Βολτάρουμε σε χωμάτινα μονοπάτια, πάνω σε ξύλινα γεφυράκια και κάτω από γιγάντια κλαδιά δέντρων, και σας μεταφέρουμε φωτογραφίες, εντυπώσεις και ιστορίες από ένα Σάββατο στον Εθνικό Κήπο.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Κείμενο - φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη
Ένα τρίχρονο κοριτσάκι που μετά βίας περπατάει, ταΐζει τα περιστέρια. Μια παρέα εικοσάχρονων έχει στρώσει τραπεζομάντηλα και λιάζεται κάτω από τα κλαδιά ενός γιγάντιου δέντρου. Ο σκύλος τους προσπαθεί να σώσει ένα κλαδί που θεωρεί ότι πνίγεται στη λίμνη. Κάποιος κοιμάται σε ένα παγκάκι. Ο κύριος Βασίλης σερβίρει απρόθυμα καφέδες στη σκιά που κάνουν οι αψιδωτές πέργκολες, στο καφενείο. «Ζχρ;» ρωτά όταν του ζητάμε έναν εσπρέσο ντεκαφεϊνέ. Ορίστε; «Ζάχρη» –με ύφος πώς-τολμάς-να-με-αναγκάζεις-να-ανοίξω-δεύτερη-φορά-το-στόμα-μου. Ο ντεκαφεϊνέ κάνει 4,90€.
Μια παρέα τουριστών δίπλα μας παραγγέλνει βυσσινάδες και διαβάζει τον Lonely Planet. Στην παιδική χαρά η ξύλινη πόρτα είναι κλειστή. «Μόνο για παιδιά έως 15 ετών και τους συνοδούς τους» γράφει το προειδοποιητικό Α4, στερεωμένο με πινέζα επάνω της. Καταραμένη παιδεραστία, έχεις καταστρέψει τα καλύτερα φωτορεπορτάζ.
Μια χελώνα τρέχει –ή τουλάχιστον κάνει αυτό που για τα χελωνίσια δεδομένα είναι τρέξιμο– προς το μέρος μας, επάνω στο γκαζόν. Προλαβαίνουμε να τη βγάλουμε δύο φωτογραφίες, μέχρι να αρχίσει να μας δαγκώνει τα παπούτσια. Και μετά τα πόδια. Και μετά τα πόδια μιας τουρίστριας, η οποία προφανώς δεν καταλαβαίνει το «δαγκώνει» που μετά βίας καταφέρνουμε να αρθρώσουμε από τα γέλια.
Η τουρίστρια τσιρίζει και απομακρύνεται τρέχοντας, κι εμείς μένουμε σε απόσταση ασφαλείας να απαριθμούμε τους πιθανούς ήρωες της Επανάστασης του ’21 που θα μπορούσε να έχει δαγκώσει η συγκεκριμένη χελώνα. Το ζευγάρι στο παγκάκι συνεχίζει να φιλιέται, χωρίς να παρατηρεί την φασαρία μας. Αν μας έδιναν σημασία, μπορεί και να μας έλεγαν ότι ο κήπος που σήμερα λέμε Εθνικό κάποτε λεγόταν Βασιλικός, ήταν έμπνευση της Αμαλίας και δημιουργία του Γερμανού κηπουρού της, Friedrich Schmidt, και δεν υπήρχε το ’21 –δημιουργήθηκε το 1839.
Σε καθένα από τα 155 στρέμματα του Εθνικού Κήπου, εκτυλίσσεται κάθε τόσο και από μια ιστορία. Το ποιες θα επιλέξεις να προσέξεις, και ίσως αργότερα να διηγηθείς, εξαρτάται από την διάθεση της στιγμής –ή και την γενικότερη διάθεσή σου, αυτή που οι γιαγιάδες μας την έλεγαν «προαίρεση»– και από το πόσο έχεις αφήσει να σε επηρεάζουν όλα εκείνα τα ευρωβαρόμετρα που διατείνονται κάθε λίγο ότι «σε κάθε κάτοικο της Αθήνας αντιστοιχούν δυόμισι τετραγωνικά πρασίνου, τη στιγμή που κάθε Ρωμαίος απολαμβάνει εννιά και κάθε πολίτης του Άμστερνταμ είκοσι επτά».
Αν αποφασίσεις ότι έτσι, από πείσμα, την πρώτη σου βόλτα στο αθηναϊκό πάρκο θα την κάνεις όταν τα τετραγωνικά πρασίνου που σου αναλογούν πλησιάσουν εκείνα των υπόλοιπων Ευρωπαίων, θα χάσεις απλώς μια ωραία βόλτα. Και μερικές ενδιαφέρουσες (ή και όχι) ιστορίες, σαν αυτές που κατέγραψε ο φακός του in2life και τις οποίες μπορείτε να δείτε στο Photo Gallery, επάνω.
Info: Ο Εθνικός Κήπος είναι ανοιχτός όλες τις ημέρες του χρόνου, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του ήλιου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Η Παιδική Βιβλιοθήκη του Εθνικού Κήπου λειτουργεί καθημερινά από τις 9.00 π.μ έως τις 3.00 μ.μ. εκτός από Κυριακή, Δευτέρα και αργίες (τηλ. 210 3236503).
Το καφενείο λειτουργεί καθημερινά από τις 8.00 το πρωί μέχρι τη Δύση του ήλιου, και σερβίρει εκτός από καφέ, μεζεδάκια και ποικιλίες για να συνοδεύσετε το ούζο ή την μπύρα σας.