Πήγαμε στο νέο Anthes Restaurant κι έχουμε και λέμε

Το Anthes είναι η νέα ολόφρεσκη άφιξη της οδού Σκούφου, σε ένα τετράγωνο που αποτελεί ίσως το πλέον hot γαστρονομικό spot της πόλης (μιας και στα πέριξ του συνυπάρχουν το Birdman, το Spitjack, το Nolan, το Gaku, το So So So και πόσα ακόμη) κι έρχεται με μεγάλες φιλοδοξίες για να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην ολοένα και πιο ανθίζουσα «εστιατορική σκηνή» της πρωτεύουσας. Ο χώρος είναι πάρα πολύ όμορφος και έξτρα comfort, ιδανικός τόσο για after office gatherings όσο και για ανεπιτήδευτα χαλαρά γεύματα με το ταίρι ή την παρέα σου. Τα τρία επίπεδα του δημιουργούν μια casual αισθητική που σε μεταφέρει νοητά εκτός Αθήνας, ειδικά αν βρεις τραπεζάκι στην υπαίθρια αυτό σχέδια αυλή που αναλόγως ζέστης και καιρού ανοίγει η σκέπη της χαρίζοντάς μας μια ειδυλλιακή απεικόνιση του έναστρου αττικού ουρανού.

Αναπαυτικές καρέκλες, ευρύχωρα τραπέζια και αναρριχόμενες φυλλωσιές συνθέτουν ένα πολύ χαλαρωτικό σύμπαν ιδανικό για να στεγάσει το δείπνο σου με μια κάρτα μενού άκρως ενδιαφέρουσα που δεν φοβάται να δηλώσει ξεκάθαρα την αγάπη της για τη δημιουργική ελληνική κουζίνα. Δεν λείπουν –καλώς αν μας ρωτάς- φυσικά κι ευρηματικά twists που έχουν πατρίδα τους συνήθως την ιαπωνική κουζίνα σε μια σύγχρονη και fine dining εκδοχή ενός πολύ καλού mezze που είναι πολλά υποσχόμενη. Το μενού στο Anthes Restaurant υπογράφεται από τον executive chef Ιπποκράτη Αναγνωστέλη και μας παρουσιάστηκε βήμα, βήμα και πιάτο, πιάτο από τη head chef Κωνσταντίνα Παναγιωτοπούλου η οποία μας επιβεβαίωσε όσα προβλέψαμε δια της πρώτης επαφής με τον κατάλογο για με τη φιλοσοφία του εστιατορίου.

Αφού περιεργαστήκαμε με ανυπομονησία το μενού διαλέξαμε πρωτίστως τα κοκτέιλ μας τα οποία κι είχε επιμεληθεί ο Θάνος Τσεκούρας σε μια signature λίστα που επιβάλλεται να δοκιμάσεις πάραυτα. Το Berries Wine (9,5€) με ξηρό λευκό κρασί, berries, gingerbeer και Gancia Prosecco, το Wanderlust (12€) με τζιν, berries, ιβίσκο, ροδάκινο, βανίλια Μαδαγασκάρης και μανιτάρι και το Μidnight Sun (13€) με τεκίλα, mescal, πράσινο μήλο, παντζάρι, βασιλικό και κρασί Πόρτο ξεχώρισαν με την πρώτη κιόλας γουλιά δημιουργώντας μια χρωματική μα και εύγευστη πανδαισία.

Μετά τις απαραίτητες προπόσεις περάσαμε στα πιάτα του μενού που κατέφθασαν ένα προς ένα. Αρχικά η λαδένια (4€) ξύπνησε μνήμες σπιτικού λαδόψωμου κι ήρθε κι έδεσε με τον καπνιστό ταραμά (7€) με πράσο μαγειρεμένο σε ελαιόλαδο. Η παρουσίαση στα κοχυλωτά σχεδόν στιβαρά πιάτα ήταν εξαίσια όσο κι η γεύση τους.

Το σεβίτσε (17€) με λαβράκι κι ακτινίδιο έκρυψε μέσα του τη μυρωδιά που θα θέλαμε να έχει το καλοκαίρι μας. Οι λεπτές φέτες ψαριού είχαν μαριναριστεί τόσο όσο με ακτινίδιο, jalapenos και κρέμα αβοκάντο, όμως εκείνο που μας απογείωσε ήταν αδιαμφισβήτητα το ταρτάρ μόσχου (14€) με τεμπούρα φύλλο Σίσο και μαριναρισμένο γουασάμπι. Ιδανικά πικάντικο κι έξτρα παιχνιδιάρικο στον ουρανίσκο έκανε σίγουρα τη διαφορά. Τα μαριναρισμένα ντοματίνια (13€) με καπαρόφυλλα, ανθό αλατιού και θυμάρι ήταν η επιτομή της απλότητας που κάνει τη διαφορά με τρεις μαγικές κινήσεις. Ακολούθησε το χαλούμι τεμπούρα (14€) με ολλαντέζ yuzu και μέντα που ήταν έξτρα αφράτο κι ζωηρό γευστικά σε μια εξίσου πετυχημένη παρουσίαση.

Στη συνέχεια δοκιμάσαμε ένα από τα best seller του καταλόγου μια εξαιρετική παραλλαγή της πρασόπιτας που χώρεσε μέσα τις όλες εκείνες τις αξεπέραστες χωριάτικες συνταγές που μας μεγάλωσαν με ένα ιδιοφυές twist. To φύλλο πατάτας με την εξαιρετική τραγανότητά του την κρέμα παλαιωμένου Αρσενικού Νάξου και το αργομαγειρεμένο πράσο που κρατούσε γευστικά τους χυμούς του δίνοντας το έξτρα παραπάνω που ζητούσαμε από τη συνταγή.

Στο ίδιο εκτελεστικό μοτίβο κι ο «δικός τους μουσακάς» (16€) με καραμελωμένη μελιτζάνα, μαδημένο μοσχάρι και μπεσαμέλ κατσικίσιου τυριού σε ένα πιάτο που αν μπορούσαμε θα τρώγαμε κάθε Κυριακή. Οικείο, comfort, ισορροπημένο, πεντανόστιμο και με παλιές αθάνατες ελληνικές συνταγές ευλογημένο το μενού του Anthes είναι βέβαιο ότι θα αγγίξει εκείνες τις οικογενειακές ευαίσθητες χορδές που ακολουθούσαν το γευστικό ρεσιτάλ των κυριακάτικων τραπεζιών που μας σημάδεψαν. Η καλαμαράτα (28€) με μάγουλα Iberico αργομαγειρεμένα σε σόγια και πετιμέζι και κρέμα μετσοβόνε ήρθε να επιβεβαιώσει κι αυτή τα γραφόμενα μας σε ένα πιάτο που μύριζε τη μαμά και μας αγκάλιαζε σαν ζεστό χάδι έμπειρου σεφ. Το αρνί (28€) με σάλτσα μάραθου, ψητά χόρτα και κρέμα παλαιωμένου Αρσενικού Νάξου είχε ψηθεί σαν λουκούμι κι έκρυψε στην καψαλισμένη πετσούλα του όλη εκείνη τη μαστοριά που οφείλει να έχει κάθε σωστός ψήστης. Τα καραμελωμένα iberico short ribs (31€) με γλάσο σόγιας, χοιζίν και μια λεπτοκομμένη στα όρια του φιδέ πατάτα ήταν το τελευταίο treat που μας επιφύλασσε η head chef και είναι βέβαιο ότι θα ενθουσιάσει τους κρεατοφάγους που πρέπει να σπεύσουν στο εστιατόριο.

Τέλος στο επιδόρπιο κινηθήκαμε ελληνικά και πατροπαράδοτα με το Άρωμα Ελλάδας με μαστίχα κι εσπεριδοειδή (12€) να κλείνει με τον ιδανικό τρόπο ένα εξαιρετικό γεύμα, φέρνοντας τους πολύτιμους καρπούς της θερινής σοδειάς στο πιάτο μας.