Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνεις σχέση;

Το ξέρουμε πως οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες και ότι δεν έχει ενδιάμεσο: Όσοι δεν ξέρουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, και όσοι πετάνε πάνω τους κι αυτές των υπολοίπων. Το πώς κινείται ο κόσμος του dating, όπως και η κουλτούρα των τελευταίων χρόνων έχουν γείρει την πλάστιγγα προς την δεύτερη κατηγορία. Επειδή ναι, οι millennials με τον απύθμενο αυτοσαρκασμό τους μπορεί να έκαναν την αρχή, οι μικρότερες γενιές όμως έπιασαν την σκυτάλη με εντελώς διαφορετικούς τρόπους, όσο κι αν θέλουν να πιστεύουν ότι αποστασιοποιούνται συμπεριφορικά.

Το αποτέλεσμα είναι ένας χάρτης με single άτομα που δημιουργούν κυψέλες (συνήθως στην Κυψέλη) αλληλοραντεβουδιάσματος, με προοπτικές... μικρές. Μήπως έχουμε απλά ξινίσει όλοι; Μήπως η πολλή ψυχοθεραπεία μας έκανε να ανακαλύψουμε υπερβολικά τον εαυτό μας και να επιστρέψουμε πίσω στα δώδεκα που φτιάχναμε λίστες με τα ιδανικά (και μη διαπραγματεύσιμα) συστατικά του ιδανικού συντρόφου;

Ρε, δεν νομίζουμε. Νομίζουμε ότι απλά η φάση είναι μίζερη παντού, κι αυτό μας έχει κάνει κάπως, πώς να το πούμε. Ξενέρωτους.

Και ναι, το ξέρουμε, εσύ τώρα που διαβάζεις μπορεί να θυμώνεις και να λες «Δεν είμαι ξενέρωτος». Ωραία, μπράβο. Βγάλε κι έναν μέσο όρο ξενερωσιάς των φίλων σου. Αν μας πεις κι εδώ «Ούτε οι φίλοι μου είναι ξενέρωτοι», θα σου πούμε «Γιατί κλίκαρες αυτό το κείμενο ως Έλληνας που ζει στο εξωτερικό;». Όπως και να ‘χει, τώρα είσαι εδώ, άρα ας το αναλύσουμε.

Θεωρία 1: Βαριόμαστε πολύ

Βαριόμαστε να βγούμε από το σπίτι μας. Ίσως να μεγαλώσαμε πολύ ξαφνικά μέσα στην πανδημία (αν νόμιζες ότι η πανδημία έχει σταματήσει να αναφέρεται ως αιτία κοινωνικών φαινομένων, εμείς νομίζουμε πως ξύνουμε ακόμα την επιφάνεια) και συνειδητοποιήσαμε ότι ο χρόνος μας είναι υπερβολικά πολύτιμος για να τον ρισκάρουμε σε ένα δυνητικά κακό ραντεβού. Το πρόβλημα είναι ότι όλη η φάση με τα ραντεβού είναι να ρισκάρεις, οπότε αν προσπαθήσεις να ρισκάρεις εκ του ασφαλούς... λογικό δεν είναι να ξενερώσεις; Ακόμα κι αν το κάνεις για λόγους αυτοσυντήρησης.

Θεωρία 2: Το τι είναι «κακό ραντεβού» έχει αλλάξει

Και δεν θα πούμε ότι κείμενα όπως αυτό δεν έχουν βάλει το χεράκι τους. Κάποιες φορές για το καλύτερο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις για πολύ χειρότερο. Επειδή, ναι, αν το καλοσκεφτείς, αν έχεις περάσει ένα διάστημα να είσαι single από ένα μέχρι τρία χρόνια και επιλέγεις να καταναλώνεις αποκλειστικά περιεχόμενο και κείμενα που σχολιάζουν και προειδοποιούν για τις τοξικές πλευρές μιας σχέσης... μάλλον τα μάτια σου θα γίνουν χίλια δεκατέσσερα και δεν θα μείνει χώρος στο σώμα σου για τίποτα άλλο.

Θεωρία 3: Η θεωρία του νεκρού ίντερνετ

Κι αν η θεωρία του νεκρού ίντερνετ λέει ότι το ίντερνετ δεν έχει πλέον ανθρώπους, μόνο bots που δημοσιεύουν ό,τι ναι ‘ναι, για άσκοπα κλικς, εμείς θα το πάμε σε άλλη κατεύθυνση. Υπάρχουν άνθρωποι στο ίντερνετ, απλά είναι υπερβολικά απασχολημένοι με το brainrot της επιλογής τους για να μιλήσουν με κόσμο. Και αν το brainrot της επιλογής σου είναι το SFW «Instagram comedy» των αγαπημένων σου μοντέλων του OnlyFans, πάμε στην...

Θεωρία 4: Τα πρότυπα εμφάνισης γενικά είναι άνω-κάτω

Αν περάσεις δέκα λεπτά στο Instagram και πιστέψεις αυτά που δεις, θα νομίζεις ότι ο κόσμος χωρίζεται σε δυο διαφορετικές κατηγορίες από αυτές που αναφέραμε πριν: Τα μοντέλα εσωρούχων και τα προϊόντα αιμομιξίας. Και αν δεν είσαι το πρώτο, αλλά δεν πιστεύεις ότι είσαι και το δεύτερο, τότε τα πράγματα γίνονται περίεργα και υπαρξιακά. Που, ούτως ή άλλως το dating ήταν ένας υπαρξιακός εφιάλτης. Τώρα όμως δεν περιλαμβάνει εσένα και τον άμεσο κύκλο σου για να συγκρίνεις τοξικά τον εαυτό σου με άλλους. Έχεις, ας πούμε, τον Γιάννη ή την Ελένη, που είναι μέσα Ιουλίου και βρίσκονται ήδη στις τρίτες διακοπές τους. Άντε τώρα εσύ να νιώσεις σαν άτομο που μετράει εκεί έξω αφού το έχεις δει αυτό 9 το πρωί ιδρωμένος στο Α7 στην Κηφισίας, στριμωγμένος με άλλους διακόσιους ανθρώπους. Και ο πιο ψύχραιμος να είσαι, θα σε φάει λίγο μέσα σου.