Ράμματα για καμμένες γούνες
Η κριτική δεν έχει λόγο να περιμένει για "κατάλληλες στιγμές", όταν γίνεται χαμός, όπως δεν έχει λόγο και να ευτελίζεται σε σοσιαλμιντιακά αστειάκια.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Δεν ανήκω σε αυτούς που λένε ότι «άλλη η ώρα της κριτικής και άλλη η ώρα των πράξεων». Το ότι ένας μηχανισμός (πρέπει να) κάνει τη δουλειά του, δεν εμποδίζει τους υπόλοιπους να αξιολογούν αν την κάνει καλά ή όχι. Άρα, αν για την Κυβέρνηση η ώρα της κατανομής ευθυνών δεν έχει έρθει ακόμη- που λέει και ο Πρωθυπουργός- δεν ισχύει το ίδιο για εμάς τους υπόλοιπους, που έχουμε μεγαλύτερες προσδοκίες από την διακυβέρνηση μιας ευρωπαϊκής χώρας εν έτει 2021.
Όπως έλεγα και με αφορμή το Μάτι, δεν είναι στην αρμοδιότητα των πολιτών να απαντήσουν στο ερώτημα των ιθυνόντων «και δηλαδή τι άλλο να κάναμε;». Όταν είσαι διοίκηση οφείλεις να έχεις αποτελέσματα, και, αν δεν τα έχεις, οφείλεις να αναλαμβάνεις την ευθύνη. Σε αντίθεση με την απώλεια 102 ζωών στο Μάτι, οι υλικές καταστροφές φαίνεται πιο δύσκολο να ειπωθεί σε ποιο βαθμό στοιχειοθετούν «ευθύνη». Δεν είναι όμως.
Δεν χρειάζεται εξήγηση γιατί ο πολίτης έχει απόλυτο δικαίωμα να αξιώνει από την πολιτεία την προστασία της περιουσίας του. Δεν χρειάζεται να αναφερόμαστε «στους κόπους μιας ζωής» ή στην ιδιότητα του ιδιοκτήτη ως «βιοπαλαιστή». Η περιουσία όπως και η ζωή προστατεύονται από το Σύνταγμα και αυτή η κυβέρνηση φαίνεται να το γνωρίζει καλά- αν τουλάχιστον κρίνουμε από την ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων στην οποία έχει προχωρήσει. Το «τουλάχιστον δεν είχαμε νεκρούς» δεν είναι κάτι που μπορείς να ισχυριστείς ως διοίκηση, μια που, πέραν του φαιδρού της αυτοεπιβράβευσης, θα σήμαινε ότι κάνεις διάκριση στις συνταγματικές διατάξεις.
Από την άλλη, το Μητσοτάκη γ@μιέσαι όχι μόνο δεν είναι σοβαρή πολιτική κριτική- όσο «λαϊκή» και αν τη θεωρήσουμε- αλλά είναι και επικίνδυνη. Άλλο να υιοθετείται ως ημιχαβαλές στα social media και άλλο να γίνεται πολιτική θέση. Θα πρότεινα στην αξιωματική αντιπολίτευση αντί να κρυφογελάει με την ευρηματικότητα του κραξίματος στα ίντερνετς να αρθρώσει συντεταγμένη κριτική. Και με το συντεταγμένη κριτική δεν εννοώ ούτε τους απλουστευτικούς αν και εντυπωσιακούς συμψηφισμούς του στυλ «σε πόσους πυροσβεστικούς κρουνούς αντιστοιχεί μια πρόσληψη στην ομάδα ΔΙ.Α.Σ.». Χρειάζεται κριτική στο επίπεδο της διοίκησης και του συντονισμού των υπαρχόντων δυνάμεων που ούτως ή άλλως δεν θα επαρκούν ποτέ χωρίς τον σωστό χειρισμό τους.
Επίσης, πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να λυπηθεί την ενημέρωση και να περικόψει τη διάρκεια των ζωντανών συνδέσεων με δημοσιογράφους που πασχίζουν να κρατήσουν τον τόνο του τραγικού ψηλά για δύο ή τρεις ώρες. Καταλήγουν σε οιμωγές για σπίτια, αυλές και εκτάρια πρασίνου και υπενθυμίσεις για το πόσο τραγικά είναι αυτά που ζούμε. Οι λίγες πληροφορίες χάνονται στον διαρκή τραγικό τόνο και ο καλύτερος ρεπόρτερ είναι ο πιο συγκλονισμένος.
Όπως έλεγα και με αφορμή το Μάτι, δεν είναι στην αρμοδιότητα των πολιτών να απαντήσουν στο ερώτημα των ιθυνόντων «και δηλαδή τι άλλο να κάναμε;». Όταν είσαι διοίκηση οφείλεις να έχεις αποτελέσματα, και, αν δεν τα έχεις, οφείλεις να αναλαμβάνεις την ευθύνη. Σε αντίθεση με την απώλεια 102 ζωών στο Μάτι, οι υλικές καταστροφές φαίνεται πιο δύσκολο να ειπωθεί σε ποιο βαθμό στοιχειοθετούν «ευθύνη». Δεν είναι όμως.
Δεν χρειάζεται εξήγηση γιατί ο πολίτης έχει απόλυτο δικαίωμα να αξιώνει από την πολιτεία την προστασία της περιουσίας του. Δεν χρειάζεται να αναφερόμαστε «στους κόπους μιας ζωής» ή στην ιδιότητα του ιδιοκτήτη ως «βιοπαλαιστή». Η περιουσία όπως και η ζωή προστατεύονται από το Σύνταγμα και αυτή η κυβέρνηση φαίνεται να το γνωρίζει καλά- αν τουλάχιστον κρίνουμε από την ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων στην οποία έχει προχωρήσει. Το «τουλάχιστον δεν είχαμε νεκρούς» δεν είναι κάτι που μπορείς να ισχυριστείς ως διοίκηση, μια που, πέραν του φαιδρού της αυτοεπιβράβευσης, θα σήμαινε ότι κάνεις διάκριση στις συνταγματικές διατάξεις.
Από την άλλη, το Μητσοτάκη γ@μιέσαι όχι μόνο δεν είναι σοβαρή πολιτική κριτική- όσο «λαϊκή» και αν τη θεωρήσουμε- αλλά είναι και επικίνδυνη. Άλλο να υιοθετείται ως ημιχαβαλές στα social media και άλλο να γίνεται πολιτική θέση. Θα πρότεινα στην αξιωματική αντιπολίτευση αντί να κρυφογελάει με την ευρηματικότητα του κραξίματος στα ίντερνετς να αρθρώσει συντεταγμένη κριτική. Και με το συντεταγμένη κριτική δεν εννοώ ούτε τους απλουστευτικούς αν και εντυπωσιακούς συμψηφισμούς του στυλ «σε πόσους πυροσβεστικούς κρουνούς αντιστοιχεί μια πρόσληψη στην ομάδα ΔΙ.Α.Σ.». Χρειάζεται κριτική στο επίπεδο της διοίκησης και του συντονισμού των υπαρχόντων δυνάμεων που ούτως ή άλλως δεν θα επαρκούν ποτέ χωρίς τον σωστό χειρισμό τους.
Επίσης, πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να λυπηθεί την ενημέρωση και να περικόψει τη διάρκεια των ζωντανών συνδέσεων με δημοσιογράφους που πασχίζουν να κρατήσουν τον τόνο του τραγικού ψηλά για δύο ή τρεις ώρες. Καταλήγουν σε οιμωγές για σπίτια, αυλές και εκτάρια πρασίνου και υπενθυμίσεις για το πόσο τραγικά είναι αυτά που ζούμε. Οι λίγες πληροφορίες χάνονται στον διαρκή τραγικό τόνο και ο καλύτερος ρεπόρτερ είναι ο πιο συγκλονισμένος.
