Ραντεβού με τη Μήδεια και τη μαρμίτα

Όταν το lockdown σμίγει με τη Μήδεια, οι μαρμίτες δουλεύουν στο φουλ!
Ραντεβού με τη Μήδεια και τη μαρμίτα

της Αγάπης Μαργετίδη

Όταν το lockdown, αυτό που έχουμε πλέον όλοι αναθεματίσει, που έχουμε βαρεθεί κι έχουμε μισήσει, δίνει ραντεβού με τις πυκνές κι ασταμάτητες, εδώ και ώρες, νιφάδες του χιονιού, τις τόσο σπάνιες για την Αθήνα, η διάθεση αλλάζει μεμιάς, έστω και για μια μοναδική μέρα. 

Από το πρωί δεν χορταίνω το θέαμα.  Έχω ανοίξει όλα τα παντζούρια και δεν με νοιάζει που τρυπώνει το κρύο από τις ξύλινες, παλιές μπαλκονόπορτες.  Με τη θέρμανση να δουλεύει στο φουλ και το αχνιστό τσάι δίπλα μου, χαζολογάω ασταμάτητα και σκέφτομαι τη χθεσινή ψαρόσουπα που είναι ό, τι ακριβώς πρέπει για το μεσημέρι.  Ευτυχώς έχω προβλέψει να βγάλω από την κατάψυξη ζωμό βοδινού και σε λίγο θα αρχίσω να μαγειρεύω τα κρεμμύδια για την κρεμμυδόσουπα που θα μας ζεστάνει το βράδυ. 

Σήμερα δεν μετράμε θερμίδες κι έτσι μάζεψα παλιότερες συνταγές για βαρβάτα, αργομαγειρεμένα φαγητά που πάνε ασορτί με το χιόνι. Επιτάξτε τις μαρμίτες σας και στις κουζίνες σας ολοταχώς! (Πατήστε πάνω στον κάθε τίτλο για να διαβάσετε την αντίστοιχη συνταγή).


ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΡΕΜΜΥΔΟΣΟΥΠΑ
Η κλασική και αξεπέραστη


 

CARBONADE FLAMANDE ΜΕ ΜΠΥΡΑ “7 ΜΠΟΦΟΡ”
Ένα παραδοσιακό φαγητό από την Φλάνδρα μαγειρεύεται με μπύρα από την Τήνο και το συνοικέσιο εξελίσσεται σε τρελό έρωτα που καταλήγει σε βίο ανθόσπαρτο

 

ΙΡΛΑΝΔΕΖΙΚΟ POT PIE ΜΕ ΜΟΣΧΑΡΙ & ΛΑΧΑΝΙΚΑ, ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΑ ΣΕ GUINNESS
Η ιρλανδέζικη ψυχή στο πιάτο και στις οθόνες μας

 

ΑΡΓΟΨΗΜΕΝΗ ΜΟΣΧΑΡΙΣΙΑ ΣΤΗΘΟΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ &
ΦΡΕΣΚΑ CRANBERRIES
Φαγητό - αμαρτία
 

 

ΜΟΣΧΑΡΙ ΣΤΡΟΓΚΑΝΟΦ
Ένα παλιομοδίτικο φαγητό που ταξίδεψε με τους Ρώσους εμιγκρέδες και πέρασε στην αιωνιότητα

 

ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ ΜΟΣΧΑΡΙΣΙΟ ΧΤΕΝΙ
Ένα φαγητό διηγείται

 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΚΟ ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΚΥΔΩΝΙΑ
Για τους απανταχού ανήσυχους μάγειρες

 

ΨΑΡΟΝΕΦΡΙ ΜΕ ΜΠΥΡΑ & ΚΟΚΚΙΝΟ ΛΑΧΑΝΟ
Όταν η τέχνη συναντά την μαγειρική

 

Υ.Γ. Η φωτογραφία που βλέπετε στην αρχή του άρθρου στάλθηκε από αγαπημένους φίλους που μένουν στον Λυκαβηττό, στον τελευταίο δρόμο πριν από το βουνό.  Έχω πει πολλές φορές ότι και να με πλήρωναν, δεν έμενα εκεί γιατί θα ήμουν η καλύτερη πελάτισσα του ΚΑΤ, όμως σήμερα ομολογώ ότι λίγο τους ζηλεύω! 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v