Όσα μας συγκίνησαν μέσα στην καραντίνα
Όλα τα μικρά που ήταν όμως μεγάλα, όλη η αλληλεγγύη που φούντωσε σαν τη φωτιά, όλα όσα έκαναν την καραντίνα μας κάπως πιο υποφερτή.
της Ηρώς Κουνάδη
Μέσα στον καταιγισμό κακών ειδήσεων και ανησυχητικών νέων, οι εβδομάδες της καραντίνας είχαν σχεδόν καθημερινές, μικρές σπίθες ελπίδας που φούντωναν μέσα μας δίνοντάς μας κουράγιο για το φως στην άκρη του τούνελ. Τις συγκεντρώσαμε σε μια μικρή λίστα για να μην τις ξεχάσουμε ποτέ.
Η 16χρονη Κοραλία Χατζηγιαννάκη που δημιούργησε το The Greek Mask Project και παρέδωσε 300 μάσκες στο νοσηλευτικό προσωπικό του Ευαγγελισμού.
Οι μαθήτριες της Ε’ Δημοτικού Αλεξάνδρα και Ειρήνη, που δημιούργησαν τη σελίδα Τα Παιδιά Μπορούν για να στηρίξουν έμπρακτα οργανώσεις όπως Ο Άλλος Άνθρωπος που προσφέρει δωρεάν φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη.
Οι πρώτοι ασθενείς που συνήλθαν από τον κορωνοϊό στις ΗΠΑ και δώρισαν το αίμα τους σε εταιρείες βιοτεχνολογίας, για να βρεθεί θεραπεία αντισωμάτων. Μερικές από τις συγκινητικές ιστορίες τους έχουν οι New York Times εδώ.
Οι Μοδίστρες Άμεσης Ανάγκης που έραψαν περισσότερες από 40.000 μάσκες για να καλύψουν τις ελλείψεις των δομών υγείας.
Οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων τύπου Airbnb που δημιούργησαν αυτή την ομάδα στο Facebook και προσέφεραν δωρεάν στέγη σε νοσηλευτικό προσωπικό και ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Ο Αιγύπτιος μανάβης στην Ιταλία, που «ξεπλήρωσε το χρέος του» στην χώρα που τον υποδέχτηκε πριν από χρόνια ως μετανάστη, προσφέροντας τα φρούτα του δωρεάν τις ημέρες της πανδημίας.
Οι ομάδες, οι συλλογικότητες, οι οργανώσεις και όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που κόλλησαν αφισάκια έξω από τα σούπερ μάρκετ, έφτιαξαν σημεία συγκέντρωσης και διανομής τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, και δεν πέρασαν ούτε μια μέρα της καραντίνας χωρίς να βοηθήσουν ανθρώπους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Ήταν πολλοί –ελπίζουμε κάπου να τους πέτυχες.
Και τέλος, όλοι οι άνθρωποι, οι γνωστοί και οι άγνωστοι, που χαμογέλασαν στον μπροστινό τους στην ουρά του σούπερ μάρκετ, που παραχώρησαν τη θέση τους, που είπαν στους υπαλλήλους που τους εξυπηρέτησαν «κουράγιο και τελειώνει», που ρώτησαν τον γείτονα με τον οποίο δεν είχαν ξαναμιλήσει ποτέ αν χρειάζεται κάτι, που έκαναν όλη μέρα βιντεοκλήσεις για να φτιάξουν το κέφι των φίλων τους κι ας τις μισούσαν, που αντιστάθηκαν με νύχια και με δόντια στον πειρασμό να σπάσουν την καραντίνα κι ας ένιωθαν ότι λίγο ακόμα και τρελαίνονται. Είστε όλοι ήρωες. Νομίζουμε πως τα χειρότερα πέρασαν.
Μέσα στον καταιγισμό κακών ειδήσεων και ανησυχητικών νέων, οι εβδομάδες της καραντίνας είχαν σχεδόν καθημερινές, μικρές σπίθες ελπίδας που φούντωναν μέσα μας δίνοντάς μας κουράγιο για το φως στην άκρη του τούνελ. Τις συγκεντρώσαμε σε μια μικρή λίστα για να μην τις ξεχάσουμε ποτέ.
Η 16χρονη Κοραλία Χατζηγιαννάκη που δημιούργησε το The Greek Mask Project και παρέδωσε 300 μάσκες στο νοσηλευτικό προσωπικό του Ευαγγελισμού.
Οι μαθήτριες της Ε’ Δημοτικού Αλεξάνδρα και Ειρήνη, που δημιούργησαν τη σελίδα Τα Παιδιά Μπορούν για να στηρίξουν έμπρακτα οργανώσεις όπως Ο Άλλος Άνθρωπος που προσφέρει δωρεάν φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη.
Οι πρώτοι ασθενείς που συνήλθαν από τον κορωνοϊό στις ΗΠΑ και δώρισαν το αίμα τους σε εταιρείες βιοτεχνολογίας, για να βρεθεί θεραπεία αντισωμάτων. Μερικές από τις συγκινητικές ιστορίες τους έχουν οι New York Times εδώ.
Οι Μοδίστρες Άμεσης Ανάγκης που έραψαν περισσότερες από 40.000 μάσκες για να καλύψουν τις ελλείψεις των δομών υγείας.
Οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων τύπου Airbnb που δημιούργησαν αυτή την ομάδα στο Facebook και προσέφεραν δωρεάν στέγη σε νοσηλευτικό προσωπικό και ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Ο Αιγύπτιος μανάβης στην Ιταλία, που «ξεπλήρωσε το χρέος του» στην χώρα που τον υποδέχτηκε πριν από χρόνια ως μετανάστη, προσφέροντας τα φρούτα του δωρεάν τις ημέρες της πανδημίας.
Οι ομάδες, οι συλλογικότητες, οι οργανώσεις και όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που κόλλησαν αφισάκια έξω από τα σούπερ μάρκετ, έφτιαξαν σημεία συγκέντρωσης και διανομής τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, και δεν πέρασαν ούτε μια μέρα της καραντίνας χωρίς να βοηθήσουν ανθρώπους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Ήταν πολλοί –ελπίζουμε κάπου να τους πέτυχες.
Και τέλος, όλοι οι άνθρωποι, οι γνωστοί και οι άγνωστοι, που χαμογέλασαν στον μπροστινό τους στην ουρά του σούπερ μάρκετ, που παραχώρησαν τη θέση τους, που είπαν στους υπαλλήλους που τους εξυπηρέτησαν «κουράγιο και τελειώνει», που ρώτησαν τον γείτονα με τον οποίο δεν είχαν ξαναμιλήσει ποτέ αν χρειάζεται κάτι, που έκαναν όλη μέρα βιντεοκλήσεις για να φτιάξουν το κέφι των φίλων τους κι ας τις μισούσαν, που αντιστάθηκαν με νύχια και με δόντια στον πειρασμό να σπάσουν την καραντίνα κι ας ένιωθαν ότι λίγο ακόμα και τρελαίνονται. Είστε όλοι ήρωες. Νομίζουμε πως τα χειρότερα πέρασαν.
