Ακολούθησαν, ως κυρίως, πατάτες και κολοκυθάκια τηγανιτά μαζί με δύο μεγάλες πιατέλες με κρεατικά. Η μία, η πιο καυτερή, απευθυνόταν στους φανατικούς λάτρεις της λιβανέζικης κουζίνας, με μαριναρισμένο κοτόπουλο σις ταούκ και κεμπάπ πάνω σε λεπτή πιτούλα και η άλλη με λιγότερο καυτερά κρεατικά, όπως κοτόπουλο, μαριναρισμένα παϊδάκια σχάρας και μοσχαρίσια φιλετάκια. Δεν είχαμε παράπονο. Όλα ήταν ζουμερά και νόστιμα. Ίσως λίγο παραπάνω καυτερά αυτά της πρώτης πιατέλας, από όσο αντέχει ο άμαθος στην ανατολίτικη κουζίνα ουρανίσκος, αλλά με συνοδεία τις τραγανές πατατούλες και τα κολοκυθάκια στην λαδόκολλα η θερμοκρασία εξισορροπούσε ευκολότερα, ενώ μερικές γουλιές δροσερό κρασί δρούσαν ανακουφιστικά. 
Ευχάριστο, και οπωσδήποτε δροσερό, διάλειμμα πριν τα γλυκά, η χορεύτρια με το belly-dancing. Δυστυχώς, όμως, δε μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα γλυκά, τα οποία ήταν επιεικώς μέτρια. Το ένα ήταν μπακλαβάς, τον οποίον ο έτερος συνδαιτυμόνας απλά δοκίμασε, και το άλλο ήταν μία φωλιά από κανταΐφι, με μία κρέμα έντονη σε γεύση και άρωμα (γαρύφαλλο ή τριαντάφυλλο, δεν είμαι σίγουρη) πασπαλισμένη με αμύγδαλο. Συμπαθητικότερο από τον μπακλαβά το συγκεκριμένο γλυκό, αλλά συνολικά σε καμία περίπτωση «μοναδική εμπειρία» όπως χαρακτηρίστηκαν (και τα δύο) από κάποιους κριτικούς εστιατορίων. Αφού ολοκληρώσετε το γεύμα σας μπορείτε αν θέλετε να δοκιμάσετε διάφορες γεύσεις ναργιλέ από το Shisha bar, απολαμβάνοντας την χαλαρωτική μουσική και τη θέα στην θάλασσα. 
