Salero: Το tapas bar... πέρασε πίστα

Η μόδα των εν Αθήναις tapas bars, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ήκμασε και παρήκμασε εν μία νυκτί. Αυτό που φαινόταν εκ πρώτης ένα σίγουρο concept που θα «έπιανε» σε έναν λαό συνηθισμένο στα πολλά μικρά πιατάκια στη μέση του τραπεζιού τελικά δεν προχώρησε πέρα από την επιτυχία της μιας σαιζόν. Έτσι, τα αυθεντικά ισπανικά tapas bars που είχαν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε κάθε σημείο της πόλης είτε έκλεισαν το ένα μετά το άλλο, είτε προσάρμοσαν το μενού σε μια ευρύτερη μεσογειακή – ανατολίτικη κατεύθυνση προσθέτοντας κάποια mix’n’match κυρίως πιάτα.

Το Salero ήταν πάντα ειδική περίπτωση. Κατ’ αρχάς, γιατί ήταν το τελευταίο που άνοιξε, όταν το trend φαινόταν να πλησιάζει στην καμπή της λήξης του. Δεύτερον, γιατί παρά τις εμφανείς ισπανικές επιρροές του, δεν επιχείρησε ποτέ να κρύψει την αδυναμία του στις multi ethnic προσμίξεις. Ξέφυγε, έτσι, από την πεπατημένη, «έπαιξε» σε μια κατηγορία μόνο του και παρέμεινε αλώβητο από την κρίση που άφησε την tapas σκηνή της Αθήνας πάμπτωχη.

Τον sui generis χαρακτήρα του τον «μυρίζεσαι» με το που περνάς τη γυάλινη πόρτα του: ο χώρος είναι μεγάλος και άνετος, χωρισμένος σε διαφορετικά επίπεδα, παραμένει όμως ζεστός και φιλόξενος. Ξύλινα πατώματα, πανδαισία χρωμάτων που απλώνεται από το χαμηλότερο σημείο των τοίχων μέχρι το ταβάνι, funky διακόσμηση κι έξυπνοι φωτισμοί να την αναδεικνύουν, συνθέτουν ένα στιλάτο, χαρούμενο περιβάλλον.

Αν ο χώρος δε σου φτιάξει αμέσως τη διάθεση… αναλαμβάνει η μουσική. Κι αυτή αποκλείεται να μην τα καταφέρει: up tempo latin –που ποτέ δεν περνά τη λεπτή κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία αρχίζουν οι αποκριάτικοι συνειρμοί– και ethnic tunes, με κάποιες jazz παρεμβολές, πάντα στην ένταση που πρέπει, ώστε να ακούς και αυτήν και τους συνδαιτυμόνες σου.

Το μενού έχει κάτι για όλους: και αυθεντικά ισπανικά tapas, και mix’n’match μεζεδάκια, και κυρίως πιάτα, και χορτοφαγικές νοστιμιές, και γευστικότατα πιάτα ημέρας, που ανανεώνονται καθημερινά. Για να τα δοκιμάσεις όλα, ένα στρατηγικό πλάνο θα ήταν να έρχεσαι καθημερινά επί μία εβδομάδα –και πάλι δύσκολα θα τα κατάφερνες, γιατί πώς να αντισταθείς στον πειρασμό «να πάρουμε ξανά αυτό το χθεσινό που ήταν τέλειο»;

Την πρώτη σελίδα του καταλόγου καταλαμβάνουν κατ’ αποκλειστικότητα τα τυριά και τα αλλαντικά, από τα οποία ξεχωρίζουν το ισπανικό τυρί manchego, το chorizo και βέβαια το μοναδικό jamon Serrano, ένα ισπανικό αλλαντικό που θυμίζει προσούτο.

Στη συνέχεια, περνάμε στα tapas. Κι εδώ… όρεξη να έχεις, να δοκιμάζεις. Εμείς λατρέψαμε τις φτερούγες κοτόπουλου με ginger, μέλι και σουσάμι, το τηγανιτό μαστέλο με μέλι, τις patatas bravas, τηγανιτές πατάτες κομμένες σε κυβάκια με πικάντικη σάλτσα και τα μεξικάνικα burritos με κοτόπουλο και λαχανικά, τα οποία επίσης συνοδεύονταν από πικάντικο ντιπ. Η τορτίγια με πατάτες και κρεμμύδια χρειαζόταν λίγο αλάτι παραπάνω για να απογειωθεί, αλλά το ντιπ λευκής σως που τη συνόδευε εξισορροπούσε κάπως την έλλειψη.

Από τις άκρως ενδιαφέρουσες σαλάτες, δοκιμάσαμε και συνιστούμε ανεπιφύλακτα εκείνη με το φρέσκο σπανάκι, το κουκουνάρι, τη λιαστή ντομάτα, το ψητό μαστέλο και τη βινεγκρέτ από μηλόξυδο.

Στα κυρίως πιάτα οι φανατικοί κρεατοφάγοι θα βρουν τον παράδεισό τους –παρ’ όλα αυτά, αν θέλετε να επιμείνετε χορτοφαγικά, στη σελίδα με τα πιάτα ημέρας θα βρείτε καθημερινά τουλάχιστον τρεις επιλογές. Στα must τα φιλετάκια γαλοπούλας με σάλτσα μελιού, θυμάρι και λεμόνι, που συνοδεύονται από πουρέ πατάτας και το μαστιχάτο μοσχαράκι γάλακτος με λαχανικά και ψητό χαλούμι.

Μετά από όλα αυτά, οφείλουμε να σας προειδοποιήσουμε ότι μια υποτυπώδης προσπάθεια αυτοσυγκράτησης, αν και εξαιρετικά δύσκολη, κρίνεται απαραίτητη, καθότι θα σας ανταμείψει με… χώρο για ένα θεσπέσιο επιδόρπιο, όπως η τάρτα σοκολάτας, η μους λεμονιού ή η crème brulée.

Οι κανάτες με τη σαγκρία πηγαινοέρχονται ασταμάτητα: παραγγείλτε εξαρχής τη μεγάλη, του ενός λίτρου, για να έχετε μια καλή δικαιολογία να μείνετε να απολαύσετε τον χώρο και τη μουσική, αφού τελειώσετε το φαγητό –αλλά και γιατί θα χρειαστείτε λίγη ώρα μέχρι να μπορέσετε να περπατήσετε, μετά από όλα αυτά. Στο τέλος, μαζί με το λογαριασμό, έρχεται και το καθιερωμένο σφηνάκι μαστίχας, για να σας βοηθήσει να χωνέψετε.

Μιλώντας για το λογαριασμό, αν και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι ακριβώς θα παραγγείλετε –αν, για παράδειγμα, γεμίσετε ένα τραπέζι με tapas ή πάρετε και κυρίως πιάτα– δύσκολα θα ξεπεράσει τα αναμενόμενα 20-25 ευρώ το άτομο, μαζί με τη σαγκρία –της οποίας, βέβαια, αν δεν είστε φαν, υπάρχει και μια ικανοποιητικότατη λίστα κρασιών και κοκτέιλ, για να επιλέξετε τι θα συνοδεύσει το γεύμα σας.

Το Salero λειτουργεί καθημερινά, από το μεσημέρι έως τις 2.00 μετά τα Μεσάνυχτα. Τα καλοκαίρια, αλλά και τις ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες, μπορείτε να απολαύσετε τις νοστιμιές του στα τραπεζάκια στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, αλλά και στον «μυστικό» καταπράσινο κήπο, στην πίσω αυλή.

Ηρώ Κουνάδη

Salero, Βαλτετσίου 51, Εξάρχεια, τηλ.: 210 3813358