονται σε ιστορικά κείμενα –όπως ο νάρθηκας, Ferula communis, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ο Προμηθέας έκρυψε τη φωτιά για να τη μεταφέρει στους ανθρώπους ή το κώνειο, Conium maculatum, που σκότωσε τον Σωκράτη. Εντυπωσιαστήκατε; Διαβάστε κι άλλα, εξίσου εντυπωσιακά, εδώ και βρείτε τον δρόμο σας, ακολουθώντας τον χάρτη του in2life.gr που θα βρείτε εδώ. Μόνο ξεκινήστε νωρίς, γιατί ο κήπος είναι ανοιχτός για το κοινό μόνο μέχρι τις 14.00 τις καθημερινές, και μέχρι τις 15.00 τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.

Σχεδόν στα πόδια του Διομήδειου Βοτανικού Κήπου, στη συνοικία «Κουνέλια» (στην οδό Κύπρου, για την ακρίβεια) θα αναπληρώσετε την ενέργεια που θα σας κοστίσουν οι βόλτες στα 1.860 στρέμματά του, με νοστιμότατα παϊδάκια και λοιπές παραδοσιακές κρεατοφαγικές σπεσιαλιτέ σε τρεις πολύ καλές ψησταριές «της γειτονιάς». Και η άνοδος στον λόφο του Προφήτη Ηλία μετά εγγυάται... καφέ/γλυκό/ό,τι προαιρείσθε σε χωνευτικό ρόλο τέλος πάντων, συν ηλιοθεραπεία με θέα, στο Cafe Έποψις.

Ακαδημία Πλάτωνος

Τρία φανάρια απόσταση από το Γκάζι, κι όμως λίγοι φτάνουν ως εδώ. Ίσως γιατί το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος δεν χαίρει πολυδιαφημισμένων αναπλάσεων που κοστίζουν εκατομμύρια και στιλάτων σιντριβανιών. Αντ’ αυτών, έχει ψηλά δέντρα, πολύ, πραγματικό γρασίδι, μοβ πασχαλιές και χωμάτινα μονοπάτια. Έχει, επίσης, μια παιδική χαρά από την οποία ακούγονται διαρκώς παιδικές φωνές. Κι έχει και αρχαία ιστορία.

Εκτός από πάρκο, βλέπετε, είναι και αρχαιολογικός χώρος –χωρίς εισιτήριο εισόδου, ένας από τους λίγους που ξέφυγαν από το Υπουργείο Πολιτισμού– ο οποίος φιλοξενεί τα απομεινάρια της Ακαδημίας που ίδρυσε εδώ ο Πλάτωνας το 387 π.Χ. Ανεβοκατεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλοπάτια και τα ξύλινα γεφυράκια, κάτω από την σκιά των δέντρων, σχεδόν μπορεί κανείς να φανταστεί τον φιλόσοφο να διδάσκει έξω από το Περίστυλο Κτίριο, και τους μαθητές του να αθλούνται στο Γυμνάσιο, όταν δεν επιδίδονται σε μαραθώνιους φιλοσοφίας.

Στην άκρη του πάρκου, στο 140 της οδού Μοναστηρίου, το Συνεργατικό Καφενείο σερβίρει καφεδάκι και μπύρα σε ασυναγώνιστες τιμές (από 1,20€ ο καφές, 2€ η μικρή μπύρα) είτε στα τραπεζάκια που βγάζει στο πεζοδρόμιο, είτε στο γρασίδι του πάρκου, όπου θα στρώσετε τις κουβερτούλες που θα βρείτε στο μεγάλο ξύλινο μπαούλο. Αν πεινάσετε, ρωτήστε στην κουζίνα: όλο και κάποιο μεζεδάκι μπορεί να πετύχετε να βγαίνει εκείνη την ώρα ζεστό και μυρωδάτο.

Λίμνη Μαραθώνα

Όποιον σκέφτηκε πως «είναι μακριά», οφείλουμε να τον πληροφορήσουμε ότι η απόσταση από την Κηφισιά μέχρι το φράγμα της λίμνης, αν επιλέξετε τη διαδρομή από τη Σταμάτα, δεν ξεπερνά τα 20 λεπτά. Αυτό, πιθανότατα, την χρήζει επάξια την πλησιέστερη απόδραση στην Αθήνα. Μην αρκεστείτε, όμως, στο κλασικό καφεδάκι ή φαγητό στο Fragma –όσο και αν μπαίνετε στον πειρασμό να χαζέψετε το μαγευτικό τοπίο από τα ομολογουμένως προνομιούχα τραπέζια του, αφήστε το για αργότερα.

Φέρτε τα ποδήλατα, ή έστω τα αθλητικά σας παπούτσια, και ακολουθήστε τις διαδρομές στις όχθες της, για να απολαύσετε το μεγαλείο της από οπτικές γωνίες που λίγοι έχουν υπ’ όψιν –αν είστε τυχεροί, ή αφοσιωμένοι birdwatchers με κιάλια και όλον τον σχετικό εξοπλισμό, σίγουρα θα πετύχετε και κάποιον από τους εκατοντάδες μόνιμους ή περιστασιακούς κατοίκους της να φτερουγίζει πάνω από τα νερά της. 

Διαβάστε εδώ περισσότερα για το Fragma (όπου θα πιάσετε τραπεζάκι μετά τις βόλτες, είπαμε) και δείτε στο επίσημο site του αναλυτικές οδηγίες για την πρόσβασή σας.

Πάρνηθα

Όχι, δεν «κάηκε ολόκληρη». Όχι, δεν έχει «απομείνει μόνο το καζίνο και οι βίλες των καταπατητών». Κλείστε τα αυτιά σας στους καταστροφολόγους που θα προσπαθήσουν να σας αποτρέψουν, και ανηφορίστε στην «αθηναϊκή εξοχή» (όπως λέγαμε στο πρόσφατο δημοσίευμά μας) για να ανακαλύψετε τα υπέροχα πεζοπορικά μονοπάτια που διασχίζουν καταπράσινες πλαγιές (ναι, υπάρχουν ακόμα και τέτοιες), την καταγάλανη λίμνη με τον μίνι ζωολογικό κήπο στη μια της όχθη, την φθαρμένη λαμπρότητα των βασιλικών κτημάτων στο Τατόι, το φαντασμαγορικό Σπήλαιο του Πανός και τα… κοψίδια (εντάξει, λυγίσαμε) του Λάμπρου στο Κατσιμίδι.

Διαβάστε περισσότερα για τις διαδρομές και τις βόλτες σας στην Πάρνηθα, εδώ.

Υμηττός

Χωμάτινα μονοπάτια διατρέχουν τις κατάφυτες πλαγιές του. Η Αθήνα ξεπροβάλλει σε όλο της το μεγαλείο πίσω από κάθε φουντωτό πεύκο και από μία νέα οπτική γωνία. Τα αξιοθέατά του εκτείνονται πολύ πέρα από την δημοφιλέστατη –και όχι άδικα– Μονή Καισαριανής, την κτισμένη επάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού της Δήμητρας, κίονες του οποίου στέκονται ακόμα στο προαύλιο της. Περιλαμβάνουν το ερειπωμένο Φραγκομονάστηρο, τον βυζαντινό Πύργο της Ανθούσσας αλλά και τα δάση του, που είναι… αξιοθέατα από μόνα τους.

Αν πεινάσετε/ διψάσετε/ χρειάζεστε μια καλή δόση καφεΐνης για να συνεχίσετε, θα πιάσετε θέση σε ένα από τα παρεΐστικα, μεγάλα ξύλινα τραπέζια κάτω από τις τριανταφυλλιές του café-bar-ουζερί-αναψυκτήριου που οι φίλοι αποκαλούν Καλοπούλα. Για soundtrack, εκτός από το νερό αν καθίσετε δίπλα στην πηγή, θα έχετε τα κελαηδίσματα των πουλιών, και για ντεκόρ το… απέραντο πράσινο ενός βουνού που –αν δεν σας διέψευδε η θέα λίγα μέτρα παραπάνω– θα παίρνατε όρκο πως δεν βρίσκεται στην Αθήνα.

Διαβάστε περισσότερα για τις πεζοπορικές διαδρομές και τις βόλτες σας στον Υμηττό, εδώ.

Ελευσίνα

Ένας από τους ωραιότερους, και πιο ενδιαφέροντες, αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, ο τόπος τέλεσης των θρυλικών Ελευσινίων Μυστηρίων, η ωραιότατη παραλιακή περαντζάδα και η σχεδόν σοκαριστική έλλειψη πολυκοσμίας, μιαν ανάσα από την Αθήνα, είναι λόγοι αρκετοί για να βολτάρετε στην Ελευσίνα. Προσθέστε μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις για φαγητό, όπως το κρητικό μεζεδοπωλείο Αθιβολές, και το roof garden του Elefsina Hotel –του οποίου το εστιατόριο Στάχυ σερβίρει εξαιρετική δημιουργική ελληνική κουζίνα– και ένα ωραιότατο all day café που σχεδόν ακουμπά τον αρχαιολογικό χώρο, κι έχετε μια ολοκληρωμένη πρόταση για μονοήμερη εκδρομή.

Αν δεν έχετε τόσο χρόνο στη διάθεσή σας, ο αρχαιολογικός χώρος λειτουργεί καθημερινά από τις 8.00 το πρωί έως τις 19.30 το απόγευμα, και αρκεί για να σας τηλεμεταφέρει στον χώρο και τον χρόνο. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες για τα αξιοθέατα, αλλά και διευθύνσεις για φαγητό και καφέ στην Ελευσίνα, σε παλαιότερο δημοσίευμα του in2life εδώ.

Πειραϊκή

«Πειραϊκή; Εκεί με τις πανάκριβες ψαροταβέρνες, δηλαδή;». Ναι. Αλλά και όχι. Έχοντας αναθεωρήσει τόσο τις κάποτε αδικαιολόγητα υψηλές τιμές της, όσο και τις λογικές τύπου «ταΐστε κατεψυγμένα τα κορόιδα» που κατέστρεψαν την φήμη της πριν από μια δεκαετία, η Πειραϊκή δεν είναι πια μόνο η γειτονιά του Πειραιά με τις πανάκριβες ψαροταβέρνες στη σειρά. Άλλωστε, ποτέ δεν ήταν μόνο αυτό: εκτός από τραπεζάκια φορτωμένα με (κατεψυγμένα ή όχι) θαλασσινά, είχε πάντα και μια υπέροχη, παραλιακή περαντζάδα, με θέα στα κύματα του Σαρωνικού που σκάνε στα βράχια της, και στην φωτισμένη Αθήνα απέναντι. Απλώς, στα ‘90s ήμασταν πολύ απασχολημένοι με τα τραπεζομάντηλα και τις πιστωτικές μας για να το παρατηρήσουμε.

Αν επιχειρήσετε τώρα το πείραμα να οδηγήσετε μέχρι εδώ (θα χρειαστείτε περί τη μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας, ή λίγο παραπάνω αναλόγως κίνησης) χωρίς συγκεκριμένο «γαστριμαργικό» προορισμό, θα ανακαλύψετε μια γειτονιά η οποία είναι, πρώτα απ’ όλα, όμορφη –κι άλλο τόσο ιδανική για μεγάλες, ρομαντικές βόλτες πλάι στο κύμα αργά το απόγευμα, την ώρα που ο ήλιος δύει. Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα διακρίνετε πίσω από τα συρματοπλέγματα –ή μπροστά από τις πολυκατοικίες, σε ορισμένες περιπτώσεις– τα απομεινάρια των τειχών με τα οποία ο Θεμιστοκλής οχύρωσε την Αθήνα. Και αν, εν τέλει, πεινάσετε, βεβαιωθείτε ότι θα αποφύγετε τις κακοτοπιές –που, αν και λιγότερες, υπάρχουν ακόμα– τυπώνοντας και παίρνοντας μαζί σας αυτόν τον μίνι οδηγό με τις «τσεκαρισμένες» διευθύνσεις για φαγητό και ποτό.

Κουβαράς

Η πινακίδα του ορίου ταχύτητας, που πιθανότατα έχει ξεμείνει να σκουριάζει από κάποια μακρινή εποχή, δείχνει 5 (!) χιλιόμετρα την ώρα. Κι αυτή είναι η πρώτη ένδειξη που συναντάς, καθώς πλησιάζεις, ότι αυτό το χωριουδάκι, στα Μεσόγεια της Αττικής, είναι σταματημένο στο χρόνο. Αν η γραφική πλατειούλα του, με τα τρεχούμενα νερά, σας θυμίσει κάτι από καλοκαιρινό μεσημέρι τηλεοπτικών επαναλήψεων, είναι γιατί εδώ γυριζόταν η σειρά το Καφέ της Χαράς –ο φούρνος, το μπακάλικο και η πλατεία όπου ο δήμαρχος του «Κολοκοτρωνιτσίου» έβγαζε τους λόγους του βρίσκονται όλα εδώ, σαράντα λεπτά οδήγησης από το κέντρο της Αθήνας.

Πολύ κοντά στο χωριό βρίσκεται το πευκοδάσος του Κουβαρά, που ενδείκνυται για πρωινές πεζοπορίες αρωματισμένες με το άρωμα των πεύκων –και των γύρω οινοποιείων, που κατά παράδοση τον Μάιο ανοίγουν τις πόρτες τους και μας ξεναγούν στα μυστικά τους. Αν πεινάσετε, ή αν θέλετε λίγο θαλασσινό αέρα για να κλείσετε την βόλτα σας, θα κατηφορίσετε προς το γειτονικό Πόρτο Ράφτη, και θα πιάσετε τραπεζάκι σε κάποιο από τα café της προκυμαίας, για ένα ελαφρύ σνακ.