Οι αναθεωρητές του Πολυτεχνείου κερδίζουν έδαφος

Στα απόνερα του φετινού εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου σταχυολογώ τις δηλώσεις της ευρωβουλευτή κ. Λατινοπούλου σχετικά με την ημέρα. Μένω στην αναφορά της στους «μύθους του Πολυτεχνείου» μέσω της οποίας φαίνεται ότι οι σαράντα νεκροί δεν φαίνονται αρκετοί στην κ. Λατινοπούλου, μια που κάποτε μιλούσαν άλλοι για «εκατοντάδες νεκρούς». Όμως -χαχα βρωμοαριστεροί- ήταν μόνο σαράντα.

Άρα, τι, αγαπητή ευρωβουλευτίνα;

Το να έχει κάνει την είσοδό σου στην πολιτική στη βάση της κριτικής απέναντι στην γυναικεία αξυρισιά, είναι πιθανότατα παγκόσμια πρωτοτυπία, που δείχνει άλλωστε και τον βαθμό της ωριμότητας του ελληνικού εκλογικού σώματος. Όμως η κ. Λατινοπούλου, αξιοποιώντας τη μικρή αυτή ευκαιρία που της δόθηκε, έχει από τότε αναλάβει ρόλο εκ δεξιών αντιπολίτευσης στην Κυβέρνηση, το οποίο λέει αρκετά και για την ποιότητα της ελληνικής Δεξιάς- για να μην λέμε μόνο τα των «από εκεί».

Από τη θέση λοιπόν αυτή και με το κύρος της ευρωβουλευτίνας η κ. Λατινοπούλου δεν χάνει ευκαιρία να απευθυνθεί στο ακροδεξιό κοινό και να του εξηγήσει ότι αυτή αποτελεί το μέλλον της πολιτικής του εκπροσώπησης. Κάπως έτσι οδηγείται η κ. Λατινοπούλου στο Πολυτεχνείο – την… κρήνη της δεξιοσύνης (και, για εντελώς άλλους λόγους- της μεταπολιτευτικής αριστεροσύνης)- το οποίο πρέπει να αποδομηθεί μαζί με τις μυθολογίες της κακής και φιλοχουντικής Δεξιάς.

Αυτά είναι τα βασικά αν θέλεις να ψαρέψεις σε αυτή τη δεξαμενή των ψηφοφόρων που πάντα έχει περίπου ένα 5% του εκλογικού σώματος διαθέσιμο να ακούσει λόγους που κυμαίνονται από το «η γενιά της μεταπολίτευσης κατέστρεψε την Ελλάδα» μέχρι το «στη Χούντα κοιμόμασταν με τις πόρτες ξεκλείδωτες». Έτσι λοιπόν, εμφανιζόμενη ανήμερα της επετείου στο Open TV, ήταν διαβασμένη, είχε μαζί και κάτι φωτοτυπημένες φωτογραφίες που ανέμιζε και δαπάνησε λίγο από τον τηλεοπτικό της χρόνο στην αντι-πολυτεχνειακή ρητορική. Επενδύσεις είναι αυτά όμως και θα της επιστραφούν, αν όλα πάνε όπως περιμένει.

Καθώς τα χρόνια περνούν και το Πολυτεχνείο… παλιώνει θα είναι όλο και περισσότερο εκτεθειμένο σε διάφορους αναθεωρητικούς λόγους και στο έλεος πολιτικάντηδων που θέλουν να πλασαριστούν σε κάποιο ακροατήριο με όρους μάρκετινγκ. Από την άποψη αυτή τα «κλισέ» όπως οι σχολικοί εορτασμοί, η συμμετοχή στην πορεία και η επίσκεψη στο κτίριο της Πατησίων θα αποκτούν άλλη σημασία. Σε αυτόν τον «πόλεμο της μνήμης» που έχει ξεκινήσει δεν υπάρχει περιθώριο για «χαμένο νόημα του Πολυτεχνείου», όπως λέει κατά καιρούς η πικρή επωδός. Ή θα διασώσουμε το Πολυτεχνείο και τη σημασία του ή θα το αφήσουμε να ξεχαστεί και σχετικοποιηθεί από το πολιτικό σκηνικό που στρίβει όλο και περισσότερο προς την αυταρχικότητα.