Η πολιτική είναι αλλού (που θα έλεγε και ο Κούντερα)

Ένα θεωρητικός της πολιτικής επικοινωνίας του σήμερα θα ήταν πολύ ικανοποιηνμένος παο τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τα «χίλια της πρόσωπα», όπως αποτυπώθηκαν στην διάσημη φωτογραφία που συνόδευσε μια κομματική της εκδήλωση και, μέσω AI την έδειχνε σε πολλαπλές μεταμφιέσεις: γιατρό, αγρότισσα, λιμενικός, εργάτρια και λοιπά άλλα. «Όλοι μας είμαστε λίγο Ζωή» μοιάζει να λέει σε όλους λέξεων η κατασκευασμένη φωτογραφία. Το πρόβλημα της συγκεκριμένης εικόνας δεν είναι ότι μας κάνει να νιώθουμε ετεροντροπή- που μας κάνει- αλλά το ότι κάνει τη συζήτηση να εξαπλωθεί με όρους α-πολιτικούς και μετα-πολιτικούς.   

Κάπως έτσι συζητάμε για την άβολη εικόνα των «πολλαπλών Ζωών» και βοηθάμε την κ. Κωνσταντοπούλου να μένει στην επικαιρότητα πλασάροντας το πρόσωπο της ως αυθύπαρκτη πολιτική πρόταση. Γιατί στη σύγχρονη πολιτική δεν είναι και τόσο σημαντικό να έχεις ιδέες, αρκεί να έχεις μια περσόνα που να είναι συμπαγής και να φαίνεται στιβαρή και, κυρίως, αντισυστημική. Τα έχει αυτά η κ. Κωνσνταντοπούλου, αλλά δεν έχει κάτι άλλο- ή τουλάχιστον δεν ενδιαφέρεται να το πουλήσει σε κανέναν. Δεν φαίνεται να κάνει λάθος.  

Δεν είναι η πρώτη φορά που λειτουργεί έτσι. Στις προηγούμενες εκλογές, τα καμώματα της χειρονομίας με την καρδούλα και τα «σας αγαπώ» της χάρισαν τόσες ψήφους όσες δεν της είχαν χαρίσει οι μαχητικές ομιλίες και παρουσίες της στη Βουλή :Μια καρικατούρα που απομακρύνεται συνειδητά από συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις για να μην αποκλείσει κανέναν ψηφοφόρο. Μια διολίσθηση προς τα προσωποκοκεντρικά κόμματα με τους αναγνωρίσιμους  αρχηγούς να παίζουν ρόλους influencer, καταφεύγοντας σε αντίστοιχες πόζες και καμώματα που θα «γράφουν» στο μυαλό του ψηφοφόρου. Ως τι όμως; Έλα μου ντε. Μάλλον ως κάτι που δεν θα μπορεί να περιγραφεί με πολιτικούς όρους, αλλά με όρους μάρκετινγκ.

Εκεί είναι το ζουμί, φίλε αναγνώστη. Η πολιτική αλλάζει και γίνεται ακόμη περισσότερο υπόθεση ατόμων, παρά ιδεών· υπόθεση διαχείρισης παρά αντιμετώπισης           

Θα μου πεις τι να κάνει και η κ. Κωνστραντοπούλου; Είναι πολύ πιθανό η όλη συζήτηση για το επικείμενο κόμμα Τσίπρα, για το Κόμμα Καρυστιανού και η ανησυχία για το τι θα κάνει αυτό που αποκαλούμε (λίγο καταχρηστικά είναι η αλήθεια) κεντροαριστερά, να ανάγκασε την κ. Κωνσταντοπούλου να βγει προς άγραν εντυπωσιασμού και να δείξει ότι είναι εδώ. Έτσι, χωρίς πρόγραμμα, που έλεγε και η Μαρία Ρεζάν.

Σε όλους τους τομείς, όποιος δεν έχει να σκεφτεί την εικόνα του και μια (συζητήσιμη) αξιοπρέπεια έχει πλεονέκτημα. Το πλεονέκτημα του να μην νοιάζεται πια το τι γνώμη θα σχηματίσουν για αυτόν οι άνθρωποι σε προσωπικό επίπεδο. Έτσι βλέπουμε ταλαντου΄χους συνθέτες ας πούμε να θησαυρίζουν γράφοντας λαϊκοσκυλάδικα, έχοντας εγκαταλείψει την προσπάθεια να αναγνωριστούν μέσω τους ταλέντου τους. Δεν είναι εύκολη απόφαση αλλά έχει και τα καλά της.