Τα κόλπα της εξουσίας
Αν και οι συμψηφισμοί ("γιατί εσείς καλύτεροι είστε;") δεν χωρούν, υπάρχει άραγε εξουσία που να μην έχει άπλυτα;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Όπως και τα κράτη, έτσι και η εξουσία ανήκουν στην κατηγορία των πραγμάτων που δεν φαίνεται εύκολο να μην υπάρχουν, τουλάχιστον στον κόσμο όπως τον ξέρουμε τους τελευταίους αιώνες και μέχρι σήμερα. Τα αντιεξουσιαστικά μοντέλα, πιο δίκαια και από τον οραματικό σοσιαλιστικό κόσμο, φαίνεται να απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα και φωλιάζουν στο μυαλό όσων επιθυμούν να διατηρούν την νόησή τους καθαρή, μια που δεν είναι εύκολο να κάνουν το ίδιο σε πρακτικό επίπεδο.
Γιατί αυτή η κρίση πολιτικής φιλοσοφίας;
Γιατί πραγματικά απορώ με όσους πέσανε από τα σύννεφα ή βουβάθηκαν λόγω της συνομιλίας του Νίκου Παππά που είδε το φως της δημοσιότητας. Είναι μια από τις συνομιλίες που έχουν όλοι οι κυβερνώντες με διάφορους παράγοντες επιχειρώντας να μοιράσουν την ισχύ κατά το δοκούν, προς εκπλήρωση των στόχων τους, όποιοι και αν είναι αυτοί και ασχέτως του αν είναι δίκαιοι ή άδικοι.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για «βρωμιές». Για διαδικασίες που απέχουν πολύ από το διάφανο και καθαρό προφίλ που όλοι οι διεκδικητές της εξουσίας υπόσχονται να έχουν. Για διαδικασίες που διεκπεραιώνουν συνήθως οι κοντινοί στον ηγέτη άνθρωποι, ώστε να μην το κάνει μόνος του. Είναι όμως μια «απαραίτητη» δέσμη ενεργειών, με το απαραίτητη να προκύπτει από το ελευθεριακό αξίωμα ότι «κάθε εξουσία διαφθείρει, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, αυτόν που την ασκεί».
Ο Άλαν Γκρίνσπαν, ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Πρόεδρος της αμερικανικής ομοσπονδιακής τράπεζας (FED) έγραψε αυτοβιογραφούμενος ότι «κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ όποιος είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι απαιτείται για να γίνει όντως Πρόεδρος».
Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς δεν είναι το ότι έχει λιγότερους διαπλεκόμενους στο… ρόστερ της. Αυτό είναι απλή στατιστική: όσο λιγότερο χωμένος στα κόλπα είσαι, τόσο λιγότερους διαπλεκόμενους θα έχεις. Και όπως λέει σωστά και ο Αντώνης Λιάκος https://www.facebook.com/antonis.liakos.98?__tn__=%2CdC-R-R&eid=ARBqO9nobT2LLQkuT7O5L2o9pa1XRlLs6aLKx2ur0OSoXX2c49qqBTg8yKcFGEf-vW4rgxOE1gpCc44-&hc_ref=ARTUxtGmhVWUapiql3dZF5Bxz-bzQR7BFRZ9koCCrkHYIWwQhn5DZxtUbyLexjgBbE4&fref=nf η λύση δεν είναι οι συμψηφισμοί «γιατί εσείς καλύτεροι είστε;».
Το ηθικό πλεονέκτημα, όπως τουλάχιστον το καταλαβαίνω εγώ, προκύπτει από την ίδια την ιδεολογία της αριστεράς που δεν σκοπεύει μόνο στην εύρυθμη λειτουργία των αγορών και στην (ιδανική) παραγωγή κέρδους για όλους, αλλά στο ηθικό αίτημα για έναν δικαιότερο κόσμο. Τώρα το ποια είναι η αριστερά που έχει και το ως άνω πλεονέκτημα και ποια δεν είναι, χωράει πολλή συζήτηση.
Γιατί αυτή η κρίση πολιτικής φιλοσοφίας;
Γιατί πραγματικά απορώ με όσους πέσανε από τα σύννεφα ή βουβάθηκαν λόγω της συνομιλίας του Νίκου Παππά που είδε το φως της δημοσιότητας. Είναι μια από τις συνομιλίες που έχουν όλοι οι κυβερνώντες με διάφορους παράγοντες επιχειρώντας να μοιράσουν την ισχύ κατά το δοκούν, προς εκπλήρωση των στόχων τους, όποιοι και αν είναι αυτοί και ασχέτως του αν είναι δίκαιοι ή άδικοι.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για «βρωμιές». Για διαδικασίες που απέχουν πολύ από το διάφανο και καθαρό προφίλ που όλοι οι διεκδικητές της εξουσίας υπόσχονται να έχουν. Για διαδικασίες που διεκπεραιώνουν συνήθως οι κοντινοί στον ηγέτη άνθρωποι, ώστε να μην το κάνει μόνος του. Είναι όμως μια «απαραίτητη» δέσμη ενεργειών, με το απαραίτητη να προκύπτει από το ελευθεριακό αξίωμα ότι «κάθε εξουσία διαφθείρει, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, αυτόν που την ασκεί».
Ο Άλαν Γκρίνσπαν, ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Πρόεδρος της αμερικανικής ομοσπονδιακής τράπεζας (FED) έγραψε αυτοβιογραφούμενος ότι «κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ όποιος είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι απαιτείται για να γίνει όντως Πρόεδρος».
Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς δεν είναι το ότι έχει λιγότερους διαπλεκόμενους στο… ρόστερ της. Αυτό είναι απλή στατιστική: όσο λιγότερο χωμένος στα κόλπα είσαι, τόσο λιγότερους διαπλεκόμενους θα έχεις. Και όπως λέει σωστά και ο Αντώνης Λιάκος https://www.facebook.com/antonis.liakos.98?__tn__=%2CdC-R-R&eid=ARBqO9nobT2LLQkuT7O5L2o9pa1XRlLs6aLKx2ur0OSoXX2c49qqBTg8yKcFGEf-vW4rgxOE1gpCc44-&hc_ref=ARTUxtGmhVWUapiql3dZF5Bxz-bzQR7BFRZ9koCCrkHYIWwQhn5DZxtUbyLexjgBbE4&fref=nf η λύση δεν είναι οι συμψηφισμοί «γιατί εσείς καλύτεροι είστε;».
Το ηθικό πλεονέκτημα, όπως τουλάχιστον το καταλαβαίνω εγώ, προκύπτει από την ίδια την ιδεολογία της αριστεράς που δεν σκοπεύει μόνο στην εύρυθμη λειτουργία των αγορών και στην (ιδανική) παραγωγή κέρδους για όλους, αλλά στο ηθικό αίτημα για έναν δικαιότερο κόσμο. Τώρα το ποια είναι η αριστερά που έχει και το ως άνω πλεονέκτημα και ποια δεν είναι, χωράει πολλή συζήτηση.
