Τα viral e-mails που νοσταλγήσαμε

Τι απέγιναν τα e-mail που μας έφτιαχναν την ημέρα με αστεία, συγκινητικά ή απλά έξυπνα βιντεάκια; Θυσιάστηκαν στον βωμό του social networking, αλλά εμείς τα θυμόμαστε ακόμα, και συγκεντρώνουμε δέκα από αυτά για να συγκινούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Τα viral e-mails που νοσταλγήσαμε
Σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή, τότε που τα κοινωνικά δίκτυα εν γένει και το Facebook πιο συγκεκριμένα δεν ήταν ακόμα τόσο δημοφιλή, το πρώτο πράγμα που ανοίγαμε με το που καθόμασταν στο γραφείο ήταν τα e-mail μας. Όχι, δεν θέλουμε να πούμε ότι στην προ του Facebook εποχή ήμασταν πιο ευσυνείδητοι υπάλληλοι, και τσεκάραμε πρώτα απ’ όλα την επαγγελματική μας αλληλογραφία. Το αντίθετο: στο inbox μας περίμεναν, ανάμεσα σε βαρετά memos, εκνευριστικά spam και εταιρικά e-mails, τα καλύτερα viral βιντεάκια, power point και αστεία κειμενάκια, τα οποία προωθούσαμε μανιωδώς σε φίλους και συναδέλφους, τουλάχιστον μια φορά τη μέρα, κάθε μέρα.

Αν δεν έχετε αναρωτηθεί ποτέ πού πήγαν αυτά τα e-mail, πιθανότατα το 2007 δεν σας βρήκε καθισμένους σε κάποιο γραφείο. Επίσης πιθανότατα, τα αγαπημένα μας viral e-mail, που μπορεί να εξαφανίστηκαν από τις οθόνες μας αλλά έμειναν για πάντα στις καρδιές μας, δεν θα σας θυμίσουν τίποτα. Θα σας κάνουν, όμως, σίγουρα να χαμογελάσετε.

Ιδού με τι διασκεδάζαμε κάθε πρωί πριν από 6-7 χρόνια:

Το βιντεάκι με την γάτα του Simon Tofield, που προσπαθεί να ξυπνήσει τον ιδιοκτήτη της, πριν γίνει σελίδα στο YouTube, group με χιλιάδες θαυμαστές στο Facebook, και διαδικτυακή σειρά που σήμερα αριθμεί δεκάδες επεισόδια, κυκλοφορούσε από inbox σε inbox, με subject «οι γατόφιλοι θα καταλάβουν».



Ο πρώτος τεχνικός υπολογιστών στην ιστορία, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της εκμάθησης ανοίγματος και κλεισίματος των βιβλίων των πελατών του. Κι εμείς αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για την υπομονή του, που διαιωνίζεται στους εκπροσώπους του κλάδου.



Η σύλληψη της Durex που κυκλοφόρησε το διαφημιστικό σποτ με τίτλο το σλόγκαν της “Enjoy the Other Side”, έγινε εκτός από ιδιαίτερα επιτυχημένη διαφήμιση και ένα από τα αγαπημένα viral e-mails του 2007. Πέντε χρόνια αργότερα, υποκλινόμαστε ακόμα στην έμπνευση του δημιουργικού.



Ο γλάρος που κλέβει Doritos κάπου στην Αγγλία, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι οι «αταξίες» δεν είναι προνόμιο, ούτε και εφεύρεση, του ανθρώπινου είδους ήταν πιθανότατα ο συμπαθέστερος από τα αμέτρητα ζωάκια που κυκλοφορούσαν στα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία μας.



Ο τύπος που κάνει το Χάρο να αποκοιμηθεί βλέποντας τη ζωή του να περνά μπροστά από τα μάτια του, μας έκανε να ανακηρύξουμε τη διαφήμιση της Virgin Atlantic την καλύτερη όλων των εποχών.



Το Guitar του Peter Nalitch έγινε χιτ εν μία νυκτί, ξεπέρασε μέσα σε λίγους μήνες το ένα εκατομμύριο views στο YouTube, γράφτηκε σε mp3, στοίχειωσε γραφεία και αυτοκίνητα, έγινε ringtone κι έκανε τη ρώσικη προφορά των αγγλικών μόδα. Λίγα χρόνια αργότερα, η επιτυχία του εξαργυρώθηκε με την ανυπόφορα mainstream συμμετοχή του δημιουργού του στη Eurovision. Στις καρδιές μας, όμως, θα είναι πάντα αυτός ο αστείος τύπος που τραγουδούσε «καμ του μάι μπουντουάρρρρ».



Λίγο καιρό αργότερα, το 2008, το απλά ασυναγώνιστο «Κρασάκι του Τσου» έφτασε επίσης να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο views στο YouTube και απέκτησε τελικά και δικό του group στο Facebook (ναι, αυτό ήταν γεγονός για την εποχή) αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το χιούμορ μπορεί να κρύβεται στα πιο αναπάντεχα σημεία –χρειάζεται απλά κάποιος να μπορέσει να το δει.



Ο διάλογος του τότε απερχόμενου Πλανητάρχη με την Κοντολίζα σχετικά με τον Πρόεδρο της Κίνας, που πολύ θα θέλαμε –και πολύ εύκολα θα μπορούσε– να είναι πραγματικός έκανε το 2008 τον γύρο των γραφείων όλου του κόσμου, με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.



Το υπέροχο βιντεάκι της Διεθνούς Αμνηστίας, που εξηγούσε γιατί ακριβώς οι υπογραφές μας έχουν περισσότερη δύναμη απ’ όση νομίζουμε, αφού πρώτα πέρασε από τα inbox μας, εγκαινίασε το video box της αρχικής σελίδας του in2life.gr το μακρινό 2007.



Τέλος, το «Βλέμμα του Πελαργού», με τον πιο εκφραστικό πελαργό από καταβολής κόσμου μπορεί να μην ήταν αστείο, ούτε καν διασκεδαστικό, ήταν όμως ένα από τα μελαγχολικότερα, αλλά και πιο «παρακινητικά», μηνύματα που λάβαμε το 2008, γι’ αυτό αξίζει μια θέση στη λίστα μας.



Ηρώ Κουνάδη
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v