Ο μήνας ΕΙΧΕ εννιά (παλιά)
Στα άδυτα της στρατιωτικής γραφειοκρατίας ίσως κρύβονται οιωνοί για νέες περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Ή μήπως κάνω λάθος;
γράφει ο Χρ. Δ. Γλύστρας
Όλοι ηξεύρουν τι κάνει ο διάολος όταν δεν έχει δουλειά, όμως μόνον οι παλιοί θυμούνται τι κάνει ο Εβραίος (που για τους χριστεπώνυμους παλιούς Έλληνες ήταν κάτι παρεμφερές με τον πρώτο, αφού απεκαλείτο «αλάδωτος» «αντίχριστος», «σταυρωτής», «τσιφούτης») σε ανάλογη περίπτωση. «Δουλειά δεν έχει ο Οβριός, σκαλίζει το κιτάπι», λέει λοιπόν η παροιμία, και εννοεί ότι όταν (του Εβραίου, τώρα) ο μπεζαχτάς πέφτει, ψάχνει ποιος του χρωστάει.
Υπό αυτήν την έννοια θεώμενος τα πράγματα, τείνω να θεωρήσω ότι ο Τζιμάκος ο Πανούσης μπορεί να έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως ο Πρωθυπουργός εσωτερικού και αξάδερφος του Νταλάρα, «είναι Οβριός ονομαζόμενος Σαραγκούσης, που ελληνοποίεισε το όνομά του». Κι’ αυτό, γιατί ο κ. Ραγκούσης, επιφορτισμένος με την επίβλεψη της Δημόσιας Διοίκησης, βρήκε τρόπο να οικονομήσει 750 εκατομμύρια ευρώ. Σε πρώτη φάση, γιατί μετά έρχονται κι άλλα περισσότερα, που όλα μαζί, θα επιτρέψουν στον κ. Παπακωσταντίνου να αποδείξει πως ο Πρωθυπουργός μας ορθώς βραβεύτηκε για την γενναιότητα να λέγει την αλήθεια.
Τον Οκτώβριο έχει τοποθετήσει στα πλάνα της η κυβέρνηση τις ρυθμίσεις που μελετά για να γίνει πράξη το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Ακριτομυθίες, που συνηθίσαμε να λέμε «διαρροές» και που σκοπό έχουν να προλειάνουν το έδαφος- ή έστω να σφυγμομετρηθεί η κοινή γνώμη ώστε να διερευνηθεί τι θα μπορούσε να γίνει δεκτό από κάθε νέο παλούκι / μέτρο - αναφέρουν ότι επί τη ευκαιρία, θα γίνουν περικοπές σε πλείστα όσα επιδόματα ειδικών κατηγοριών ούτως ώστε να εξισωθούν οι μισθοί προς τα κάτω.
Στο ίδιο πνεύμα προφανώς ακούστηκε πρόσφατα ότι κάποιοι στρατιωτικοί, των οποίων η ηγεσία είναι υποχρεωμένη να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη ως προς τα μισθολογικά, αφού το λογιστικό του Στρατού υπάγεται απευθείας στον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, ενημερώθηκαν ότι εκκολάπτονται ρυθμίσεις που θα καταργούν το καθεστώς της προκαταβολικής τους μισθοδοσίας. Και λέω «ακούστηκε», πονηρεμένε αναγνώστη, γιατί ανήκω και εγώ στον εσμό όσων δεν πιστεύουν ότι προεκλογικά υπάρχει «καθήκον αληθείας»- ή αν υπάρχει κοιμάται κάτω από το πάπλωμα της πολιτικής σκοπιμότητας.
Υποψιασμένοι οι στρατιωτικοί αυτοί φέρονται να απόρησαν γιατί αυτή η διάκριση έναντι των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων. Έλαβαν την απάντηση πως και για τους τελευταίους θα ισχύσει το ίδιο, μόνον που αυτούς, κανείς δεν έχει υποχρέωση να τους ενημερώσει προκαταβολικά, καθώς η στέρηση ενός μισθού θα φέρει αναστάτωση, με μοιραία κατάληξη τις κινητοποιήσεις, τις στάσεις και τις απεργίες. Πληροφορίες διακινούμενες… αναρμοδίως και συνδικαλιστικώς θέλουν τμηματάρχες και διευθυντές στα οικονομικά υπουργεία να έχουν ασαφή ενημέρωση, που τους επιτρέπει να εκφράζουν απλώς «φόβους».
Μιλάμε για περίπου πεντακόσιες χιλιάδες μόνιμους δημόσιους υπάλληλους, μαζί με στρατιωτικούς και εκπαιδευτικούς, η μισθοδοσία των οποίων- με μέσο μισθό 1.500 ευρώ- φτάνει τα 750 εκατομμύρια.
Στις αρχές της ίδρυσης του ελληνικού κράτους, τότε που οι ορεσίβιοι νεόκοποι πολιτευτές, καλούσαν όσους συμπατριώτες τους γνώριζαν γραφή και ανάγνωση να καταλάβουν μία θέση στο δημιουργούμενο Δημόσιο, είχε θεσμοθετηθεί η καταβολή ενός μισθού «άμα τω διορισμώ», ως ένα είδος βοηθήματος για την καινούργια ζωή που θα άρχιζαν μακριά από τον τόπο τους και την οικογένειά τους. Με τον μισθό αυτό, έραβαν μια φορεσιά σε φραγκοράφτη εις αντικατάσταση του ντρίλινου παντελονιού και του σουρτούκου με τα οποία είχαν κατέβει από το χωριό, νοίκιαζαν μια κάμαρη και πλήρωναν το φαγητό τους στο μαγειρειό.
Όταν τέλειωνε ο πρώτος μήνας έπαιρναν, έναντι, έναν δεύτερο, για τον μήνα που άρχιζε και μετά την δημοσιονομική πολιτική που χάραξε ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1880, η ημερομηνία πληρωμής των δημοσίων υπαλλήλων ήταν η 9η κάθε μηνός εξ ου και το περίφημο «για αυτόν ο μήνας έχει εννιά»- που σήμαινε, αυτός ξέρει πως θα πληρωθεί και μάλιστα προκαταβολικά. Πολύ αργότερα και για λόγους προστασίας των δημοσίων υπαλλήλων από τον πληθωρισμό, οι πληρωμές έγιναν ανά δεκαπενθήμερο, καθεστώς που ισχύει μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι στην πλειονότητά του ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει μια φορά το μήνα τα δεδουλευμένα.
Έτσι, όταν με το καλό περάσουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ολοκληρωθεί η διαβούλευση για το ενιαίο μισθολόγιο, η κυβέρνηση θα έχει τη χαρά να ανακοινώσει ότι δια λόγους δικαιοσύνης, ισοτιμίας και απλούστευσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πληρώνονται όπως όλοι τα δεδουλευμένα, μία φορά το μήνα. Μόνο που με το κόλπο αυτό, αντί για 12, θα έχει καταβάλει 11 μισθούς για ολόκληρο το 2010.
Αμέσως θα προκύψει ένα θέμα ανισότητας μεταξύ των τιμίως εργαζομένων και αυτών των μίζερων (=άθλιων) σφετεριστών γερόντων που λυμαίνονται τα συνταξιοδοτικά ταμεία, επιμένοντας να γαντζώνονται στη ζωή αρνούμενοι να τελευτήσουν τον βίον έως και μετά τα ογδοήκοντα χρόνια τους. Το ξέρετε, πως αυτοί, ανεξάρτητα από το αν προέρχονται από τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, παίρνουν προκαταβολικά τη σύνταξή τους;
Και, μήπως ξέρετε ότι οι καημένοι οι κληρονόμοι τους πρέπει να επιστρέψουν στον συνταξιοδοτικό φορέα την... αδίκως καταβληθείσα σύνταξη του Οκτωβρίου (π.χ.), αν τύχει και πεθάνουν, σήμερα, ας πούμε, έστω κι αν ο παλιόγερος την ξεκοκάλισε πληρώνοντας το νοίκι, τα βερεσέδια του, ή οποιεσδήποτε καταναλωτικές συνήθειες που όλοι τους, επιμένουν να διατηρούν- Θεέ μου σχώραμε!
Ως εδώ, κύριοι… Τώρα θα δούμε, αν είναι αλήθεια αυτά που βγαίνετε και λέτε στις κάμερες κάθε τρεις και πέντε, «δεν βγαίνουμε», «δεν φτάνουν», «δεν πάει άλλο» και κάθε είδους συναφείς τερατολογίες. Τώρα που θα περάσετε έναν μήνα χωρίς τα 800, τα 700, τα 600, έστω τα 420 ευρώ που σαβουρώνετε. Γιατί, αν είναι όπως τα λέτε, οι μισοί από εσάς – και πόσοι να’ στε, μαζί με τους συνταξιούχους των «ρετιρέ συντάξεων», Ένα; Ενάμιση εκατομμύριο;- δεν θα δούνε τον καινούργιο χρόνο, αφού μέχρι τότε θα πάψετε να πληρώνεστε. Αλλά θα αποδειχθεί ότι η θνησιμότης των γερόντων, θα παραμείνει στα συνηθισμένα επίπεδα.
Το ίδιο βέβαια θα συμβεί και στον τομέα των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων και των προστατευομένων, δήθεν λιμοκτονούντων, μελών τους. Και θα αποδειχθεί περιτράνως, ότι ο εκλεκτός των Τροϊκανών περιοδεύων Πρωθυπουργός μας, έλεγε την πάσα αλήθεια όταν πριν ένα χρόνο, που μόλις τον γιορτάσαμε, ισχυριζόταν πως «λεφτά υπάρχουν». Είναι αυτά τα λεφτά που έβγαλαν κάτω απ’ το στρώμα μισθωτοί και συνταξιούχοι όταν, όπως ο άνθρωπος του μόχθου που συνάντησε στο δρόμο ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου, πρόσφεραν για την πατρίδα και τον μισθό τους.
Είναι και για αυτήν την αλήθεια που στις 5 Οκτωβρίου οι Γερμανοί βράβευσαν ουσιαστικά τον ελληνικό λαό, όπως είπε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας. Γιατί το είχαν καταλάβει.
Δεν ήταν τυχαίο. Νομίζω…
Όλοι ηξεύρουν τι κάνει ο διάολος όταν δεν έχει δουλειά, όμως μόνον οι παλιοί θυμούνται τι κάνει ο Εβραίος (που για τους χριστεπώνυμους παλιούς Έλληνες ήταν κάτι παρεμφερές με τον πρώτο, αφού απεκαλείτο «αλάδωτος» «αντίχριστος», «σταυρωτής», «τσιφούτης») σε ανάλογη περίπτωση. «Δουλειά δεν έχει ο Οβριός, σκαλίζει το κιτάπι», λέει λοιπόν η παροιμία, και εννοεί ότι όταν (του Εβραίου, τώρα) ο μπεζαχτάς πέφτει, ψάχνει ποιος του χρωστάει.
Υπό αυτήν την έννοια θεώμενος τα πράγματα, τείνω να θεωρήσω ότι ο Τζιμάκος ο Πανούσης μπορεί να έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως ο Πρωθυπουργός εσωτερικού και αξάδερφος του Νταλάρα, «είναι Οβριός ονομαζόμενος Σαραγκούσης, που ελληνοποίεισε το όνομά του». Κι’ αυτό, γιατί ο κ. Ραγκούσης, επιφορτισμένος με την επίβλεψη της Δημόσιας Διοίκησης, βρήκε τρόπο να οικονομήσει 750 εκατομμύρια ευρώ. Σε πρώτη φάση, γιατί μετά έρχονται κι άλλα περισσότερα, που όλα μαζί, θα επιτρέψουν στον κ. Παπακωσταντίνου να αποδείξει πως ο Πρωθυπουργός μας ορθώς βραβεύτηκε για την γενναιότητα να λέγει την αλήθεια.
Τον Οκτώβριο έχει τοποθετήσει στα πλάνα της η κυβέρνηση τις ρυθμίσεις που μελετά για να γίνει πράξη το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Ακριτομυθίες, που συνηθίσαμε να λέμε «διαρροές» και που σκοπό έχουν να προλειάνουν το έδαφος- ή έστω να σφυγμομετρηθεί η κοινή γνώμη ώστε να διερευνηθεί τι θα μπορούσε να γίνει δεκτό από κάθε νέο παλούκι / μέτρο - αναφέρουν ότι επί τη ευκαιρία, θα γίνουν περικοπές σε πλείστα όσα επιδόματα ειδικών κατηγοριών ούτως ώστε να εξισωθούν οι μισθοί προς τα κάτω.
Στο ίδιο πνεύμα προφανώς ακούστηκε πρόσφατα ότι κάποιοι στρατιωτικοί, των οποίων η ηγεσία είναι υποχρεωμένη να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη ως προς τα μισθολογικά, αφού το λογιστικό του Στρατού υπάγεται απευθείας στον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, ενημερώθηκαν ότι εκκολάπτονται ρυθμίσεις που θα καταργούν το καθεστώς της προκαταβολικής τους μισθοδοσίας. Και λέω «ακούστηκε», πονηρεμένε αναγνώστη, γιατί ανήκω και εγώ στον εσμό όσων δεν πιστεύουν ότι προεκλογικά υπάρχει «καθήκον αληθείας»- ή αν υπάρχει κοιμάται κάτω από το πάπλωμα της πολιτικής σκοπιμότητας.
Υποψιασμένοι οι στρατιωτικοί αυτοί φέρονται να απόρησαν γιατί αυτή η διάκριση έναντι των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων. Έλαβαν την απάντηση πως και για τους τελευταίους θα ισχύσει το ίδιο, μόνον που αυτούς, κανείς δεν έχει υποχρέωση να τους ενημερώσει προκαταβολικά, καθώς η στέρηση ενός μισθού θα φέρει αναστάτωση, με μοιραία κατάληξη τις κινητοποιήσεις, τις στάσεις και τις απεργίες. Πληροφορίες διακινούμενες… αναρμοδίως και συνδικαλιστικώς θέλουν τμηματάρχες και διευθυντές στα οικονομικά υπουργεία να έχουν ασαφή ενημέρωση, που τους επιτρέπει να εκφράζουν απλώς «φόβους».
Μιλάμε για περίπου πεντακόσιες χιλιάδες μόνιμους δημόσιους υπάλληλους, μαζί με στρατιωτικούς και εκπαιδευτικούς, η μισθοδοσία των οποίων- με μέσο μισθό 1.500 ευρώ- φτάνει τα 750 εκατομμύρια.
Στις αρχές της ίδρυσης του ελληνικού κράτους, τότε που οι ορεσίβιοι νεόκοποι πολιτευτές, καλούσαν όσους συμπατριώτες τους γνώριζαν γραφή και ανάγνωση να καταλάβουν μία θέση στο δημιουργούμενο Δημόσιο, είχε θεσμοθετηθεί η καταβολή ενός μισθού «άμα τω διορισμώ», ως ένα είδος βοηθήματος για την καινούργια ζωή που θα άρχιζαν μακριά από τον τόπο τους και την οικογένειά τους. Με τον μισθό αυτό, έραβαν μια φορεσιά σε φραγκοράφτη εις αντικατάσταση του ντρίλινου παντελονιού και του σουρτούκου με τα οποία είχαν κατέβει από το χωριό, νοίκιαζαν μια κάμαρη και πλήρωναν το φαγητό τους στο μαγειρειό.
Όταν τέλειωνε ο πρώτος μήνας έπαιρναν, έναντι, έναν δεύτερο, για τον μήνα που άρχιζε και μετά την δημοσιονομική πολιτική που χάραξε ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1880, η ημερομηνία πληρωμής των δημοσίων υπαλλήλων ήταν η 9η κάθε μηνός εξ ου και το περίφημο «για αυτόν ο μήνας έχει εννιά»- που σήμαινε, αυτός ξέρει πως θα πληρωθεί και μάλιστα προκαταβολικά. Πολύ αργότερα και για λόγους προστασίας των δημοσίων υπαλλήλων από τον πληθωρισμό, οι πληρωμές έγιναν ανά δεκαπενθήμερο, καθεστώς που ισχύει μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι στην πλειονότητά του ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει μια φορά το μήνα τα δεδουλευμένα.
Έτσι, όταν με το καλό περάσουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ολοκληρωθεί η διαβούλευση για το ενιαίο μισθολόγιο, η κυβέρνηση θα έχει τη χαρά να ανακοινώσει ότι δια λόγους δικαιοσύνης, ισοτιμίας και απλούστευσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πληρώνονται όπως όλοι τα δεδουλευμένα, μία φορά το μήνα. Μόνο που με το κόλπο αυτό, αντί για 12, θα έχει καταβάλει 11 μισθούς για ολόκληρο το 2010.
Αμέσως θα προκύψει ένα θέμα ανισότητας μεταξύ των τιμίως εργαζομένων και αυτών των μίζερων (=άθλιων) σφετεριστών γερόντων που λυμαίνονται τα συνταξιοδοτικά ταμεία, επιμένοντας να γαντζώνονται στη ζωή αρνούμενοι να τελευτήσουν τον βίον έως και μετά τα ογδοήκοντα χρόνια τους. Το ξέρετε, πως αυτοί, ανεξάρτητα από το αν προέρχονται από τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, παίρνουν προκαταβολικά τη σύνταξή τους;
Και, μήπως ξέρετε ότι οι καημένοι οι κληρονόμοι τους πρέπει να επιστρέψουν στον συνταξιοδοτικό φορέα την... αδίκως καταβληθείσα σύνταξη του Οκτωβρίου (π.χ.), αν τύχει και πεθάνουν, σήμερα, ας πούμε, έστω κι αν ο παλιόγερος την ξεκοκάλισε πληρώνοντας το νοίκι, τα βερεσέδια του, ή οποιεσδήποτε καταναλωτικές συνήθειες που όλοι τους, επιμένουν να διατηρούν- Θεέ μου σχώραμε!
Ως εδώ, κύριοι… Τώρα θα δούμε, αν είναι αλήθεια αυτά που βγαίνετε και λέτε στις κάμερες κάθε τρεις και πέντε, «δεν βγαίνουμε», «δεν φτάνουν», «δεν πάει άλλο» και κάθε είδους συναφείς τερατολογίες. Τώρα που θα περάσετε έναν μήνα χωρίς τα 800, τα 700, τα 600, έστω τα 420 ευρώ που σαβουρώνετε. Γιατί, αν είναι όπως τα λέτε, οι μισοί από εσάς – και πόσοι να’ στε, μαζί με τους συνταξιούχους των «ρετιρέ συντάξεων», Ένα; Ενάμιση εκατομμύριο;- δεν θα δούνε τον καινούργιο χρόνο, αφού μέχρι τότε θα πάψετε να πληρώνεστε. Αλλά θα αποδειχθεί ότι η θνησιμότης των γερόντων, θα παραμείνει στα συνηθισμένα επίπεδα.
Το ίδιο βέβαια θα συμβεί και στον τομέα των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων και των προστατευομένων, δήθεν λιμοκτονούντων, μελών τους. Και θα αποδειχθεί περιτράνως, ότι ο εκλεκτός των Τροϊκανών περιοδεύων Πρωθυπουργός μας, έλεγε την πάσα αλήθεια όταν πριν ένα χρόνο, που μόλις τον γιορτάσαμε, ισχυριζόταν πως «λεφτά υπάρχουν». Είναι αυτά τα λεφτά που έβγαλαν κάτω απ’ το στρώμα μισθωτοί και συνταξιούχοι όταν, όπως ο άνθρωπος του μόχθου που συνάντησε στο δρόμο ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου, πρόσφεραν για την πατρίδα και τον μισθό τους.
Είναι και για αυτήν την αλήθεια που στις 5 Οκτωβρίου οι Γερμανοί βράβευσαν ουσιαστικά τον ελληνικό λαό, όπως είπε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας. Γιατί το είχαν καταλάβει.
Δεν ήταν τυχαίο. Νομίζω…
θα αποδειχθεί περιτράνως, ότι ο εκλεκτός των Τροϊκανών περιοδεύων Πρωθυπουργός μας, έλεγε την πάσα αλήθεια όταν πριν ένα χρόνο, που μόλις τον γιορτάσαμε, ισχυριζόταν πως «λεφτά υπάρχουν».
