Ποιος θα αδράξει την ευκαιρία;

Η πιθανότητα το τραπεζικό σύστημα και η ελληνική οικονομία να μπουν στην καθοδική περιδίνηση που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008- 2009 πρέπει να φέρνει ανατριχίλα σε κάθε σώφρονα άνθρωπο που ζει σε αυτή τη χώρα.

Η κατάρρευση των δύο αμερικανικών τραπεζών και οι τριγμοί στον κολοσσό της ελβετικής Credit Suisse αναζωπύρωσαν τους πανταχόθεν φόβους. Βέβαια σήμερα δεν έχουμε έναν Κώστα Καραμανλή για να μας διαβεβαιώσει ότι «η χώρα είναι θωρακισμένη», ώστε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Άλλωστε, όπως έκανε σαφές ο υπουργός Ανάπτυξης πρόσφατα, ας μην περιμένουμε να ακούμε από την κυβέρνηση αλήθειες, αλλά μόνο τα προβλεπόμενα ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή αναταραχή. =============

Αν τελικά συμβεί το τραπεζικό σύστημα να χρειαστεί ξανά στήριξη από την ελληνική οικονομία, όπως κατά την διάρκεια της ελληνικής κρίσης, ο καπιταλισμός θα υποστεί σημαντικό πλήγμα στην συνείδηση πολλών ψηφοφόρων στη χώρα μας. Τα, ούτως ή άλλως, αντιπαθή ιδρύματα έρχονται στην δημοσιότητα συχνά πυκνά μέσα από τις απαιτήσεις τους για ζητήματα όπως η επαναφορά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και γενικώς η αυστηροποίηση των διατάξεων που προβλέπονται για όσους δεν καταβάλουν τα εκ τραπεζικού δανείου οφειλόμενα.

Μια επανάληψη κρατικής ενίσχυσης πολλών δισεκατομμυρίων θα επιβάρυνε αναμφισβήτητα την κυβέρνηση που θα την αποφάσιζε. Θα την «αποφάσιζε» όμως, στα αλήθεια ή μήπως αυτό θα αποτελούσε μια πράξη επιβεβλημένη από το οικονομικό σύστημα στο οποίο ανήκουμε και από την ανάγκη διατήρησής του; Θα μπορούσε κάποιος να κάνει αλλιώς, αν αυτό το αλλιώς σημαίνει αλλαγή του τρόπου ζωής μας και απώλεια του ευρωπαϊκού κεκτημένου;

Καθώς βλέπω τις τελευταίες ημέρες πολλές θυμωμένες αναφορές στα social media για τις τράπεζες και για την αστάθειά τους. αυτό που θέλω να πω είναι ότι η λειτουργία των τραπεζών, ακόμη και η προβληματική λειτουργία τους είναι μέρη του οικονομικού συστήματος που επιλέγουμε (σχεδόν όλοι μας) τασσόμενοι αναφανδόν υπέρ της συμμετοχής της χώρας στην οικογένεια της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα.

Άρα, ας αλλάξουμε πολιτική ρότα ή- πιο εύκολα- ας οπλιστούμε με υπομονή, γιατί και τώρα να μην γίνει, η επόμενη κρίση δεν θα είναι μακριά. Θυμήσου: έτσι δημιουργούνται οι ευκαιρίες.