Ο αγώνας Ρούτσι αγώνας των πολλών

Δεν ξέρω αν υπάρχει περίπτωση στις τοξικολογικές εξετάσεις εκταφιασμένης σωρού να ανιχνευτεί τοξικό υλικό ή κάποια χημική ουσία που ίσως υπήρχε στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Δεν ξέρω αν τελικά το «δεν έθαψα το παιδί μου, αλλά κάποιο άλλο» έχει πιθανότητες να αποδειχθεί αληθές ή όχι. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να προσπαθούν διάφοροι αρμόδιοι να πείσουν τον απεργό πείνας Ρούτσι ότι δεν θα βρεθεί τίποτα από μια τυχόν εκταφή.

Ξέρω όμως ότι το να υψώνεις ως φράχτη μπροστά σε έναν απελπισμένο πολίτη μια σειρά από διοικητικά και γραφειοκρατικά επιχειρήματα δεν είναι εικόνα ενός φιλικού και ανθρώπινου κράτους. Το να βρίσκει κλειστή την πόρτα της διοίκησης ένας άνθρωπος που διαμαρτύρεται (δικαίως) ότι πολλά από τα πράγματα που θα έπρεπε να έχει κάνει η δικαιοσύνη σε αυτή την υπόθεση έχουν γίνει πλημμελώς ή καθυστερημένα ή και εσφαλμένα, έχει ένα βαθμό ανηθικότητας, ανεξαρτήτως που το πόσο καλά τεκμηριωμένο είναι από νομικής άποψης το αίτημά του.

Το ζήτημα της εκταφής έχει ζητηθεί και από άλλους οικείους θυμάτων στη διάρκεια των δύο αυτών ετών και έχει απορριφθεί. Γιατί όμως; Πιθανότατα γιατί η διαδικασία της εκταφής είναι ανακατωσούρα για το κράτος και τις υπηρεσίες του, ή ίσως γιατί επικοινωνιακά η «παρουσία»των σκοτωμένων ανθρώπων στην επικαιρότητα θα βρικολάκιαζε στα αλήθεια ένα θέμα που η κυβέρνηση προσπαθεί σκληρά να το κάνει να ξεχαστεί-και αυτό αποδεικνύεται επτάψυχο.

Ίσως και το νόημα της ευρείας στήριξης του κόσμου προς τον Ρούτσι να είναι αυτό ακριβώς: τον στηρίζουμε βασικά γιατί δεν θέλουμε το έγκλημα να ξεχαστεί και η υπόθεση να κλείσει και λιγότερο γιατί ασπαζόμαστε ό,τι ισχυρίζεται.

Η υπόθεση Ρούτσι εξελίσσεται σε μια υπόθεση κράτους εναντίον πολιτών και αυτό για την κοινή γνώμη είναι πηγαίο και ειλικρινές, όσο και αν προσπαθούν οι εντολοδόχοι της κυβέρνησης να υποβαθμίσουν το θέμα πετώντας ανωνύμως λάσπη σε γονείς και οικείους θυμάτων. Αν η  κυβέρνηση δεν έχει να κερδίσει κάτι από την εμμονή της στην απόρριψη του αιτήματος, υπάρχουν λόγοι ηθικής τάξης, αλλά και… επικοινωνιακής αυτοσυντήρησης που της επιβάλουν να δώσει την σχετική άδεια μέσω των λειτουργών που ελέγχει (τι; Δεν ελέγχει;).

Αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να το κάνει.