Οι παιδικές αναμνήσεις σβήνουν μετά τα επτά
Τις παιδικές μας αναμνήσεις τις ξεχάσαμε κάπου κοντά στα έβδομα γενέθλιά μας, λέει έρευνα που επιχειρεί να απαντήσει στο γιατί δε θυμόμαστε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Οι παιδικές μας αναμνήσεις αρχίζουν να χάνονται όταν κλείνουμε τα επτά. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Πατρίτσια Μπάουερ του Κολλεγίου Έμορι της Ατλάντα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο εξειδικευμένο περιοδικό για θέματα μνήμης "Memory", μελέτησε στο εργαστήριο 83 παιδιά επί περίπου έξι χρόνια, από την ηλικία των τριών έως των εννέα ετών.
Η έρευνα έδειξε ότι τα περισσότερα τρίχρονα παιδιά είναι σε θέση να θυμηθούν πάρα πολλά πράγματα που τους έχουν συμβεί πριν από ένα χρόνο και αυτές οι αναμνήσεις (σε ποσοστό 63% έως 72%) μπορούν να διαρκέσουν έως την ηλικία των πέντε ή έξι ετών. Όμως, από την ηλικία των επτά ετών οι αναμνήσεις σβήνουν και, όσο περνάνε τα χρόνια, η λεγόμενη «παιδική αμνησία» χειροτερεύει. Ήδη στην ηλικία των οκτώ έως εννέα ετών τα περισσότερα παιδιά θυμούνται μόνο το ένα τρίτο (γύρω στο 35%) των εμπειριών που είχαν πριν την ηλικία των τριών ετών.
Η βασική αιτία γι’ αυτό είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ότι τότε περίπου αλλάζει ο τρόπος δημιουργίας αναμνήσεων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πριν την ηλικία των επτά ετών, οι μνήμες σχηματίζονται με ένα πιο «ανώριμο» τρόπο στον εγκέφαλο: τα μικρά παιδιά δεν έχουν αίσθηση χώρου ή χρόνου στις αναμνήσεις τους. Όσο όμως τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο περισσότερο σχηματίζουν μνήμες με πιο «ενήλικο» και γνήσια αυτοβιογραφικό τρόπο.
Από την άλλη, τα παιδιά εμφανίζουν γενικότερα πολύ ταχύτερο ρυθμό σβησίματος των αναμνήσεών τους σε σχέση με τους μεγάλους. Έτσι, ξεχνάνε πολύ πιο γρήγορα και συνεπώς είναι πολύ δύσκολο οι πρώιμες αναμνήσεις τους να επιβιώσουν έως την ενήλικη ζωή τους. Αν όμως, όπως είπε η Μπάουερ, κάποια πολύ πρώιμη μνήμη καταφέρει να επιβιώσει έως το δέκατο έτος της ζωής, τότε έχει πολλές πιθανότητες κάποιος να τη θυμάται μέχρι προχωρημένη ηλικία.
Πηγή: ΑΠΕ
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο εξειδικευμένο περιοδικό για θέματα μνήμης "Memory", μελέτησε στο εργαστήριο 83 παιδιά επί περίπου έξι χρόνια, από την ηλικία των τριών έως των εννέα ετών.
Η έρευνα έδειξε ότι τα περισσότερα τρίχρονα παιδιά είναι σε θέση να θυμηθούν πάρα πολλά πράγματα που τους έχουν συμβεί πριν από ένα χρόνο και αυτές οι αναμνήσεις (σε ποσοστό 63% έως 72%) μπορούν να διαρκέσουν έως την ηλικία των πέντε ή έξι ετών. Όμως, από την ηλικία των επτά ετών οι αναμνήσεις σβήνουν και, όσο περνάνε τα χρόνια, η λεγόμενη «παιδική αμνησία» χειροτερεύει. Ήδη στην ηλικία των οκτώ έως εννέα ετών τα περισσότερα παιδιά θυμούνται μόνο το ένα τρίτο (γύρω στο 35%) των εμπειριών που είχαν πριν την ηλικία των τριών ετών.
Η βασική αιτία γι’ αυτό είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ότι τότε περίπου αλλάζει ο τρόπος δημιουργίας αναμνήσεων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πριν την ηλικία των επτά ετών, οι μνήμες σχηματίζονται με ένα πιο «ανώριμο» τρόπο στον εγκέφαλο: τα μικρά παιδιά δεν έχουν αίσθηση χώρου ή χρόνου στις αναμνήσεις τους. Όσο όμως τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο περισσότερο σχηματίζουν μνήμες με πιο «ενήλικο» και γνήσια αυτοβιογραφικό τρόπο.
Από την άλλη, τα παιδιά εμφανίζουν γενικότερα πολύ ταχύτερο ρυθμό σβησίματος των αναμνήσεών τους σε σχέση με τους μεγάλους. Έτσι, ξεχνάνε πολύ πιο γρήγορα και συνεπώς είναι πολύ δύσκολο οι πρώιμες αναμνήσεις τους να επιβιώσουν έως την ενήλικη ζωή τους. Αν όμως, όπως είπε η Μπάουερ, κάποια πολύ πρώιμη μνήμη καταφέρει να επιβιώσει έως το δέκατο έτος της ζωής, τότε έχει πολλές πιθανότητες κάποιος να τη θυμάται μέχρι προχωρημένη ηλικία.
Πηγή: ΑΠΕ
