Ό,τι λάμπει δεν είναι λαμέ

Στα μπουζούκια λοιπόν – εκεί επέλεξε η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ να χαιρετίσει τον ελληνικό πολιτισμό και να εκπέμψει το αντίστοιχο μήνυμα. Μπορεί να μην έχει και άδικο. Σε κάθε περίπτωση, έχει σημειολογικό ενδιαφέρον βέβαια ότι μετά από τόσους μήνες χωρίς εκπροσώπηση των ΗΠΑ σε ανώτερο διπλωματικό επίπεδο, έρχεται στη χώρα η κ. Γκιλφόιλ και ως πρώτη κίνηση πηγαίνει στον κ. Αργυρό.

Ίσως πάλι όλο αυτό να είναι απλώς άλλο ένα δείγμα ότι ζούμε την «εποχή των προσώπων», στην οποία οι συλλογικές πεποιθήσεις, αυτά που εκπροσωπείς δεν έχουν μεγάλη σημασία, αν μπορείς να σταθείς ως μεμονωμένη προσωπικότητα και να «κάνεις τη δουλειά», που λέει και ο θείος Σαμ. Ίσως η κ. Γκιλφόιλ να ήθελε να δείξει ότι δεν θα είναι μια συμβατική διπλωμάτης και ότι είναι αποφασισμένη να κάνει απευθείας ό,τι θέλει ο Πρόεδρος, του οποίου άλλωστε αποτέλεσε και εντελώς προσωπική επιλογή.

Τηρουμένων των αναλογιών και οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι πιθανόν να αισθάνονται περισσότερο άνετα με τη νέα πρέσβειρα και το χαλαρό της στυλ, παρά με κάποιον διπλωμάτη καριέρας με την αντίστοιχη ατζέντα. Πιθανότατα το ίδιο και ο επιχειρηματικός κόσμος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα Γκιλφόιλ, νιώθοντας ίσως ότι από εδώ και πέρα θα είναι πιο εύκολο να προσεγγιστεί ο αμερικανικός παράγοντας, χωρίς να μπαίνουν και οι ίδιοι σε… έξοδα.

Ακόμη όμως και αν το πρωτόκολλο δέχεται επιρροές νεοτερισμού, το παρελθόν της κ. Γκιλφόιλ δεν δείχνει άνθρωπο που παίρνει τα πράγματα αψήφιστα ή που διακρίνεται για την διαλλακτικότητά του. Ποιες άραγε είναι οι βουλές του Ντ. Τραμπ με δεδομένη και την καλή σχέση του με την τουρκική ηγεσία; Φαίνεται λογικό στη λίστα των θεμάτων που θέλει να προωθήσει η Ουάσιγκτον στην περιοχή να περιλαμβάνεται, εκτός από τα ελληνοτουρκικά, η εκμετάλλευση των ελληνικών ενεργειακών κοιτασμάτων, η κινεζική διείσδυση μέσω του Πειραιά, και φυσικά οι τυχόν δαπάνες για αμυντικό εξοπλισμό -με μια λέξη οι μπίζνες.

Έτσι, παρότι δεν το βλέπω, θεωρώ σίγουρο ότι πίσω από το λαμέ της εμφάνισης υπάρχουν οι προσδοκίες της αμερικανικής πλευράς. Καμουφλαρισμένες ίσως, αλλά κυνικές και αφτιασίδωτες- όπως ταιριάζει στα λαϊκά παιδιά.