Γουστάρεις "ελπίδα", ψηφοφόρε;

Αναρωτιόμουν τι πονάει περισσότερο έναν λαό: το ότι τον υποχρεώνεις να δουλεύει περισσότερο για περισσότερα χρόνια ή το ότι του δίνεις την αίσθηση πως θα έπρεπε να νιώθει άσχημα που δεν το έκανε μόνος του όλον αυτόν τον καιρό;

Κάπως έτσι, με έναν από τους πιο δημοφιλείς υπουργούς της Κυβέρνησης που καλλιεργεί με συνέπεια το φιλολαϊκό του προφίλ οι κατακτήσεις της τελευταίας τεσσαρακονταετίας πάνε περίπατο και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ τοποθετεί στο ψηλότερο σημείο της Βουλής το ευρωπαϊκό λάβαρο του δυτικού πολιτισμού.

Του ίδιου πολιτισμού που μεταπολεμικά μας ανάγκασε να γίνουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο καταναλωτές- εμείς και οι γυναίκες μας. Έτσι, τώρα, πριν ξεκινήσουμε την τεκνοποίηση φροντίζουμε να έχουμε εξασφαλίσει οικονομική επιφάνεια που θα έφτανε να θρέψει οκτώ και εννέα παιδιά, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουμε να κάνουμε περισσότερα από ένα ή δύο και να καταλήγουμε στη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού και στη γήρανση του πληθυσμού.

Και παρεπόμενα στην αύξηση των ορίων ηλικίας.

Με τον τρόπο αυτό αγαπητέ Έλληνα, ενώ προσπαθείς να εξασφαλίσεις στο παιδί σου καλύτερη ζωή, αυτό που θα καταφέρεις είναι να το κάνεις να δουλεύει καμιά δεκαριά χρονάκια παραπάνω.

Αλλά τότε θα έχει και αυτό δικά του παιδιά και εγγόνια και δεν θα το νοιάζει το πώς περνά το ίδιο, αλλά το να περνούν καλά τα παιδιά και τα εγγόνια του.

Όπως κάποτε σε ένοιαζε και εσένα.

Και νόμισες ότι το 2009 έπρεπε να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ.