Πριν διαβάσω τις Κυριακάτικες εφημερίδες "ξεφορτώνομαι" (κλασικά) τα ενοχλητικά ένθετα διαφημιστικά που όλες περιέχουν. Έτσι ξεκίνησα να κάνω και σήμερα, αλλά κοντοστάθηκα όταν το μάτι μου έπεσε σε φυλλάδιο με προσφορές μεγάλου εκπτωτικού σούπερ μάρκετ, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονταν και 2 προσφορές σε κρασιά. Είδα λοιπόν ότι επρόκειτο για μία λευκή και μία ερυθρή ετικέτα - και οι δύο με την ένδειξη "Μακεδονικός Τοπικός Οίνος" - που προσφέρονται αυτή την εβδομάδα με έκπτωση 32% - έτσι, από την αρχική τιμή των €2,19 θα πωλούνται προς €1,49 η φιάλη!
Ακούω πολύ κόσμο συχνά να παραπονιέται για τις τιμές των Ελληνικών κρασιών, και κάτι φαινόμενα σαν κι αυτό που σας περιέγραψα παραπάνω στρεβλώνουν την πραγματικότητα ακόμα περισσότερο. Το ύψος της μέσης τιμής του Ελληνικού κρασιού αιτιολογείται εύκολα και βάσει του κόστους παραγωγής, κτήσης γης, κλπ, αλλά και σε σχέση με την ποιότητά του. Εγώ όμως δεν θέλω να ξεκινήσουμε αυτή την κουβέντα τώρα. Επειδή όμως εξοργίζομαι όταν βλέπω κρασιά να πωλούνται σε "σκοτωμένες" τιμές, δίπλα σε τρόφιμα και άλλα καταναλωτικά αγαθά τα οποία - λόγω της απροσδιόριστης προέλευσης και ποιότητάς τους - είναι πάμφθηνα, δράττομαι της ευκαιρίας να σας μιλήσω για το κόστος παραγωγής του κρασιού.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: το βασικό κόστος ενός μέσου κρασιού είναι - κατ' ελάχιστον - ένα ευρώ. Αυτό καλύπτει τη φιάλη, το φελλό, την ετικέτα και το καψύλι. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι για κάθε φιάλη απαιτούνται κοντά στα 2 κιλά σταφύλι, το οποίο κοστίζει κάπου ανάμεσα στα 70 λεπτά και το ένα ευρώ ανά κιλό, τότε αμέσως-αμέσως έχουμε φτάσει στα 2 ευρώ και σαράντα λεπτά μίνιμουμ. Αυτά για λευκό ή φρέσκο κρασί. Γιατί αν πρόκειται για ερυθρό κρασί που ωριμάζει σε βαρέλι πρέπει να υπολογίσουμε και το (διόλου ευκαταφρόνητο) κόστος ενός Γαλλικού δρύινου βαρελιού, το οποίο θα επιβαρύνει το κρασί μας (αφού κάνουμε τους απαραίτητους επιμερισμούς στις φιάλες που θα περάσουν από αυτό σε 3 διαδοχικές χρήσεις) κατά 40 λεπτά ακόμα, κι έτσι φτάνουμε αισίως στα 2 ευρώ και 80 λεπτά. Και βέβαια στο κόστος αυτό δεν έχουμε συμπεριλάβει ούτε τα πάγια κόστη λειτουργίας του οινοποιείου, ούτε εργατικά, ούτε μεταφορικά, ούτε φόρους και λοιπές επιβαρύνσεις, και πάει λέγοντας. Εκεί είναι πλέον δύσκολο να κάνουμε κάποιον υπολογισμό, αλλά μπορούμε να φανταστούμε ότι η επιβάρυνση στο κόστος ανά φιάλη θα είναι σημαντική.
Ξέρω ότι κάποιος που μπαίνει σε αυτό το blog και με παρακολουθεί συστηματικά δύσκολα θα επέλεγε ένα κρασί από εκπτωτικό σούπερ μάρκετ λόγω της χαμηλής του τιμής και μόνο. Πολύς κόσμος, ωστόσο, δεν έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει λεπτομέρειες και είναι ανθρώπινο να παρασύρεται από τόσο φθηνές τιμές, ειδικά όταν βλέπει σε τέτοιου είδους προσφορές ακόμα και κρασιά από γνωστές ζώνες ΟΠΑΠ του Ελληνικού αμπελώνα (ναι, και τέτοια έχουν δει τα μάτια μας...)! Είναι λοιπόν καθήκον ημών των υπολοίπων να τους εξηγήσουμε απλά ποιο είναι το απολύτως μίνιμουμ κόστος μίας μέσης φιάλης κρασιού, έτσι ώστε να σκεφτούν πολύ σοβαρά τι επιπέδου ποιότητας μπορεί να είναι το εξευτελιστικά φτηνό κρασί που ένα εκπτωτικό πολυκατάστημα τους προτείνει (και από το οποίο σίγουρα θα έχει και κέρδος!)...
Για μένα αυτού του είδους οι προσφορές κάνουν τεράστια ζημιά, καθώς επηρεάζουν αρνητικά την καταναλωτική αντίληψη ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων απέναντι στο Ελληνικό κρασί, αλλά και στο κρασί γενικότερα. Και αυτή είναι μία "πολυτέλεια" που δεν την έχουμε εδώ στην Ελλάδα, και ειδικά στις μέρες που ζούμε...
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω άλλο ένα λόγο να πετάξω τα ενοχλητικά ένθετα διαφημιστικά αυτού του είδους. Πάω μια βόλτα μέχρι τον κάδο της ανακύκλωσης, λοιπόν, και επιστρέφω στην αγαπημένη απόλαυση της ανάγνωσης του Κυριακάτικου τύπου...
Ακούω πολύ κόσμο συχνά να παραπονιέται για τις τιμές των Ελληνικών κρασιών, και κάτι φαινόμενα σαν κι αυτό που σας περιέγραψα παραπάνω στρεβλώνουν την πραγματικότητα ακόμα περισσότερο. Το ύψος της μέσης τιμής του Ελληνικού κρασιού αιτιολογείται εύκολα και βάσει του κόστους παραγωγής, κτήσης γης, κλπ, αλλά και σε σχέση με την ποιότητά του. Εγώ όμως δεν θέλω να ξεκινήσουμε αυτή την κουβέντα τώρα. Επειδή όμως εξοργίζομαι όταν βλέπω κρασιά να πωλούνται σε "σκοτωμένες" τιμές, δίπλα σε τρόφιμα και άλλα καταναλωτικά αγαθά τα οποία - λόγω της απροσδιόριστης προέλευσης και ποιότητάς τους - είναι πάμφθηνα, δράττομαι της ευκαιρίας να σας μιλήσω για το κόστος παραγωγής του κρασιού.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: το βασικό κόστος ενός μέσου κρασιού είναι - κατ' ελάχιστον - ένα ευρώ. Αυτό καλύπτει τη φιάλη, το φελλό, την ετικέτα και το καψύλι. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι για κάθε φιάλη απαιτούνται κοντά στα 2 κιλά σταφύλι, το οποίο κοστίζει κάπου ανάμεσα στα 70 λεπτά και το ένα ευρώ ανά κιλό, τότε αμέσως-αμέσως έχουμε φτάσει στα 2 ευρώ και σαράντα λεπτά μίνιμουμ. Αυτά για λευκό ή φρέσκο κρασί. Γιατί αν πρόκειται για ερυθρό κρασί που ωριμάζει σε βαρέλι πρέπει να υπολογίσουμε και το (διόλου ευκαταφρόνητο) κόστος ενός Γαλλικού δρύινου βαρελιού, το οποίο θα επιβαρύνει το κρασί μας (αφού κάνουμε τους απαραίτητους επιμερισμούς στις φιάλες που θα περάσουν από αυτό σε 3 διαδοχικές χρήσεις) κατά 40 λεπτά ακόμα, κι έτσι φτάνουμε αισίως στα 2 ευρώ και 80 λεπτά. Και βέβαια στο κόστος αυτό δεν έχουμε συμπεριλάβει ούτε τα πάγια κόστη λειτουργίας του οινοποιείου, ούτε εργατικά, ούτε μεταφορικά, ούτε φόρους και λοιπές επιβαρύνσεις, και πάει λέγοντας. Εκεί είναι πλέον δύσκολο να κάνουμε κάποιον υπολογισμό, αλλά μπορούμε να φανταστούμε ότι η επιβάρυνση στο κόστος ανά φιάλη θα είναι σημαντική.
Ξέρω ότι κάποιος που μπαίνει σε αυτό το blog και με παρακολουθεί συστηματικά δύσκολα θα επέλεγε ένα κρασί από εκπτωτικό σούπερ μάρκετ λόγω της χαμηλής του τιμής και μόνο. Πολύς κόσμος, ωστόσο, δεν έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει λεπτομέρειες και είναι ανθρώπινο να παρασύρεται από τόσο φθηνές τιμές, ειδικά όταν βλέπει σε τέτοιου είδους προσφορές ακόμα και κρασιά από γνωστές ζώνες ΟΠΑΠ του Ελληνικού αμπελώνα (ναι, και τέτοια έχουν δει τα μάτια μας...)! Είναι λοιπόν καθήκον ημών των υπολοίπων να τους εξηγήσουμε απλά ποιο είναι το απολύτως μίνιμουμ κόστος μίας μέσης φιάλης κρασιού, έτσι ώστε να σκεφτούν πολύ σοβαρά τι επιπέδου ποιότητας μπορεί να είναι το εξευτελιστικά φτηνό κρασί που ένα εκπτωτικό πολυκατάστημα τους προτείνει (και από το οποίο σίγουρα θα έχει και κέρδος!)...
Για μένα αυτού του είδους οι προσφορές κάνουν τεράστια ζημιά, καθώς επηρεάζουν αρνητικά την καταναλωτική αντίληψη ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων απέναντι στο Ελληνικό κρασί, αλλά και στο κρασί γενικότερα. Και αυτή είναι μία "πολυτέλεια" που δεν την έχουμε εδώ στην Ελλάδα, και ειδικά στις μέρες που ζούμε...
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω άλλο ένα λόγο να πετάξω τα ενοχλητικά ένθετα διαφημιστικά αυτού του είδους. Πάω μια βόλτα μέχρι τον κάδο της ανακύκλωσης, λοιπόν, και επιστρέφω στην αγαπημένη απόλαυση της ανάγνωσης του Κυριακάτικου τύπου...
