Γλύπτης Θόδωρος: Τέχνη για όλες τις αισθήσεις στο Μουσείο Μπενάκη
Αφιέρωμα στο έργο του πρωτοποριακού Έλληνα γλύπτη Θεόδωρου πραγματοποιεί το Μουσείο Μπενάκη, ξυπνώντας αναμνήσεις από τις ιστορικές εικαστικές στιγμές που έχει χαρίσει ο καλλιτέχνης στο παρελθόν με την ιδιαίτερη γλυπτική του γλώσσα.

Στην πορεία του ο γλύπτης επεξεργάστηκε την επαφή του έργου του με τον θεατή. Ήταν μία από τις προτεραιότητες του και όπως σημείωνε σε ένα γράμμα που απευθύνεται στο θεατή και συνέταξε στο Παρίσι τον Φεβρουάριο του 1966, «Όσα και να σου πω και να σου εξηγήσω, να ξέρεις ότι δεν θα καλυτερέψω ή θα χειροτερέψω την δουλειά μου. Μόνο δεν θέλω να νομίζεις ότι ο <καλλιτέχνης> πρέπει να είναι απαραίτητα αφελής (naïf). Τέλος προτιμώ να σε ψάχνω-βρίσκω μέσα από τα έργα μου. Και αν δεν το κατορθώνω άσε με να πιστεύω ότι «προηγούμαι» της εποχή μου, δηλαδή ότι θα βρω τους θεατές μου στους απογόνους σου».
Ο ίδιος ο γλύπτης περιγράφει το έργο του ως εξής «Μια μετέωρη ζυγαριά ισορροπεί στον τροχό του χρόνου, ζυγίζοντας την ουσία της λέξης - έννοιας ΤΕΧΝΗ – ART με «μέτρο βάρους» την ξύλινη «matraque- phallus» και αντίστιξη στο έδαφος την γήινη πράσινη καρδιά με πραγματικό γρασίδι και κόκκινα άνθη, όπου η Τέχνη «σπέρνει» - καλλιεργεί την ποιότητα ζωής και γονιμοποιεί τον Πολιτισμό».
Ο Θόδωρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931 όπου πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, ενώ έλκει την καταγωγή του από το ορεινό χωριό Άγιος Βλάσης. Με καλλιτεχνικές ανησυχίες, από τα παιδικά του χρόνια, οδηγήθηκε στη γλυπτική καθώς εκεί "μπορούσε να αποδώσει καλύτερα, έβρισκε τον εαυτό του". Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αγρίνιο το 1949 και έπειτα έφυγε για την Αθήνα. Κάνοντας πολλές και διάφορες δουλειές το 1951 πέτυχε στις εξετάσεις για την είσοδο στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Έφυγε με υποτροφία για το Παρίσι, όπου φοίτησε για 3 ακόμα χρόνια στην Εcole S. Des Beaux-Arts. Έπειτα έμεινε για χρόνια στο Παρίσι. 




