του Θεόδωρου Λέλεκα
Φέτος το Πάσχα μας έπεσε κάπως απότομα. Κάτι που μας ήρθε νωρίς, κάτι ο καιρός που αρνείται να αποφασίσει αν προτιμάει την άνοιξη ή το χειμώνα, πολύς κόσμος άργησε να κάνει τα απαραίτητα σχέδια για τις διακοπές του Πάσχα και τελικά ξέμεινε στο σπίτι του.
Στην συγκεκριμένη κατηγορία ανήκει και ο γράφων και δεν σας κρύβω ότι στην αρχή μου κακοφάνηκε λίγο, γιατί είχα... ψηθεί για απόδραση στην ύπαιθρο. Δεν το βάζω κάτω όμως, και προτείνω να μην το βάλετε κάτω ούτε κι εσείς.
Το Πασχαλιάτικο τραπέζι είναι μία τέτοια πανδαισία γεύσεων, αρωμάτων και χρωμάτων, που χρειάζεται λίγες μόνο πινελιές για να γίνει μία ξεχωριστή εμπειρία. Και επειδή το μέρος του φαγητού το έχει αναλάβει η νοικοκυρά του σπιτιού, η δική μου συμβολή θα είναι να... ντύσω τα παραδοσιακά εδέσματα, έτσι όπως έρχονται στο τραπέζι, με τα κατάλληλα κρασιά. Ακολουθήστε με να τα επιλέξουμε παρέα...
Το γεύμα της Λαμπρής είναι ιδιαίτερο, καθώς φέρνει πιο κοντά συγγενείς και φίλους, σε πολλές περιοχές ακόμα και ξένους που περνούν έξω από το σπίτι και δεν... επιτρέπεται να φύγουν με άδειο στομάχι Πασχαλιάτικα. Για το λόγο αυτό άλλωστε, το τραπέζι είθισται να στρώνεται νωρίς, και να μην μαζεύεται παρά αργά το βράδυ.
Πρόκειται για ένα γεύμα σύνθετο, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η κλιμάκωση. Σηματοδοτώντας το τέλος της νηστείας, αλλά προσπαθώντας να μας προσγειώσει ομαλά στο... ξεκοίλιασμα που καλεί η μέρα, το τραπέζι προβλέπει πολλά στάδια μέχρι την πολυπόθητη άφιξη του οβελία.
Όσο για το αλκοόλ, αυτό παίζει έναν πολλαπλό ρόλο στο τραπέζι. Ανάμεσα στις αποστολές του είναι το ξεδίψασμα, το καθάρισμα του στόματος από τις πολλές και διαφορετικές γεύσεις, η διάσπαση του λίπους στο στόμα αλλά και το στομάχι, και, τέλος η βοήθεια στη χώνεψη. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να κάνουμε την διαδικασία αυτή ακόμα πιο απολαυστική σε κάθε στάδιο του γεύματος:
Στάδιο 1ο: Ξεκινάμε λοιπόν με την άφιξη των καλεσμένων μας. Νωρίς είναι, μέρα χαράς και αγάπης, τί καλύτερο από ένα δροσερό και απολαυστικό ποτήρι αφρώδες κρασί; Θα μας ξεδιψάσει, θα μας βάλει στο εορταστικό κλίμα τέλεια, και θα προετοιμάσει τον ουρανίσκο μας για την γαστρονομική γιορτή που επίκειται.
Σας προτείνω το Grand Prix Brut της Emery από Ροδίτικο Αθήρι (ενδ. τιμή 8 Ευρώ). Με κομψά αρώματα και ευγενικό αφρισμό, θα είναι το τέλειο απεριτίφ. Σερβίρετέ το κρύο, μόνο του ή σε συνδυασμό με καναπεδάκια και ορεκτικά με θαλασσινά, ταραμοσαλάτα, τυροκαυτερή. Με το μαλακό πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, γιατί ακόμα είναι μόνο η αρχή.
Στάδιο 2ο: Να’τα και τα πρώτα ορεκτικά. Τηγανητά (κολοκυθάκια, μελιτζάνες), πίττες, σαλάτες, τυρί και κόκκινα αυγά. Το πρώτο κρασί μας στο τραπέζι είναι λευκό και ευέλικτο. Προτείνω το Ασπρολίθι (ενδ. τιμή 7.50 Ευρώ), ένα κρασί ΟΠΑΠ Πάτρα από Ροδίτη, το οποίο διακρίνεται για την μεγαλοφυή απλότητά του. Γιορτινό και παρεΐστικο, θα μπει αμέσως στο νόημα και θα δέσει τέλεια με όλα τα ορεκτικά μας.
Αν τώρα η νοικοκυρά του σπιτιού μας σερβίρει μία πιο καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, ή βιαστεί και φέρει στο τραπέζι τα πρώτα κρεατικά (λουκανικάκια, γαρδούμπες, συκωτάκια), τότε θα χρειαστούμε κάποιο βαρελάτο λευκό κρασί. Μη διστάσετε και ανοίξτε άφοβα ένα Κτήμα Χαρλαύτη Chardonnay 2005 (ενδ. τιμή 12 Ευρώ): το χρυσοκίτρινο χρώμα του, το γεμάτο σώμα του, και πάνω από όλα η όμορφη καπνίλα από το δρύινο βαρέλι που το φιλοξένησε για ένα εξάμηνο minimum θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με το παραπάνω.
Στάδιο 3ο: Η Μαγειρίτσα έρχεται στο τραπέζι αχνιστή. Μπορεί να την πρωτο-χαρήκαμε μόλις πριν από λίγες ώρες, μετά την Ανάσταση, ποιος την χορταίνει όμως, ειδικά αφού θα κάνουμε ”μαύρα μάτια” να την ξαναδούμε; Ο ρόλος της Μαγειρίτσας είναι – κανονικά – να προετοιμάσει το στομάχι μας για το κρέας που ακολουθεί. Τί επιπλέον σημαίνει αυτό; Ότι ακόμα δεν ήρθε η ώρα να ανοίξουμε το κόκκινο κρασί.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: απ’τη μία έχουμε μπόλικα μυρωδικά με κυρίαρχο τον άνηθο και το φρέσκο κρεμμυδάκι, και απ’την άλλη λιπαρά ψιλοκομμένα κρεατάκια (συκωτάκια, αντεράκια, γλυκάδια, κλπ). Η πρότασή μου μπορεί να είναι μόνο ένα Gentilini Rose 2006 (ενδ. τιμή 9 Ευρώ) από Μοσχοφίλερο. Ανταποκρίνεται τέλεια στις απαιτήσεις της μαγειρίτσας τόσο λόγω της εξαιρετικής οξύτητας όσο και των φίνων, έντονων αρωμάτων του Μοσχοφίλερου. Μόνο φροντίστε να είναι απλά δροσερό, όχι παγωμένο.
Στάδιο 4ο: Η στιγμή που, ας μην κρυβόμαστε, όλοι περιμέναμε. Ο οβελίας παίρνει την τιμητική του θέση στη μέση του τραπεζιού, και μονοπωλεί τις συζητήσεις και τα βλέμματα ολονών. Τα πηρούνια παίρνουν φωτιά, και όλοι διεκδικούν το καλύτερο κομμάτι. Να έχει μπόλικο ψαχνό, να’χει όμως και λίγη πετσούλα, που είναι λαχταριστή, και ας παχαίνει η άτιμη...
Δεν είναι λίγοι αυτοί που για το αρνί προτείνουν Syrah, και δεν έχουν άδικο. Εγώ όμως θα σας πάω ένα βήμα παραπέρα, με ένα κρασί που θα κλέψει την παράσταση. Σας το παρουσίασα εδώ πρώτος πριν από μερικούς μήνες – αν δεν το έχετε δοκιμάσει ακόμα, τώρα είναι η ευκαιρία. Πρόκειται για την Οινότρια Γη 2004 (ενδ. τιμή 19 Ευρώ), τη νέα ετικέτα του Κώστα Λαζαρίδη από χαρμάνι Cabernet Sauvignon και Syrah. Το κρασί αυτό διαθέτει τυα πάντα: χρώμα, άρωμα, γεύση και επίγευση που θα σας μαγέψουν και θα απογειώσουν την κρεατοφαγική Πασχαλιάτικη νιρβάνα. Μεταγγίστε το σε καράφα και σερβίρετέ το χωρίς να δουν οι καλεσμένοι σας τί κρασί πίνουν.
Και αν πολλοί από την παρέα βιαστούν να πουν ότι πρόκειται για ένα μεστό ερυθρό από τον Βόρειο Ροδανό της Γαλλίας η την Αυστραλία, κάντε την έκπληξη προδίδοντας την καταγωγή του εξαιρετικού αυτού κρασιού, που δεν είναι άλλη από το Καπανδρίτι! Έτσι για να ξέρουμε και να εκτιμάμε τα διαμάντια του Αττικού αμπελώνα...
Στάδιο 5ο: Μπορεί κάποιοι στο τραπέζι να τρομάζουν με την ιδέα ότι ακολουθούν τα γλυκά, αλλά δεν μπορούμε να τα αφήσουμε να πεταχτούν, χρονιάρες μέρες... Με σόδες, υπομονή και καλή διάθεση, καταφέρνουμε να κάνουμε χώρο για το επιδόρπιο, και προχωρούμε ακάθεκτοι (τρόπος του λέγειν...). Τέτοιες μέρες, τα γλυκά θα είναι κυρίως παραδοσιακά και σιροπιαστά (μπακλαβάς, καταΐφι, ραβανί), γιαούρτι με μέλι ή γλυκό του κουταλιού, άντε και καμιά μηλόπιττα, και μάλιστα με παγωτό για τους τολμηρούς.
Τί καλύτερος οινικός επίλογος λοιπόν για το όμορφο αυτό γεύμα που οδεύει προς το τέλος του από ένα Μοσχάτο Λήμνου Χατζηγεωργίου (ενδ. τιμή 6 Ευρώ); Τα όμορφα, καραμελάτα φρουτώδη αρώματά του θα δέσουν τέλεια με τα γλυκά, ενώ η όμορφη οξύτητά του δεν θα σας αφήσει να λιγώσετε. Μόνο σερβίρετέ το κρύο.
Και μετά από όλα αυτά, το γεύμα μας και για αυτό το Πάσχα ολοκληρώνεται. Ελπίζω να συμφωνείτε ότι μία τέτοια εορταστική περίσταση γίνεται ακόμα πιο... λαμπρή και αξιομνημόνευτη με την σωστή οινική επένδυση. Να’μαστε καλά και του χρόνου να φάμε και να πιούμε ακόμα καλύτερα. Βασική προϋπόθεση γι αυτό (και προσωπική παράκληση προς όσους θα οδηγήσουν μετά το φαγητό της Κυριακής του Πάσχα) να απολαύσετε το κρασάκι σας προσεκτικά και υπεύθυνα.
Εις υγείαν και Καλό Πάσχα!
