Σιγά την ανατροπή

Τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών έδωσαν νέα τροφή για πολιτικές σκέψεις καθώς εκλήφθησαν ως σηματοδοτούντα αλλαγές. Οι της αριστεράς και της κεντροαριστεράς έσπευσαν να πανηγυρίσουν με μισο-ιδεολογική χαρά μια σειρά αποτελεσμάτων που δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο.

Δεν έχουν δηλαδή πολιτικές προεκτάσεις οι ήττες Μπακογιάννη, Αγοραστού και Ζέρβα στη Θεσσαλονίκη; Φυσικά και έχουν. Απλώς δεν απηχούν πολιτικές-ιδεολογικές προθέσεις των ψηφοφόρων. Δηλαδή σαφώς είναι πολιτικό το θέμα της κακοδιαχείρισης των κονδυλίων για αντιπλημμυρικά έργα στη Θεσσαλία, όπως πολιτικό είναι το θέμα των παλινδρομήσεων με τα έργα στον Δήμο της Αθήνας.

Έχουν όμως να κάνουν με τα πρόσωπα και όχι τόσο με τις παρατάξεις στις οποίες αυτά εντάσσονται. Με άλλα λόγια το κλισέ που θέλει τις αυτοδιοικητικές εκλογές ζήτημα προσώπων και όχι κομμάτων δεν ανατράπηκε, όσο και αν οι αντίπαλοι της Νέας Δημοκρατίας θα ήθελαν να το δουν έτσι, μετά από την πρόσφατη επιβεβαίωση της κυριαρχίας Μητσοτάκη- ο οποίος, αν έχει κάποιο πρόβλημα το έχει στο εσωτερικό του κόμματος, όπου η οικογένεια ποτέ δεν είχε ευρεία αποδοχή.

Είναι ούτως ή άλλως αφελές να θεωρεί κανείς ότι τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, και ενώ έχουν μεσολαβήσει διακοπές και καλοκαίρι το εκλογικό σώμα ένιωσε ή θέλησε να δείξει κάποια αλλαγή προτίμησης. Πολύ περισσότερο όταν η νεοεκλεγείσα ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι καν εντός συνόρων για τις εκλογές και στέλνει τηλε-μήνυμα από τις ΗΠΑ. Αλήθεια, δεν θα μπορούσε να αναχωρήσει την Δευτέρα μετά τον δεύτερο γύρο της διαδικασίας;

Νέο φαουλάκι για τον Κασσελάκη και μάλιστα την ώρα που το εσωτερικό του Σύριζα παραμένει καζάνι που βράζει. Ας ευχηθούμε στους φίλους συριζαίους να είναι και αυτό σε εκείνα που «θα μάθει σε δυο μήνες».

Στο μεταξύ στη συνείδηση του κόσμου το ΠΑΣΟΚ παίρνει κεφάλι ως η δεύτερη τη τάξει παράταξη, μια που όσο το εσωτερικό του Σύριζα είναι κερματισμένο, πιο πολύ στη… συμπόνοια των πολιτών, παρά στην  εμπιστοσύνη τους μπορεί να προσβλέπει. Δεν το λες και σενάριο κυβερνησιμότητας.

Το ξεκίνημα της δεύτερης τετραετίας Μητσοτάκη είναι κακό. Θεωρώ πως η πτώση της δημοφιλίας αυτής της κυβέρνησης (ή εν πάση περιπτώσει της εντός ολίγου ανασχηματισμένης) θα είναι γεωμετρική και θα έρθει με ταχείς ρυθμούς, δύσκολα δε θα ολοκληρώσει την τετραετία.

Αυτό δεν σημαίνει πως αυτή η ώρα έχει σημάνει. Ας πανηγυρίσουν λοιπόν όσοι έχουν δήμαρχο που πιστεύουν ότι μπορεί να βοηθήσει τον τόπο τους και ας κάνουν οικονομία στα πολιτικά συμπεράσματα.