Ο Θεός να τους κόβει κρέας και να σου δίνει μέρες, υπουργέ μου!

Δεν είναι ότι δεν το ξέραμε ότι θα αρχίσει να γίνεται. Η εκλογή Τραμπ με την αντιμεταναστευτική και την «πρώτα η πάρτη μας» ατζέντα θα έκανε αρκετούς να ξεσαλώσουν και να βρουν ευκαιρία να κλείσουν το δεξί τους μάτι στα κατάλληλα ακροατήρια που -για να μην κρυβόμαστε- είναι και τα πιο ευάριθμα.

Ο νέος υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου (;) ξεκίνησε μια επικοινωνιακή καμπάνια που σκοπεύει να ικανοποιήσει τα πιο συντηρητικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Αφενός εισήγαγε το νομοσχέδιο που παγώνει το άσυλο για κάποιους μήνες και αφετέρου έθεσε το ζήτημα του πόσο και τι τρώνε οι μετανάστες στις δομές φιλοξενίας- χαρίζοντας μας ένα μνημείο μικρότητας εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας.

Κάπως έτσι, και με τις ευλογίες της Ευρώπης, το σύγχρονο ελληνικό κράτος πάγωσε τη δυνατότητα οποιουδήποτε ανθρώπου βασανιζόταν και κινδύνευε, να βρει στη δημοκρατία μας  καταφύγιο μέχρι να βάλει σε μια τάξη τη ζωή του. Στις εποχές του τραμπισμού και της ιςλαμοφοβίας αυτός ο στοιχειώδης ανθρωπισμός μάλλον θεωρείται πολυτέλεια, όπως θεώρησε η πλειοψηφία του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Και έρχομαι στην…. πολιτική συζήτηση του αν και κατά πόσον οι άνθρωποι που φιλοξενούνται στις δομές μπορούν και πρέπει να τρώνε τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα κρέας, πόσες πρέπει να τρώνε ψάρι και πόσες όσπρια. Ε όχι και να μας περνούν οι χαραμοφάηδες για κορόιδα και να μας τρώνε το φαΐ!. Το φαί ημών των ευρωπαίων βεβαίως βεβαίως για το μεγαλύτερο ποσοστό της χρηματοδότησης της φιλοξενίας προέρχεται από ευρωπαϊκά κονδύλια.

Είναι κονδύλια παρόμοια με εκείνα που παίρναμε κατά την προηγούμενη προσφυγική κρίση μέσω ΜΚΟ και πάμπολλων άλλων οδών, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είχε ξεκάθαρα ωφελήσει περισσότερο την χειμαζόμενη από τη χρεωκοπία ελληνική κοινωνία, παρά τους σύρους πρόσφυγες που κατέφταναν στα νησιά απέναντι από την Τουρκία. Αλλά ποιος τα θυμάται μωρέ αυτά; Το θέμα είναι να μην αλλοιωθεί ο πολιτισμός μας και να έρχονται εδώ οι τουρίστες να ακριβαίνουν τη ζωή μας. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.

Όσο το ψάχνουμε, προτείνω οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες να τρώνε μόνο κάτι πρόχειρο- ας πούμε τοστάκια. Έτσι δεν θα είμαστε «ξενοδοχείο» που λέει ο κ. Πλεύρης και θα μπορέσει και αυτός να πάρει τα εύσημα από ένα κοινό που τον αγαπάει… κατά κύρη.