Μήπως είσαι λιγάκι νάρκισσος;
Δεν χρειάζεται να είσαι οριακά κοινωνιοπαθής για να είσαι νάρκισσος. Αν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στα παρακάτω, ένα μικρό πρόβλημα το έχεις.
Όχι, ο ναρκισσισμός δεν είναι μόνο η βαριά περίπτωση διαταραχής που θυμάσαι από το American Psycho. Προφανώς, υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις. Υπάρχουν όμως και πολύ πιο λάιτ, στις οποίες λίγο-πολύ εμπίπτουν κάμποσοι από τους ανθρώπους που ξέρεις –ίσως κι εσύ ο ίδιος/ η ίδια. Τσέκαρε τη λίστα και έλα να μας πεις.
Δυσκολεύεσαι να πεις ακόμα και στους φίλους σου μια ιστορία που σε κάνει να φαίνεσαι «λίγος/η» ή «θύμα».
Όταν τελικά καταφέρνεις να την πεις, τη στρογγυλεύεις έτσι ώστε όσοι την ακούν να πάρουν το μέρος σου.
…Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί να πεις κάτι στο πλαίσιο του «πόσο θύμα ήμουν/ πόσο λάθος το χειρίστηκα» για να ακούσεις την απάντηση που θέλεις, ότι «όχι δεν ήσουν».
Κάνεις παρέα με ανθρώπους τους οποίους δεν εκτιμάς καθόλου (σε βαριές περιπτώσεις δεν συμπαθείς καν) μόνο και μόνο επειδή σε εκτιμούν αυτοί. Με μια λέξη, έχεις γύρω σου «αυλικούς».
Το παίζεις ταπεινός/η και αυτοσαρκάζεσαι συχνά, αλλά μόνο μπροστά σε ανθρώπους που ξέρεις ότι θα σπεύσουν να σε διορθώσουν και να σου υπενθυμίσουν πόσο καταπληκτικός είσαι.
Δεν αντέχεις με τίποτα την κριτική προς το άτομό σου. Και όποιος κάνει ακόμα και καλοπροαίρετα σχόλια για μια συμπεριφορά που πρέπει να αλλάξεις μπαίνει αυτόματα σε μια μαύρη λίστα από την οποία είναι πολύ δύσκολο να βγει.
Ψάχνεις διαρκώς την επιβεβαίωση στις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό είσαι πολύ καλός/η στο να κάνεις καινούριες σχέσεις (όχι μόνο ερωτικές, αλλά και φιλικές, επαγγελματικές, κοινωνικές…) και πολύ κακός/η στο να τις κρατάς.
Φοβάσαι την δέσμευση και την αποφεύγεις με νύχια και με δόντια, όχι επειδή είσαι ελεύθερο πνεύμα, αλλά ακριβώς επειδή έχεις ανάγκη να ανανεώνεις συχνά τις πηγές από τις οποίες αντλείς θαυμασμό –ικανοποιείς τον ναρκισσισμό σου, με άλλα λόγια.
Νιώθεις εξαιρετικά σημαντικός/ή και είσαι απολύτως πεπεισμένος/η πως υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η ύπαρξη εξαρτάται από σένα. Και δε μιλάμε για τα παιδιά σου ή τους γονείς σου: Θεωρείς ότι οι φίλοι σου είναι αβοήθητοι χωρίς την απύθμενη σοφία σου να λύνει τα προβλήματά τους, και ότι υπάρχουν στη ζωή σου άνθρωποι που αν σε έχαναν θα έκαναν κακό στον εαυτό τους. Ψευδαισθήσεις μεγαλείου λέγεται επιστημονικά.
Είσαι συχνά πεπεισμένος/η ότι κάποιος που γνώρισες μόλις σε γουστάρει, και απογοητεύεσαι έντονα (σε σημείο να θυμώνεις) όταν διαπιστώνεις πως αυτό δεν συμβαίνει.
Έχεις σπαταλήσει χρόνο και ενέργεια για να αποδείξεις στον εαυτό σου –ενίοτε και σε εκείνον– ότι όχι, δεν έκανες λάθος, φυσικά και σε γουστάρει, απλώς είναι ντροπαλός/ φοβάται τα αισθήματά του/ είναι κατάσκοπος της ΜΙ6 και αν σου το πει κινδυνεύεις να σε σκοτώσουν. Κι αυτό το έχεις κάνει παραπάνω από μία φορές στη ζωή σου.
Ακόμα και αν δεν την κάνεις πράξη, η παρόρμησή σου είναι πάντα να σπάσεις τους κανόνες, ή έστω να βρεις τρόπο να κοροϊδέψεις το σύστημα και να τους παρακάμψεις. Γιατί έχει σχέση με τον ναρκισσισμό αυτό, ρωτάς; Γιατί θεωρείς ότι είσαι υπεράνω περιορισμών και κανόνων. Είσαι πολύ γ@μ*τος για να #μείνεις_σπίτι, για να σου το πούμε απλά.
Δυσκολεύεσαι να πεις ακόμα και στους φίλους σου μια ιστορία που σε κάνει να φαίνεσαι «λίγος/η» ή «θύμα».
Όταν τελικά καταφέρνεις να την πεις, τη στρογγυλεύεις έτσι ώστε όσοι την ακούν να πάρουν το μέρος σου.
…Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί να πεις κάτι στο πλαίσιο του «πόσο θύμα ήμουν/ πόσο λάθος το χειρίστηκα» για να ακούσεις την απάντηση που θέλεις, ότι «όχι δεν ήσουν».
Κάνεις παρέα με ανθρώπους τους οποίους δεν εκτιμάς καθόλου (σε βαριές περιπτώσεις δεν συμπαθείς καν) μόνο και μόνο επειδή σε εκτιμούν αυτοί. Με μια λέξη, έχεις γύρω σου «αυλικούς».
Το παίζεις ταπεινός/η και αυτοσαρκάζεσαι συχνά, αλλά μόνο μπροστά σε ανθρώπους που ξέρεις ότι θα σπεύσουν να σε διορθώσουν και να σου υπενθυμίσουν πόσο καταπληκτικός είσαι.
Δεν αντέχεις με τίποτα την κριτική προς το άτομό σου. Και όποιος κάνει ακόμα και καλοπροαίρετα σχόλια για μια συμπεριφορά που πρέπει να αλλάξεις μπαίνει αυτόματα σε μια μαύρη λίστα από την οποία είναι πολύ δύσκολο να βγει.
Ψάχνεις διαρκώς την επιβεβαίωση στις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό είσαι πολύ καλός/η στο να κάνεις καινούριες σχέσεις (όχι μόνο ερωτικές, αλλά και φιλικές, επαγγελματικές, κοινωνικές…) και πολύ κακός/η στο να τις κρατάς.
Φοβάσαι την δέσμευση και την αποφεύγεις με νύχια και με δόντια, όχι επειδή είσαι ελεύθερο πνεύμα, αλλά ακριβώς επειδή έχεις ανάγκη να ανανεώνεις συχνά τις πηγές από τις οποίες αντλείς θαυμασμό –ικανοποιείς τον ναρκισσισμό σου, με άλλα λόγια.
Νιώθεις εξαιρετικά σημαντικός/ή και είσαι απολύτως πεπεισμένος/η πως υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η ύπαρξη εξαρτάται από σένα. Και δε μιλάμε για τα παιδιά σου ή τους γονείς σου: Θεωρείς ότι οι φίλοι σου είναι αβοήθητοι χωρίς την απύθμενη σοφία σου να λύνει τα προβλήματά τους, και ότι υπάρχουν στη ζωή σου άνθρωποι που αν σε έχαναν θα έκαναν κακό στον εαυτό τους. Ψευδαισθήσεις μεγαλείου λέγεται επιστημονικά.
Είσαι συχνά πεπεισμένος/η ότι κάποιος που γνώρισες μόλις σε γουστάρει, και απογοητεύεσαι έντονα (σε σημείο να θυμώνεις) όταν διαπιστώνεις πως αυτό δεν συμβαίνει.
Έχεις σπαταλήσει χρόνο και ενέργεια για να αποδείξεις στον εαυτό σου –ενίοτε και σε εκείνον– ότι όχι, δεν έκανες λάθος, φυσικά και σε γουστάρει, απλώς είναι ντροπαλός/ φοβάται τα αισθήματά του/ είναι κατάσκοπος της ΜΙ6 και αν σου το πει κινδυνεύεις να σε σκοτώσουν. Κι αυτό το έχεις κάνει παραπάνω από μία φορές στη ζωή σου.
Ακόμα και αν δεν την κάνεις πράξη, η παρόρμησή σου είναι πάντα να σπάσεις τους κανόνες, ή έστω να βρεις τρόπο να κοροϊδέψεις το σύστημα και να τους παρακάμψεις. Γιατί έχει σχέση με τον ναρκισσισμό αυτό, ρωτάς; Γιατί θεωρείς ότι είσαι υπεράνω περιορισμών και κανόνων. Είσαι πολύ γ@μ*τος για να #μείνεις_σπίτι, για να σου το πούμε απλά.
