Πώς είναι να είσαι 40άρης σήμερα στην Αθήνα;

Στα 40 σου, δεν είσαι πια παιδί, δεν έχεις γεράσει όμως κιόλας. Είσαι αυτός/ή που τρέχει για να προλάβει, που κουράζεται πιο εύκολα αλλά δεν θέλει να το παραδεχτεί, που έχει ευθύνη αλλά και επιθυμία.

Ζεις στην Αθήνα, μια πόλη που παντού κάτι συμβαίνει και σε κάθε αφορμή δίνει έναυσμα για έξοδο.

Είτε έχεις παιδιά είτε όχι, το πρόγραμμά σου είναι φορτωμένο. Αν είσαι γονιός, η μέρα ξεκινά με σχολεία, πρωινά ξυπνήματα, τρέξιμο στο σούπερ μάρκετ, επιστροφές στη δουλειά, δραστηριότητες.

Αν δεν είσαι, το φορτίο είναι διαφορετικό, πιο εσωτερικό, πιο σιωπηλό, αλλά εξίσου βαρύ. Η μοναξιά εμφανίζεται ξαφνικά, ειδικά τα απογεύματα, όταν οι φίλοι σου δεν μπορούν να βγουν ή δεν έχουν όρεξη να βγουν κι εσύ έχεις καταλήγεις να λιώνεις στον καναπέ, έχοντας πάνω από το κεφάλι σου ένα κάρο δουλειές που δεν τέλειωσαν.

Κι όμως, οι 40άρηδες της Αθήνας έχουν μέρη να πάνε. Και πού δεν πάνε, για την ακρίβεια. Συνήθως δεν θα μπουν σε μπαρ με πολύ φασαρία. Δεν θα περιμένουν στην ουρά για το κλαμπ. Τα καλοκαίρια, ψάχνουν το τραπεζάκι έξω, άντε με καμία πενία, και σίγουρα καλό φαγητό.

Και πού βγαίνουν; Θα αναρωτηθείς. Από το Αιγάλεω ως την Αργυρούπολη, η Αθήνα έχει δεκάδες μέρη για εκείνους. Και για εσένα.

Στο Αιγάλεω, θα βρεθούν σε κλασικά μεζεδοπωλεία με live μουσική, σε παρεϊστικο κλίμα. Ταβερνάκια σε αυλές, με ρεμπέτικα και φτηνό κρασί.  Ο Κεραμεικός, πάλι, κρατά ακόμα μια αίσθηση «παλιού κέντρου», με πιο εναλλακτικά μεζεδοποτεία, χώρους που συνδυάζουν κουζίνα και αστική κουλτούρα.

Οι 40άρηδες πάλι που ζούσαν ή έβγαιναν στα Εξάρχεια στα 20 τους, βρίσκουν εδώ μια ώριμη συνέχεια: τέχνη, ποτό, κουβέντα και επιλογές που πλέον ξεφεύγουν από τον εναλλακτικό χαρακτήρα της περιοχής, gentrification γαρ. Πιο πέρα, στον Βοτανικό, νέα μαγαζιά ανθίζουν δίπλα σε συνεργεία και παλιές μάντρες και γίνονται πόλος έλξης για παρέες.

Στο Παγκράτι, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σταθερό σημείο συνάντησης για όσους πέρασαν τα 35, ο 40άρης/α βρίσκει αυτό που χρειάζεται: μαγαζιά με ατμόσφαιρα, ινσταγκραμικές γωνιές, σωστό φαγητό, μπαράκια που κλείνουν νωρίς, αλλά και μερικά που ξενυχτάνε. Και φυσικά το Μετς: ένας απογευματινός περίπατος εκεί, με φόντο το Καλλιμάρμαρο αλλά και τα λίγα αλλά εκλεκτά στέκια της περιοχής σίγουρα έχει κάτι το ελκυστικό για εκείνους.

Πιο νότια, η Αργυρούπολη γίνεται επιλογή όσων έχουν αφήσει πίσω τους το κέντρο, οικογενειάρχες ή όσοι ψάχνουν μια πιο ήσυχη ζωή, με καλύτερη ποιότητα. Εδώ δεν βγαίνεις κάθε βράδυ, αλλά ξέρεις πού να πας τα Σάββατα. Οι γειτονιές του Νότου έχουν βρει τον τρόπο να ισορροπούν ανάμεσα στην suburban καθημερινότητα και στη διασκέδαση που κρατά χαμηλό προφίλ.

Σαράντα στην Αθήνα σημαίνει να ξέρεις πού θες να είσαι. Σημαίνει να φεύγεις από το κέντρο στις 23:00 και να λες «πω, άργησα πάλι», αλλά να έχεις περάσει καλά. Να βρίσκεις το νόημα στο να μη γίνονται όλα όπως επιτάσσουν οι κανόνες μιας σκληροτράχηλης εξόδου, το χανγκόβερ της επόμενης ελοχεύει και το ξέρεις. Άλλωστε, την κρεπούλα σου μπορείς να τη φας και πριν τις 12 για να στρώσει το στομάχι, δεν είναι κακό.

Σε μια πόλη που δεν σταματά να τρέχει, που το FOMO είναι πανταχού παρόν, οι σημερινοί 40άρηδες έχουν μάθει να την απολαμβάνουν στο περπατητό. Να κοιτούν γύρω τους και να συνειδητοποιούν πως δεν χρειάζονται υπερβολές για να περάσει κανείς καλά.

Λίγους ανθρώπους, καλό φαΐ, χαλαρή μουσική και – άντε στο τσακίρ κέφι – λίγο ξεφάντωμα για να νιώσουν και πάλι 30.