Τα καλύτερα e-mails του 2008

της Ηρώς Κουνάδη

Μετά το “big bang” του 2007, όταν για πρώτη φορά μαζικά e-mails οργάνωναν κινητοποιήσεις, ξεσήκωναν, συγκινούσαν, σατίριζαν την πραγματικότητα λίγες ώρες από τη στιγμή που συνέβαινε και κατέβαζαν τον κόσμο για σιωπηλή διαμαρτυρία στη Βουλή, σκεφτήκαμε ότι ένα αντίστοιχο αφιέρωμα στα e-mail που λάβαμε το 2008 θα ωχριούσε. Ίσως γιατί η μεγάλη είδηση είναι τέτοια όταν συμβαίνει για πρώτη φορά –όχι για δεύτερη. Ίσως και γιατί η χρονιά που εκπνέει σε λίγες μέρες δεν είχε ιδιαίτερα «μεγάλες» στιγμές, αν εξαιρέσει κανείς τους Ολυμπιακούς του Πεκίνο, που η συλλογική συνείδηση προτίμησε να ξεχάσει όσο συντομότερα γινόταν αντί να σατιρίσει.

Κάνοντας, όμως, μια εκτεταμένη αναδρομή στο inbox μας, ανακαλύψαμε e-mails που μπορεί να μην ήταν εξίσου φορτισμένα, συγκλονιστικά ή έξυπνα σχόλια της επικαιρότητας, άξιζαν όμως αναφοράς –αν μη τι άλλο, τουλάχιστον ως φόρος τιμής σε όλες εκείνες τις στιγμές που διέκοψαν τη συνηθισμένη ροή του 8ώρου για να μας κάνουν να γελάσουμε, να εμπνευστούμε, να συγκινηθούμε ή απλά να «κολλήσουμε» με ένα φαινομενικά χαζό βιντεάκι που μετά γινόταν το αγαπημένο θέμα συζήτησης σε κάθε γραφείο για μέρες.

Επειδή, λοιπόν, δε χρειάζεται πάντα να υπάρχει κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός πίσω από το βίντεο, ή το κείμενο, που μας έκανε να γελάσουμε ή να δακρύσουμε, συγκεντρώσαμε τα καλύτερα e-mails που λάβαμε κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς που μπορεί και να (θέλουμε να) ξεχάσουμε.

Τα βίντεο…
* Το Guitar, του Peter Nalitch, που έγινε χιτ εν μία νυκτί, χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει ακριβώς γιατί, ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο views στο YouTube, γράφτηκε σε mp3, στοίχειωσε γραφεία και αυτοκίνητα, έγινε ringtone κι έκανε τη ρώσικη προφορά των αγγλικών μόδα –κι εμάς να τραγουδάμε «καμ του μάι μπουντουάρρρρ»…


* Το απλά ασυναγώνιστο «Κρασάκι του Τσου» που απέκτησε τελικά και δικό του group στο Facebbok, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το χιούμορ μπορεί να κρύβεται στα πιο αναπάντεχα σημεία –χρειάζεται απλά κάποιος να μπορέσει να το δει.


* Το τελευταίο δημιούργημα του Bruno Bozzetto, που συγκρίνει τους Ιταλούς με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Το λάβαμε 2-3 φορές, πάντα συνοδευόμενο από το σχόλιο ότι «στη θέση των Ιταλών θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς».

* Το διάλογο του Πλανητάρχη με την Κοντολίζα σχετικά με τον Πρόεδρο της Κίνας, που πολύ θα θέλαμε –και πολύ εύκολα θα μπορούσε– να είναι πραγματικός. Μας αρέσει, έστω κι έτσι.


* Το live Pacman σε κάποιο σχολείο των ΗΠΑ. Ναι, είναι μάλλον αφελές και άνευ ιδιαίτερου νοήματος. Έστω κι έτσι, όμως, μας κάνει να ξεκαρδιζόμαστε κάθε φορά που το βλέπουμε –κι αυτό είναι, μερικές φορές, αρκετό.


* Τη διαφήμιση του IKEA για τη χωρισμένη μαμά –από τις εξυπνότερες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.


* Το «Βλέμμα του Πελαργού», με τον πιο εκφραστικό πελαργό από καταβολής κόσμου κι ένα από τα μελαγχολικότερα, αλλά και πιο «παρακινητικά», μηνύματα που λάβαμε φέτος.


* Το σποτάκι της PETA που, με αφοπλιστική ωμότητα, ρωτούσε «κι αν σκότωναν εσένα για τη γούνα σου;» σε μια (μάταιη;) προσπάθεια να αφυπνίσει συνειδήσεις.


* Τη «ζωή των ζώων» όπως τη βλέπουν οι άνθρωποι, που μπορεί εκ πρώτης να φαίνεται απλά χαβαλετζίδικο, λέει όμως πολλά για την άγνοια και την υπεροψία μας ως «ανώτερου είδους».


* Η... προπόνηση του Remy Gaillard για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο

…Και τα κείμενα/ power point
* Το “American Way of Romance”, όπου μια 25χρονη αμερικανίδα ζητούσε συμβουλές για να βρει έναν νεοϋρκέζο με ετήσιο εισόδημα τουλάχιστον μισού εκατομμυρίου δολαρίων για να παντρευτεί και ένας χρηματιστής της απαντούσε ότι η πρότασή της δεν είναι συμφέρουσα –με όρους της αγοράς.
* Τα λογοπαίγνια με τα emo, που κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά έγιναν το θέμα για το οποίο μιλούσαν –και έγραφαν– οι πάντες. Και μετά από λίγο απλώς ξεχάστηκε.
* Τα ανέκδοτα για το δάνειο ενός Έλληνα στη Νέα Υόρκη, το ζωολογικό κήπο και τον Άγιο Φανούριο, που θα βρείτε στη δεξιά στήλη, «Σχετικά Documents».
* Τον κατάλογο νέων λέξεων, που αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά ότι η γλώσσα είναι ένα ζωντανό, διαρκώς εξελισσόμενο στοιχείο πολιτισμού.

* Τις αφίσες του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας για τη βία στο σπίτι και τον έλεγχο των όπλων.
* Την ιστορία για τα συναισθήματα που έπαιξαν κρυφτό, που εξηγεί, τελικά, γιατί ο έρωτας είναι τυφλός.
* Τις εξαιρετικές γελοιογραφίες του ΚΥΡ για το ασφαλιστικό και τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.
* Τις… γνώσεις του Μάκη, που τελικά δημιούργησαν ένα ολόκληρο forum, από την εποχή του διαβόητου DVD –που ξεχάσαμε εξίσου γρήγορα.
* Τις γυναικείες ατάκες που άλλαξαν την ιστορία.
* Τον "επιχειρηματία της χρονιάς" που, προφητεύοντας και αντιμετωπίζοντας νωρίτερα την οικονομική κρίση, πωλούσε χιονόμπαλες προς ένα δολάριο έκαστη.