Κείμενο - φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη
Ένας κατάλευκος κύκνος διασχίζει αργά τα νερά της λίμνης και στέκεται ακίνητος μπροστά στον φωτογραφικό μου φακό, λες και ποζάρει. Πίσω του, ένα φουντωτό πευκοδάσος με λίγες καφεκόκκινες πινελιές από κάποια φθινοπωρινά φύλλα δέντρων φτάνει ως την όχθη της λίμνης. Ελάχιστα βήματα από εδώ, ένας μίνι ζωολογικός κήπος φιλοξενεί ελαφάκια και κουνέλια. Στην απέναντι όχθη, πιτσιρίκια ταΐζουν τις πάπιες, σκύβοντας πάνω από τα ξύλινα γεφυράκια. Ο αέρας μυρίζει πεύκο και βρεγμένο χώμα. Γιατρέ μου, έχω παραισθήσεις. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά στην Αθήνα. 
Η Λίμνη Μπελέτσι
Κατ’ αρχάς, δεν είναι παραίσθηση. Δεν ήταν, όμως, και πάντα εκεί, στις ανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας, κοντά στο πέτρινο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας. Δημιουργήθηκε πριν από τριάντα χρόνια, όταν κατά την διάνοιξη του δρόμου φράχτηκε η κοίτη ενός χειμάρρου, κι απλώθηκε σε μια έκταση πέντε στρεμμάτων. Το όνομά της το πήρε από την ομώνυμη κορυφή που υψώνεται πίσω της –οι φίλοι τη λένε και Λίμνη Κιθάρα, από το σχήμα της. Το βαθύτερο σημείο της είναι πέντε μέτρα, αλλά οι βουτιές δεν είναι –σύμφωνα με την παρακείμενη ταμπέλα– καλή ιδέα. Αν την αναζητήσετε στον χάρτη δεν θα την βρείτε• αν όμως επιλέξετε το view του δορυφόρου που παρέχει το Google, και ζουμάρετε αρκετά, θα την δείτε. Για να την προσεγγίσετε από την Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας, έχει αναλυτικότατες οδηγίες το blog Aqua’s. Εναλλακτικά, μπορείτε να ανηφορίσετε μέχρι εδώ από την Βαρυμπόμπη, περνώντας από το Κατσιμίδι και ακολουθώντας εν συνεχεία τις πινακίδες για την Ιπποκράτειο Πολιτεία.
Το οροπέδιο της Αγίας Τριάδας
Πίσω από κάθε στροφή του δρόμου, και μια έκπληξη: τα πεύκα εναλλάσσονται με βελανιδιές, οι βελανιδιές με πλατάνια. Δυο αρσενικά ελάφια στην άκρη του δρόμου κοιτούν απορημένα το αυτοκίνητο που τα πλησιάζει. Ένα πέτρινο εκκλησάκι με το λιθόκτιστο πηγάδι του στέκεται στην άκρη ενός γκρεμού και αγναντεύει την Αθήνα από ψηλά. Εντάξει, υπάρχουν και οι βίλες που ξεπροβάλλουν κάθε τόσο ανάμεσα στα πεύκα και χαλούν το τοπίο, υπενθυμίζοντάς μας τις τεράστιες οικολογικές καταστροφές που έχουν συντελεστεί πολλές φορές και για διάφορους λόγους (που είχαν ανεξαιρέτως να κάνουν με την ανθρώπινη απληστία) στην Πάρνηθα. Η ομορφιά του δάσους, τουλάχιστον, αντέχει. 
Τα μονοπάτια
Είναι άπειρα, πανέμορφα, ιδανικά για πεζοπορία και mountain bike, μικρά και μεγαλύτερα, κατάλληλα για αρχάριους και προχωρημένους. Μπορείτε να τα διασχίσετε μόνοι σας, ή οργανωμένα μαζί με τους Ορειβατικούς Συλλόγους Αθηνών και Αχαρνών. Μπορείτε να πάρετε ιδέες για τις διαδρομές σας από το επίσημο site του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας ή να... αυτοσχεδιάσετε, ανακαλύπτοντας τις δικές σας –αρκεί να διαθέτετε μια σχετικά καλή αίσθηση προσανατολισμού.
Μία από τις ωραιότερες διαδρομές είναι εκείνη που ξεκινά από το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, περνά από το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, διασχίζει την κορυφογραμμή Κορομηλιάς-Καμπέρας και καταλήγει στο εντυπωσιακό Σπήλαιο του Πανός, με τους φαντασμαγορικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η διαδρομή δεν είναι εύκολη, και η διάρκειά της ξεπερνά τις δύο ώρες, αλλά τόσο το ειδυλλιακό φυσικό τοπίο που την περιβάλλει σε όλο το μήκος της όσο και το σπήλαιο στο οποίο καταλήγει θα σας αποζημιώσουν. Δείτε λεπτομέρειες για την διαδρομή στο site του Εθνικού Δρυμού (διαδρομή νούμερο 6).
Αν προτιμάτε κάτι πιο ξεκούραστο, πανέμορφες είναι και οι διαδρομές γύρω από τα βασιλικά κτήματα στο Τατόι. Ανηφορίζοντας από την Βαρυμπόμπη, αφού περάσετε τις ταβέρνες της, θα εντοπίσετε την σχετική πινακίδα «Δασική Αναψυχή Τατόι» στο δεξί σας χέρι. Αφήνετε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου, και ανηφορίζετε τα χωμάτινα δρομάκια που καταλήγουν σε διαδοχικά ξέφωτα του σκιερού δάσους –πολλά εκ των οποίων είναι εφοδιασμένα με ξύλινα τραπεζάκια του πικνίκ. 
Από τα ξέφωτα ξεκινούν και απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις ιδιαίτερα βατά μονοπάτια, που ελίσσονται κάτω από πυκνά δάση μαυρόπευκων και κυπαρισσιών, οδηγώντας κάθε τόσο σε άλλο ένα σπιτάκι του παραμυθιού –αν αναρωτιέστε, όλα αυτά τα χαριτωμένα κτίρια που συναντάτε στη διαδρομή είναι απομεινάρια βοηθητικών κτιρίων του συγκροτήματος των ανακτόρων.
Τα καταφύγια
Δύο ωραιότατα, και άρτια οργανωμένα ορειβατικά καταφύγια, το Μπάφι (το οποίο διαχειρίζεται ο ΕΟΣ Αθηνών) και το Φλαμπούρι, ολοκληρώνουν την εμπειρία της απόδρασης στο βουνό –ναι, κι ας βρίσκεστε μόλις λίγα λεπτά από το κέντρο της Αθήνας– φροντίζοντας και για τη διανυκτέρευσή σας. Οι τιμές ξεκινούν από 10€ το άτομο, ενώ θα χρειαστεί να έχετε μαζί σας το sleeping bag σας. Πληροφορίες για το Φλαμπούρι θα βρείτε στα τηλέφωνα 210 2464666 και 6972 256215, και για το Μπάφι στα 210 2403556 και 210 2469050. Σημειώστε πως και τα δύο είναι ανοιχτά τα Σαββατοκύριακα, αλλά μπορούν να σας φιλοξενήσουν και τις καθημερινές κατόπιν συνεννόησης.
Και τα δύο καταφύγια οργανώνουν δραστηριότητες όπως πεζοπορία, ποδηλατάδες και τοξοβολία στο δάσος, ενώ το Μπάφι διαθέτει και mountain bikes για ενοικίαση, προς 3€ την ώρα ή 10€ την ημέρα. Το Φλαμπούρι, μάλιστα, διοργανώνει αυτό το Σάββατο, 29 Οκτωβρίου, τρίωρη πεζοπορία στον Εθνικό Δρυμό στην οποία μπορείτε να συμμετέχετε δωρεάν –δείτε λεπτομέρειες εδώ.
Το φαγητό
Βεβαίως και τα δύο καταφύγια στρώνουν τα τραπέζια τους και μας περιμένουν κάθε Σαββατοκύριακο. Αν, όμως, δεν… φτάσετε στο ύψος τους, η Πάρνηθα διαθέτει ως γνωστόν σε κάθε πλευρά της ωραιότατα ταβερνάκια για να επιδοθείτε σε μαραθώνιους κρεατοφαγίας. Μία από τις καλύτερες προτάσεις –που διαφέρει από τις κλασικές χασαποταβέρνες οι οποίες παρατάσσονται εκατέρωθεν όλων των λεωφόρων-εισόδων της Πάρνηθας– είναι ο Λάμπρος, στο Κατσιμίδι, όπου θα δοκιμάσετε συγκλονιστικά, ζουμερά παϊδάκια, «φονικό» τζατζίκι και τραγανές τηγανιτές πατάτες κομμένες στο χέρι, δίπλα στο αναμένο τζάκι και προς περίπου 15-20€ το άτομο.
