Θέλει αρετή και τόλμη το δίκιο

Δεν θέλω να κρύψω πώς κάτι φωτογραφίες (σαν και αυτή που φαίνεται πιο πάνω) οι οποίες  ανέβηκαν από βασικό στέλεχος του Ρουβίκωνα στα social media με ανησύχησαν.

Το υλικό προέρχεται από μια περιήγηση που πραγματοποίησαν μέλη (;) του Ρουβίκωνα σε Πλάκα, Θησείο και Μοναστηράκι το απόγευμα της Παρασκευής. Το φωτογραφικό υλικό που αναρτήθηκε συνοδευόταν μάλιστα από ένα μικρό οργισμένο κείμενο που επιχειρούσε να εξηγήσει την πρωτοβουλία:

«Οι Παλαιστινιακές βόλτες ξεκίνησαν

Αυτήν την φορά και για κάποιο περίεργο λόγο κανένας τουρίστας συγκεκριμένης χώρας δεν έφτυσε ή έβρισε ή έκανε χειρονομίες σε άτομο που είχε την Παλαιστινιακή σημαία.
Είχαμε πει πως θα διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας να κυκλοφορούμε στην πόλη μας με την σημαία της Παλαιστίνης χωρίς να μας ενοχλεί κανείς.
Οι δρόμοι της Αθήνας ανήκουν στους αλληλέγγυους του Παλαιστινιακού λαού και όχι στους δολοφόνους που έρχονται εδώ να χαλαρώσουν.

ΑΡΚΕΤΑ»

Μολονότι το κείμενο που συνόδευε τις φωτογραφίες ήθελε να φαίνεται καθησυχαστικό ως προς τις προθέσεις των εικονιζόμενων υπάρχει σε αυτή την ανάρτηση και στο ίδιο το γεγονός της… ένστολης περιπόλου- μια ποσότητα βίας που δεν κρύβεται (δεν είμαι καν σίγουρος ότι θέλει κάποιος να την κρύψει).

Για το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να ζήσει με ειρήνη και για την αδικία που του γίνεται εδώ και δεκαετίες από την παγκόσμια κοινότητα με ενορχηστρωτή τις ΗΠΑ δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία. Με δυο λόγια το να συμπαθείς τους Παλαιστίνιους μου φαίνεται σωστό και δίκαιο.

Το να περιφέρεσαι όμως ως ομάδα με στολές και να εκπέμπεις τσαμπουκά στυλ συμμορίας που υπονοεί ότι θα μπορούσε και να καρπαζώσει όποιον διαφωνεί, μού φαίνεται ότι περνά το όριο του «σωστού και του δίκαιου». Μου θυμίζει δε την άλλη ιστορία, εκείνη της πορείας του ΚΚΕ από την οποία βγήκε κάποιος και βανδάλισε την εβραϊκή συναγωγή στα Ιωάννινα.

Ο τρόπος που διεκδικούμε το δίκαιο -ακόμη και για λογαριασμό των αδυνάτων αυτού του κόσμου- δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτος και να διασπείρει φόβο σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί μας.

Ο πάγος είναι λεπτός και για έναν ακόμη λόγο όμως: η κατηγορία του αντισημιτισμού ελλοχεύει σε όποιον ασκήσει έντονη κριτική στα εγκλήματα του Ισραήλ. Ανιστορική, απλαισίωτη και εν πολλοίς λαϊκίστικη η κατηγορία του αντισημιτισμού είναι έτοιμη να κολλήσει πάνω σε όποιον δεν κοιμάται και ξυπνάει με τις τύψεις για το τι υπέστησαν οι εβραίοι από το χιτλερικό καθεστώς. Οι Ρουβίκωνες, όπως και οι εξ αριστερών ακτιβιστές υπέρ του παλαιστινιακού, δεν είναι αντισημίτες και δεν έχουν λόγο να είναι. Δεν τους έκανε κάτι η «φυλή» των εβραίων – όση σημασία μπορεί να έχει αυτή η ομαδοποίηση· πιθανότατα τους πνίγει το δίκιο.

Θέλει όμως λίγη προσοχή για να μην το πνίξουν αυτοί.