Έδρα "Μ. Αλέξανδρος" γιατί πουλάει

Έρχεται ο Πρωθυπουργός, με το κύρος της ανώτατης πολιτειακής ηγεσίας της χώρας και χωροστατεί στην ίδρυση έδρας ιστορίας ειδικά για τον Μέγα Αλέξανδρο στο ΑΠΘ. Και ρωτώ εγώ: ποιο είναι το επιστημονικό όφελος από αυτή την αναζήτηση; Βέβαια ό,τι μαθαίνει ο άνθρωπος καλό είναι, αλλά τι νόημα έχει η προσωποκεντρική επιστημονική εστίαση; Γιατί ας πούμε δεν έγινε μια έδρα ελληνιστικών σπουδών, η οποία θα προήγαγε τη μελέτης της εποχής εκείνης, μέρος της οποίας υπήρξε και ο Μ. Αλέξανδρος;

Ρωτώ ρητορικά φυσικά, γιατί είμαι σε θέση να αντιληφθώ το γιατί. Και το γιατί έχει να κάνει με την πολιτική υφή μιας τέτοιας κίνησης, που μας παραπέμπει στα αλήστου μνήμης ρεζιλίκια με τις ανασκαφές στις Σέρρες και στον Τύμβο Καστά, όπου οι ιθύνοντες άφηναν να εννοηθεί ότι είμαστε κοντά στον τάφο του Μ. Αλέξανδρου- και ας λέγανε οι αρχαιολόγοι ότι λέτε μπούρδες. Το θέμα πουλούσε γιατί ο Αλέκος ήταν μάγκας και τους νίκησε όλους και στον Έλληνα (πάντα αλλά ιδίως διαρκούσης της κρίσης) αρέσει να σχετίζεται όσο γίνεται περισσότερο με μάγκες που ούλους τους νικούσανε. Οπαδικά δηλαδή.

Η πώληση του ίδιου προϊόντος είναι που πάλι ανακατεύει μια επιστήμη (αυτή τη φορά την Ιστορία) για να πιστωθεί η κυβέρνηση το πόσο απόγονοι του Μ. Αλέξανδρου μας αρέσει να νιώθουμε.       

Το πρόβλημα των κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα είναι ότι δεν έχουν χρηματοδοτήσεις, με αποτέλεσμα η απασχόληση στη μέση εκπαίδευση να είναι η μόνη πρακτικά οδός επαγγελματικής αποκατάστασης για όποιον επιθυμεί να σπουδάσει κάτι από κοινωνιολογία, Ιστορία, ανθρωπολογία, πολιτικές επιστήμες και τέτοια άλλα θεωρητικά.

Μοιάζει αυτονόητο ότι η κρατική στήριξη αυτών των επιστημονικών πεδίων θα εμποδίσει την πλήρη εξάλειψή τους υπέρ των «σπουδών της αγοράς». Δεν θα ήταν μια στήριξη που θα απέφερε άμεσα οφέλη. Θα ήταν όμως μια στήριξη που θα φρόντιζε την διάσωση της εν Ελλάδι ανθρωπιστικής σκέψης και θα κρατούσε ζωντανή την παρουσία της ελληνικότητας στο διεθνές στερέωμα αυτών των επιστημών (με έρευνα που θα ενέπλεκε πεδία ελληνικού ενδιαφέροντος, με την ανάδειξη ελλήνων επιστημόνων στα πεδία κλπ κλπ).

Εδώ όμως μας νοιάζει περισσότερο να κρατήσουμε ζωντανή την άρρηκτη κληρονομική συνέχειά μας με τους αρχαίους Μακεδόνες. Αυτή είναι η μακρόπνοη πολιτική όσων ασχολούνται με την ελληνική παιδεία: τα ηρωικά πολεμικά αφηγήματα και τα μεγαλεία της αριστείας.

Μια χαρά θα πάει η έδρα- θα είναι και από τις λίγες έδρες ιστορίας που θα συγκεντρώσει και χρηματοδοτήσεις. Αν μάλιστα της έβαζαν τίτλο «Έδρα μελέτης του γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν οι καλυτερότεροι» θα ήταν ακόμη πιο επιτυχημένη. Δεν είναι όλες οι «επιτυχίες» επιτυχία όμως.