του Σπύρου Ρέκκα
Παρά την προβολή των πλεονεκτημάτων των αναβαθμισμένων και νέων πλοίων που έχουν αναλάβει την σύνδεση των νησιών με τον Πειραιά και την Ραφήνα, έχω διαπιστώσει πολλές φορές ότι η κατάσταση στο τμήμα του γκαράζ είναι συνήθως απογοητευτική.
Προσωπικό του πλοίου, με έντονο άγχος λόγω των εντολών του καπετάνιου για επίσπευση της διαδικασίας εισόδου των αυτοκινήτων, πασχίζουν να βάλουν όσα παραπάνω αυτοκίνητα μπορούν στο γκαράζ.
Οι οδηγίες που δίνουν στους οδηγούς για την τοποθέτηση των αυτοκινήτων, συνήθως δεν είναι σαφείς.
Δυστυχώς, στοιβάζουν τα αυτοκίνητα και αδιαφορούν για τις ζημίες που μπορεί να προκληθούν. Αφήνουν λίγα εκατοστά ανάμεσα στα αυτοκίνητα, οπότε οι πόρτες και οι καθρέπτες δημιουργούν ζημίες στο αμάξωμα του γειτονικού αυτοκινήτου.
Οι ζημίες για να επισκευασθούν απαιτούνται μερικές εκατοντάδες ευρώ και άντε βρες ποιος τις προξένησε.
Το έλα να δεις γίνεται μόλις φτάσει στο λιμάνι το πλοίο με την χαμηλή ταχύτητα πλεύσης.
Οδηγοί τρέχουν στα αυτοκίνητα τους από στενούς διαδρόμους και θυρίδες.
Στο γκαράζ, η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων και τις αναθυμιάσεις.
Η αποβίβαση είναι άλλη μια στιγμή που δείχνει την έλλειψη οργάνωσης και σεβασμού στη περιουσία των επιβατών.
Και κάτι ακόμη, τώρα που το πετρέλαιο είναι φτηνό δεν δικαιολογούνται οι ακριβές τιμές των εισιτηρίων, όταν η ταχύτητα πλεύσης είναι στα επίπεδα του 2012.
