Θα πονάω όσο μεγαλώνω;
Είναι ο πόνος… αναπόσπαστο κομμάτι του γήρατος; Από τι εξαρτάται αν θα πονάμε και πώς μπορούμε να προλάβουμε τα χειρότερα; Ο ειδικός απαντά.
του Νικόλα Γεωργιακώδη
«Όσο μεγαλώνεις θα πονάς». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει αυτή τη φράση είτε από άτομα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος, είτε από διάφορους «ειδικούς» στον τομέα της υγείας.
Και ευλόγως από ένα σημείο και μετά αναρωτιόμαστε και ανησυχούμε: «Όντως θα πονάω όσο μεγαλώνω;». Η απάντηση είναι απλή: Όχι απαραίτητα. Είναι τα γηρατειά μία… πάθηση που θα μας φέρει ένα σωρό δεινά και ταλαιπωρίες; Μάλλον όχι.
«Τα γηρατειά δεν είναι νόσος, είναι η φυσική εξέλιξη του ανθρώπου ο οποίος από την ώρα που γεννιέται "γερνά". Ο πόνος είναι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ένας συναγερμός που μας ειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά όταν κάτι μας έχει βλάψει - ατύχημα, χτύπημα κλπ. Συνεπώς το ένα δε συνδέεται με το άλλο εξ' ορισμού», αναφέρει ο κ. Κώστας Σακελλαρίου, Φυσικοθεραπευτής ΡΤ-ΟΜΤ, εξειδικευμένος στο Manual Therapy.
«Είναι φυσικό όσο μεγαλώνουμε οι ιστοί του σώματός μας να χάνουν τις αρχικές ιδιότητες που έχουν να αντέχουν φορτία, να παράγουν και να απορροφούν δυνάμεις και γενικά να προσαρμόζονται με ταχύτητα στις διάφορες αλλαγές και ερεθίσματα από το περιβάλλον», αναφέρει ο ίδιος
«Όμως ένα ηλικιωμένο άτομο δεν κάνει δραστηριότητες ίδιας έντασης και απαιτήσεων με αυτές ενός νεώτερου. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει, υπό φυσιολογικές συνθήκες μια ισορροπία», προσθέτει.
Είναι χαρακτηριστικό, πως διάφορες έρευνες που έχουν γίνει αποσυνδέουν τη γήρανση και τη συχνότητα εμφάνισης πόνου. Έρευνα του Εθνικού κέντρου στατιστικής για την υγεία στην Αμερική το 2006, έδειξε ότι το 29% των ενηλίκων μεταξύ 45 και 64 ετών είχαν πόνο που κράτησε πάνω από 24 ώρες ένα μήνα πριν την έρευνα, ενώ το ποσοστό εμφάνισης πόνου στις ηλικίες άνω των 65 ετών ήταν 21% . Μια μετανάλυση που συνέκρινε τις διαφορές στην αντίληψη του πόνου, έδειξε ότι η ηλικία με μεγαλύτερη συχνότητα χρόνιου πόνου ήταν τα 65, αλλά η συχνότητα αυτή έπεφτε σε ηλικίες άνω των 85 ετών.
Για ποιον λόγο λοιπόν ακούμε διάφορους ανθρώπους γύρω μας, μιας κάποιας ηλικίας, να παραπονιούνται συχνά για πόνους στο σώμα;
Σύμφωνα με τον κ. Σακελλαρίου, πιθανά αίτια που συμβάλουν στην εμφάνιση πόνου είναι η κατάθλιψη, τα ατυχήματα και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, τα αίτια είναι περισσότερα από ένα κάθε φορά, επομένως μιλάμε για έναν «συνδυασμό» παραγόντων οι οποίοι προκαλούν πόνο στις μεγαλύτερες ηλικίες. Πώς μπορούμε να προλάβουμε, λοιπόν, τα χειρότερα;
«Για να μειώσουμε τις πιθανότητες πόνου το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε την καθιστική ζωή και τους παράγοντες που αυξάνουν το άγχος. Εάν σε κάποια στιγμή πονέσουμε, καλό είναι να επισκεφτούμε το γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή, ώστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα», επισημαίνει ο κ. Σακελλαρίου και προσθέτει:
«Ο πόνος δεν είναι φυσικό επακόλουθο της γήρανσης και μάλιστα είτε βελτιώνεται, είτε σταθεροποιείται με τα χρόνια. Καλό είναι να προσπαθούμε να μη δεχόμαστε ότι θα πονάμε μεγαλώνοντας, αλλά να προσπαθούμε να διατηρούμαστε όσο πιο δραστήριοι γίνεται. Η γήρανση δεν είναι αρρώστια, μας βάζει κάποια όρια όμως που αν τα σεβόμαστε μπορούμε να είμαστε και δραστήριοι και παραγωγικοί».
«Όσο μεγαλώνεις θα πονάς». Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει αυτή τη φράση είτε από άτομα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος, είτε από διάφορους «ειδικούς» στον τομέα της υγείας.
Και ευλόγως από ένα σημείο και μετά αναρωτιόμαστε και ανησυχούμε: «Όντως θα πονάω όσο μεγαλώνω;». Η απάντηση είναι απλή: Όχι απαραίτητα. Είναι τα γηρατειά μία… πάθηση που θα μας φέρει ένα σωρό δεινά και ταλαιπωρίες; Μάλλον όχι.
«Τα γηρατειά δεν είναι νόσος, είναι η φυσική εξέλιξη του ανθρώπου ο οποίος από την ώρα που γεννιέται "γερνά". Ο πόνος είναι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ένας συναγερμός που μας ειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά όταν κάτι μας έχει βλάψει - ατύχημα, χτύπημα κλπ. Συνεπώς το ένα δε συνδέεται με το άλλο εξ' ορισμού», αναφέρει ο κ. Κώστας Σακελλαρίου, Φυσικοθεραπευτής ΡΤ-ΟΜΤ, εξειδικευμένος στο Manual Therapy. «Είναι φυσικό όσο μεγαλώνουμε οι ιστοί του σώματός μας να χάνουν τις αρχικές ιδιότητες που έχουν να αντέχουν φορτία, να παράγουν και να απορροφούν δυνάμεις και γενικά να προσαρμόζονται με ταχύτητα στις διάφορες αλλαγές και ερεθίσματα από το περιβάλλον», αναφέρει ο ίδιος
«Όμως ένα ηλικιωμένο άτομο δεν κάνει δραστηριότητες ίδιας έντασης και απαιτήσεων με αυτές ενός νεώτερου. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει, υπό φυσιολογικές συνθήκες μια ισορροπία», προσθέτει.
Είναι χαρακτηριστικό, πως διάφορες έρευνες που έχουν γίνει αποσυνδέουν τη γήρανση και τη συχνότητα εμφάνισης πόνου. Έρευνα του Εθνικού κέντρου στατιστικής για την υγεία στην Αμερική το 2006, έδειξε ότι το 29% των ενηλίκων μεταξύ 45 και 64 ετών είχαν πόνο που κράτησε πάνω από 24 ώρες ένα μήνα πριν την έρευνα, ενώ το ποσοστό εμφάνισης πόνου στις ηλικίες άνω των 65 ετών ήταν 21% . Μια μετανάλυση που συνέκρινε τις διαφορές στην αντίληψη του πόνου, έδειξε ότι η ηλικία με μεγαλύτερη συχνότητα χρόνιου πόνου ήταν τα 65, αλλά η συχνότητα αυτή έπεφτε σε ηλικίες άνω των 85 ετών.
Για ποιον λόγο λοιπόν ακούμε διάφορους ανθρώπους γύρω μας, μιας κάποιας ηλικίας, να παραπονιούνται συχνά για πόνους στο σώμα;
Σύμφωνα με τον κ. Σακελλαρίου, πιθανά αίτια που συμβάλουν στην εμφάνιση πόνου είναι η κατάθλιψη, τα ατυχήματα και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, τα αίτια είναι περισσότερα από ένα κάθε φορά, επομένως μιλάμε για έναν «συνδυασμό» παραγόντων οι οποίοι προκαλούν πόνο στις μεγαλύτερες ηλικίες. Πώς μπορούμε να προλάβουμε, λοιπόν, τα χειρότερα;«Για να μειώσουμε τις πιθανότητες πόνου το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε την καθιστική ζωή και τους παράγοντες που αυξάνουν το άγχος. Εάν σε κάποια στιγμή πονέσουμε, καλό είναι να επισκεφτούμε το γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή, ώστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα», επισημαίνει ο κ. Σακελλαρίου και προσθέτει:
«Ο πόνος δεν είναι φυσικό επακόλουθο της γήρανσης και μάλιστα είτε βελτιώνεται, είτε σταθεροποιείται με τα χρόνια. Καλό είναι να προσπαθούμε να μη δεχόμαστε ότι θα πονάμε μεγαλώνοντας, αλλά να προσπαθούμε να διατηρούμαστε όσο πιο δραστήριοι γίνεται. Η γήρανση δεν είναι αρρώστια, μας βάζει κάποια όρια όμως που αν τα σεβόμαστε μπορούμε να είμαστε και δραστήριοι και παραγωγικοί».
